Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι παλαιοκομματικότεροι των παλαιοκομματικών και θεωρούν το Ταμείο Ανάκαμψης ευκαιρία για να μοιράσουμε λεφτά χωρίς σχέδιο, αναπαράγοντας τις αποτυχίες του παρελθόντος…
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία μου:
Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε ότι η σημερινή είναι μια σημαντική μέρα, τώρα, η τελευταία μέρα της τρέχουσας Συνόδου της Βουλής, λίγο πριν τις θερινές διακοπές, ως επιστέγασμα μιας τριπλής επιτυχίας –νομίζω- που σηματοδοτεί η επικύρωση αυτών των δύο πολύτιμων, σημαντικότατων Συμβάσεων. Ποιες είναι αυτές οι τρεις επιτυχίες;
Πρώτη επιτυχία το γεγονός ότι η Ευρώπη αλλάζει. Ήταν μια πάγια θέση της χώρας μας, μια πάγια διεκδίκηση η προσπάθεια αμοιβαιοποίησης του χρέους και συμπλήρωσης της νομισματικής με την οικονομική ένωση. Αναμφισβήτητα το Ταμείο Ανάκαμψης αυτό σηματοδοτεί.
Σε πρόσφατη μάλιστα συζήτηση που είχα με τον Πάολο Τζεντιλόνι, τον αρμόδιο Επίτροπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως εκπρόσωπο της Βουλής μας στην Κόζακ, όπου ήρθε και μας μίλησε, μας είπε το εξής ενδιαφέρον και είναι σημαντικό να ακουστεί στην Αίθουσα, ότι η θεσμοποίηση και η επέκταση του Ταμείου -που είναι εθνικός στόχος- θα εξαρτηθεί από την επιτυχία αυτού του Προγράμματος. Άρα, πρέπει να πετύχουμε όχι μόνο για την Ελλάδα και για να πάμε τη χώρα μας μπροστά, αλλά και γιατί διεκδικούμε μια άλλη, καλύτερη, περισσότερη Ευρώπη, που μπορεί η επιτυχία συνολικά του Ταμείου Ανάκαμψης να φέρει, παρά τις αντιδράσεις των Ολλανδών και πολλών άλλων στον ευρωπαϊκό Βορρά που είναι υπαρκτές. Αυτά από τον Τζεντιλόνι και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Δεύτερον, δεύτερη επιτυχία: Η Ελλάδα παίρνει τα περισσότερα, παίρνει τα περισσότερα κατά κεφαλήν, είναι πέμπτη στο ποσό σε απόλυτα νούμερα, αλλά τα περισσότερα κατά κεφαλήν, παρ’ όλο που δεν είναι η φτωχότερη ευρωπαϊκή χώρα, η φτωχότερη είναι η Βουλγαρία. Παίρνουμε περισσότερα από τους Βούλγαρους, περισσότερα από τους Ανατολικοευρωπαίους που είναι πίσω μας, περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο στην Ευρώπη και είναι πολύ σημαντικό.
Τρίτη επιτυχία: Τα παίρνουμε πιο γρήγορα και με πιο καλό πρόγραμμα, τουλάχιστον όπως μας λένε οι τρίτοι, δεν τα λέμε εμείς, δεν τα λένε τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης -τα τρισκατάρατα αυτά για εσάς του ΣΥΡΙΖΑ ελληνικά μέσα ενημέρωσης!- τα λένε οι ξένοι, οι οίκοι, οι δημοσιογράφοι, τα κανάλια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και έχει και αυτό τη σημασία του.
Άρα, αλλάζει η Ευρώπη, η χώρα μας ωφελείται το περισσότερο και προχωράει πιο δυναμικά από οποιαδήποτε άλλη χώρα.Δεύτερον, λέγεται ότι έχουμε μια ιστορική ευκαιρία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι μεγάλη ευκαιρία να ξεπεράσουμε την πανδημία. Μέσα στο 2022 θα έχουμε επιστρέψει στο ΑΕΠ που είχαμε στα τέλη του 2019 και θα την έχουμε αφήσει πίσω μας. Ήδη οι πρόδρομοι δείκτες είναι εξαιρετικά θετικοί και πάντως βελτιώνονται διαρκώς προς το καλύτερο, παρά την αβεβαιότητα που δημιουργεί η μετάλλαξη Δέλτα του κορωνοϊού.Όμως, είναι λάθος να πούμε ότι αυτό το Ταμείο, αυτές οι Συμβάσεις απλώς και μόνο θα καλύψουν το κενό που δημιούργησε η πανδημία. Μπορούν να καλύψουν και το κενό της οικονομικής κρίσης, να γυρίσουμε το 2026-2027 σε επίπεδο ποσοτικό του ΑΕΠ εκεί που το αφήσαμε το 2008. Είναι αυτή η πρόσθετη ανάπτυξη που έρχεται με αυτούς τους πόρους όχι μόνο του Ταμείου Ανάκαμψης και των υπολοίπων -το ΕΣΠΑ που ανακοινώθηκε χθες, τα ιδιωτικά κεφάλαια που θα συμπληρώσουν αυτούς τους πόρους- συνολικά κοντά στα 100 δισεκατομμύρια ευρώ, για να καλυφθεί το μεγάλο επενδυτικό κενό που άφησε η δεκαετία της κρίσης.
