Από την ανάπτυξη θα σωθεί το ασφαλιστικό, θα χρηματοδοτηθεί η κοινωνική αλληλεγγύη, η κοινωνική πολιτική. Τώρα είναι η χρυσή ευκαιρία γι’ αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος έχει αίσθηση του timing τρέχει πάρα πολύ σε αυτό το μέτωπο.
Σχετικά με τη συζήτηση Μητσοτάκη με Άνγκελα Μέρκελ και Μακρόν, με στόχο την ενίσχυση της αξιοπιστίας της ελληνικής κυβερνήσεως και τη μείωση των πλεονασμάτων.
«Ο πολίτης, όσον αφορά στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο, θα νιώσει τον μειωμένο ΕΝΦΙΑ, ο οποίος έρχεται, έτσι δεν είναι; Οι πέντε δόσεις του ΕΝΦΙΑ, αρχής γενομένης τον Σεπτέμβριο, που είναι η πρώτη, και βεβαίως με τον προϋπολογισμό του 2020, που θα κατατεθεί τέλη Οκτωβρίου, όταν δηλαδή θα υπάρχουν όλες οι φοροελαφρύνσεις και στο εισόδημα, που έχουμε υποσχεθεί, η κατάργηση του ΦΠΑ στις οικοδομές και μια σειρά από άλλα τέτοια μέτρα ανακούφισης. Το πιο σημαντικό είναι, να τρέξει μπροστά η οικονομία. Θα χρειαστεί λίγο χρόνο. Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι από το 1,3 να πάμε στο 3 και 4 ανάπτυξης, που είναι ο στόχος, αλλά δεν υπάρχει άλλος εύκολος δρόμος. Έχουμε κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, έχουμε κερδίσει την εμπιστοσύνη των επενδυτών, πρέπει τώρα, να κερδίσουμε και την εμπιστοσύνη των εταίρων, Γερμανών και Γάλλων, κυρίως Γερμανών, προκειμένου να κάνουμε τη μεγάλη διαπραγμάτευση των πλεονασμάτων μέσα στο 2020. Αυτό είναι το χρονοδιάγραμμα και η ατζέντα, τρέχοντας πάρα πολύ μπροστά τώρα με ορίζοντα την Έκθεση της Θεσσαλονίκης μέσα στον Σεπτέμβριο αυτά τα δύο νομοσχέδια (φορολογικό και αναπτυξιακό).»
Θέματα καθημερινότητας, συγκεκριμένα για τα νοσοκομεία.
«Στα πρώτα ζητήματα γραφής, θα αναφερθώ στην αντιμετώπιση τους, εδώ στη Χαλκιδική -που πέρασα τις ολιγοήμερες διακοπές- και ο κόσμος το σημείωσε αυτό, το κράτος αντέδρασε με πρωτόγνωρη αποτελεσματικότητα, καίτοι ήταν μία κυβέρνηση λίγων ημερών, το ίδιο και στη φωτιά στην Εύβοια. Είχαμε ένα στραβοπατηματάκι, θα σας έλεγα, στη Σαμοθράκη, όπου υπήρξαν εκεί κάποιες καθυστερήσεις, εγώ δε θα κρυφτώ, κυρίως εμπλοκή με το λιμάνι, που δεν είχε καθαριστεί και δεν ήταν προσβάσιμο κτλ. Και βεβαίως σε όλο το φάσμα της καθημερινότητας από ένα σημείο και μετά, έχετε δίκαιο, στα νοσοκομεία κτλ. Είμαστε τώρα ολίγων εβδομάδων ακόμα. Ας περιμένουμε μέχρι το φθινόπωρο και νομίζω.. Ήδη η αντιμετώπιση από τους πολίτες είναι πολύ αισιόδοξη. Σίγουρα δεν πρέπει να παραμελούμε τα αυτονόητα, αν και νομίζω, ότι το μεγάλο στοίχημα είναι η ανάπτυξη από εκεί εξαρτώνται όλα. Από την ανάπτυξη θα «σωθεί» το ασφαλιστικό, από την ανάπτυξη θα σωθούν οι τράπεζες και θα «ξεκοκκινίσουν» τα «κόκκινα» δάνεια, από την ανάπτυξη θα χρηματοδοτηθεί η κοινωνική αλληλεγγύη και η κοινωνική πολιτική άνευ ανάπτυξης, γρήγορης, ταχύρρυθμης, μεγάλης, βάρβαρης (!), θα σας έλεγα, του 4% η χώρα θα συνεχίσει να βολοδέρνει, όπως το έκανε τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, και η ανάταξη της θα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, γιατί στο μεταξύ φεύγουν οι νέοι, γηράσκει ο πληθυσμός, τρώγονται οι αποταμιεύσεις και όποια ανάταξη αναβάλλεται, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο στο μέλλον, άρα τώρα είναι η σωστή ευκαιρία και γι’ αυτό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος έχει καλή αίσθηση του timing, γνωρίζει, ότι ο χρόνος είναι υπερπολύτιμος ούτε μια μέρα χαμένη, τρέχει πάρα πολύ γρήγορα σ’ αυτό το μέτωπο.»
Σχετικά με την κατάργηση του ασύλου και εάν η κυβέρνηση θα κάνει πίσω σε περίπτωση που ξεκινήσουν αντιδράσεις.
«Προσωπικά, δε φοβάμαι καθόλου τις αντιδράσεις. Είναι μία προεκλογική δέσμευση απόλυτη της Νέας Δημοκρατίας η αποκατάσταση της νομιμότητας, η εξάλειψη της παραβατικότητας από τους δημόσιους χώρους και ειδικά από τα πανεπιστήμια, τα οποία υποφέρουν, έχουν υποφέρει πάρα πολύ ειδικά τα τελευταία χρόνια, αλλά όχι μόνο τα τελευταία χρόνια, θα σας έλεγα, καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, με ένταση τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα μέτωπο, στο οποίο η κυβέρνηση μπορεί εύκολα να πετύχει νίκες. Αλίμονο όμως αν ο μεταρρυθμισμός μας, γι’ αυτό θέλω να πάω ένα βήμα παραπέρα, εξαντληθεί απλώς και μόνο στο άσυλο. Το άσυλο είναι ένα πρώτο απαραίτητο βήμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει απολύτως λάθος, να δίνει αυτή τη μάχη οπισθοφυλακών, χάνοντας κατά κράτος και στην κοινή γνώμη χάνει κατά κράτος και πολιτικά, ιδεολογικά την έχει ήδη χάσει κατά κράτος, δεν έχω καμία αμφιβολία στο μυαλό μου για αυτό! Είναι μία σχετικά εύκολη μάχη. Η δύσκολη μάχη είναι η επόμενη μάχη μετά το άσυλο, η αναβάθμιση του ελληνικού πανεπιστημίου και εκεί ερχόμαστε αντιμέτωποι με πολύ βαθιά ριζωμένα συμφέροντα. Θα σας έλεγα, ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια πρέπει επιτέλους να αξιολογούνται, αξιολογούνται αυστηρά συστηματικά, συνεχώς και όχι άπαξ, ανεξάρτητη αρχή διασφάλισης ποιότητας σπουδών και η χρηματοδότηση τους η περαιτέρω να εξαρτάται από το αποτέλεσμα της αξιολόγησης. Λοιπόν, πάρα πολλοί καθηγητές, εγώ είμαι πολύ αυστηρός και με τη δικιά μου συντεχνία, κρύβονται πίσω από τη γενικότερη ανομία, παραβατικότητα, μπαχαλοποίηση, για να μην κάνουν τη δουλειά τους. Πάρα πολλοί την κάνουν τη δουλειά τους και υπάρχουν αλυσίδες αριστείας στο ελληνικό πανεπιστήμιο, τις οποίες πρέπει να αναδείξουμε και να χρηματοδοτήσουμε, αλλά δεν μπορούνε όλοι να είναι ίδιοι. Δεν μπορεί ο μισθός όλων να είναι ίδιος. Αυτή είναι η άποψη μου, η απόλυτη. Αυτό έχει πει και η κυβέρνηση, θα υπάρξει αξιολόγηση. Είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο στοίχημα, ξέρετε, αυτό, να γίνει. Γιατί σε έναν χώρο, στον οποίο έχει εμπεδωθεί η μονιμότητα, η αναξιοκρατία από ένα σημείο και μετά, είναι πολύ δύσκολο να «σπάσεις αβγά». Είδατε τον Αλέξη Τσίπρα, το φιλιππικό, που έδωσε υπέρ του Μετσόβιου, έτσι; Ένα εικοσάλεπτο για το Μετσόβιο Πανεπιστήμιο, όπως το αποκάλεσε, ούτε αυτό δεν έμαθε μετά από τόσα χρόνια φοιτητής, ότι δηλαδή είναι Μετσόβιο Πολυτεχνείο, εν πάση περιπτώσει. Λοιπόν, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο έχει και αυτό αριστείες, νησίδες αριστείας στο εσωτερικό του, έχει όμως και πάρα πολλά προβλήματα όπως έχουν όλα τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια. Ο Έλληνας φορολογούμενος τα πληρώνει. Το πρόβλημα δεν είναι οι πόροι τους, όπως μας έχει πει κατ’ επανάληψη στο παρελθόν η Αριστερά «Δώστε κι άλλους πόρους, δώστε κι άλλους πόρους!». Οι πόροι, όταν πάνε σ’ ένα στρεβλό θεσμικό πλαίσιο, πάνε χαμένοι. Το ελληνικό πανεπιστήμιο πρέπει να προσελκύσει πόρους, να μπορεί να προσελκύει πόρους και από τον ιδιωτικό τομέα για έρευνες εκπαιδευτικά προγράμματα κτλ.. Για να το κάνει αυτό πρέπει να είναι ανταγωνιστικό, πρέπει να αναμορφωθεί και είναι κρίσιμο το στοίχημα του ελληνικού πανεπιστημίου από αυτό εξαρτάται μακροπρόθεσμα η ανάπτυξη της χώρας. Χωρίς πανεπιστήμιο δεν μπορούμε! Και σε ένα βαθμό μπήκαμε στην κρίση και εξαιτίας του ελληνικού πανεπιστημίου. Εξάλλου προϊόν αυτού του συστήματος υπήρξε ο Αλέξης Τσίπρας, εμβληματικό, θα σας έλεγα. Ο δωδεκαετής αιώνιος φοιτητής, συνδικαλιστής, ο οποίος ήρθε στην πολιτική, για να κάνει αυτό, που έκανε. Εγώ προέρχομαι από την άλλη πλευρά και αυτό θέλω να προσεγγίσω, την άλλη πλευρά. Όχι των αιώνιων φοιτητών, αλλά των φοιτητών, που δουλεύουν, που παράγουν και που πονούνε! Και σ’ αυτούς πρέπει να απευθυνθούμε, για τους οποίους κανείς δεν έχει μιλήσει.»
Σχετικά με τα ελληνοτουρκικά.
«Μαζί με τα ελληνοτουρκικά έχουμε και τα ιρανικά πρέπει να έχουμε τον «φακό» ανοιχτό και να βλέπουμε την πλήρη εικόνα και όχι μόνο να εγκλωβιζόμαστε στο διμερές ελληνοτουρκικό. Το ιρανικό και η ενδεχόμενη ανάπτυξη στον Περσικό Κόλπο πέρα από την αποσταθεροποίηση μιας ήδη αποσταθεροποιημένης Ανατολής, δημιουργεί ένα τεράστιο δίλημμα για την ελληνική εξωτερική πολιτική, διότι μας φέρνει ανάμεσα στους Αμερικανούς από τη μια πλευρά και τους Συμμάχους τους, όπως το Ισραήλ και η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία στην περιοχή, με τους οποίους έχουμε συνάψει ειδική στρατηγική σχέση τα τελευταία χρόνια και του Ευρωπαίους εταίρους μας, Γερμανούς και Γάλλους, οι οποίοι είναι ενάντια σε οποιαδήποτε ισχυρή κόντρα με το Ιράν και είναι μια δύσκολη κατάσταση, βλέπετε με το ιρανικό τάνκερ, την οποία χειριζόμαστε μέχρι στιγμής με απόλυτη αποτελεσματικότητα. Η Τουρκία περνάει μία διαρκή κρίση. Το καθεστώς Ερντογάν, υπάρχει οικονομική κρίση, υπάρχει η εσωτερική αμφισβήτηση μετά τις εκλογές στην Κωνσταντινούπολη, υπάρχουνε νέα σχήματα στο εσωτερικό που θέλουμε να διασπάσουνε το κυβερνών κόμμα και βεβαίως υπάρχει και η επιθετικότητα στην κυπριακή ΑΟΖ και όχι μόνο. Χρειάζεται μεγάλη ψυχραιμία και ενδυνάμωση των συμμαχιών μας, όχι μόνο με τους Αμερικάνους, τους Ευρωπαίους. Το έχουμε κάνει ήδη. Εγώ, δε θα αμφισβητήσω τα επιτεύγματα και της προηγούμενης. Επειδή ακούω τον κύριο Κατρούγκαλο και χαίρομαι πάρα πολύ για το γεγονός, ότι αυτοί οι τσαρλατάνοι, που μέχρι το 2015 κάνανε καριέρα έξω από την ισραηλινή πρεσβεία. Μιλάω σκληρά, αλλά νομίζω μιλάω ειλικρινά και με στοιχεία. Λοιπόν, οι τσαρλατάνοι, που κάνανε τα σόου έξω από την αμερικάνικη και ισραηλινή πρεσβεία, ευτυχώς, όταν ήρθαν στην κυβέρνηση συνειδητοποίησαν ρεαλιστικά, τι συμφέρει την Ελλάδα και προσχώρησαν στην ευρύτερη εθνική στρατηγική, την οποία πρέπει και εμείς τώρα όπως κάναμε πάντοτε στο παρελθόν –τη Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το δυτικό προσανατολισμό- να συνεχίσουμε ιδιαίτερη ένταση. Πρέπει πάντα να κάνουμε αυτοκριτική. Πρέπει πάντα να κοιταζόμαστε πρώτα εμείς, για να δείχνουμε αξιοπιστία. Όταν κάνουμε κηρύγματα μεταρρυθμισμού στους άλλους, από το σπίτι μας ξεκινάει.»