Όμως, εγώ θέλω να πάω και ένα βήμα παραπέρα και να πω ότι δεν είναι ούτε η πανδημία ούτε η οικονομική κρίση μόνο, διότι εδώ υπάρχει ένα φάντασμα, κύριε Υπουργέ, που πλανάται πάνω από κάθε συζήτηση για την οικονομία και την ανάπτυξη στην πατρίδα μας, που συχνά το πολιτικό σύστημα -μέρος του πολιτικού συστήματος- και σίγουρα πολύ δημοσιολογούντες κάνουν να αγνοούν και να αποσιωπούν.Και είναι η μεγάλη αποτυχία μας, διότι είμαστε αντιμέτωποι με μια αποτυχία, πρέπει να είμαστε ειλικρινείς για να την ξεπεράσουμε.Αποτυχία είναι το γεγονός ότι εδώ και σαράντα χρόνια, κυρίες και κύριοι, η χώρα μας δεν κατάφερε με όρους σύγκλισης να συγκλίνει με τη Βόρεια Ευρώπη. Ενώ μεταξύ 1950 και 1980, εκείνα τα τριάντα χρόνια -τα «πέτρινα» που λέτε εσείς εκεί στην Αριστερά- η χώρα τετραπλασίασε το ΑΕΠ της σε σχέση με τη Γερμανία -από το 15% του γερμανικού βιοτικού επιπέδου έφτασε στο 60% του γερμανικού- έκτοτε παραμένει στο 60%, παρά τις επιδοτήσεις, τα δισεκατομμύρια των επιδοτήσεων από την Ευρώπη και παρά τον υπερδεκαπλασιασμό του δημοσίου χρέους.Δεν θα μπω στο γιατί αποτύχαμε να συγκλίνουμε με τον πλούσιο ευρωπαϊκό Βορρά και γιατί η χώρα μας έχει τη χειρότερη οικονομική επίδοση κράτους – μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης εδώ και δεκαετίες συνολικά. Η συζήτηση θα είχε ενδιαφέρον, έχει απαντηθεί από τους ειδικούς, τους οικονομολόγους και υπάρχουν πολύ ενδιαφέροντα βιβλία που μπορώ να σας συστήσω να διαβάσετε και στην Αντιπολίτευση, να βάλουμε όλοι συλλογικά μυαλό.
Άρα, παρά το πολιτικό θαύμα της Μεταπολίτευσης, το οποίο γιορτάσαμε και προχθές Σάββατο στην Προεδρία της Δημοκρατίας, της τελειότερης, πιο συμπεριληπτικής, πιο ώριμης, πιο σταθερής, πιο καλά λειτουργούσας δημοκρατίας που γνώρισε ο τόπος μας χάρη στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αλλά και συνολικά στις προσπάθειες του ελληνικού λαού, δεν είχαμε τις αντίστοιχες οικονομικές επιδόσεις κυρίως από το ’81 και μετά. Σαράντα χρόνια είμαστε στάσιμοι με όρους σύγκλισης, ενώ ταυτόχρονα το δημόσιο χρέος μας, το βάρος του οποίου καλείται ο παραγωγικός ιστός να σηκώσει, έχει μεγαλώσει πολύ, την ίδια ώρα που το υποζύγιο, ο παραγωγικός ιστός της χώρας, έχει αποδυναμωθεί, εκτός των άλλων εξαιτίας και της δημογραφικής συρρίκνωσης. Άρα, υπό μία έννοια είμαστε χειρότερα το 2021 απ’ ό,τι ήμασταν το 1981, όταν μπαίναμε τότε στην ΕΟΚ. Έχουμε δρόμο πολύ να κάνουμε και σοβαρό πρόβλημα να επιλύσουμε.
Και εδώ έρχομαι στα λεγόμενα της Αντιπολίτευσης, τα οποία χαρακτηρίζονται, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από μία βασική θεμελιώδη αντίφαση. Από τη μια μας λέτε να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος, να μην αναπαράγουμε το ίδιο χρεοκοπημένο οικονομικό μοντέλο με τις πολλές πολύ μικρές επιχειρήσεις χαμηλής παραγωγικότητας, χαμηλής προστιθέμενης αξίας, χαμηλής τεχνολογικής καινοτομίας και ενσωμάτωσης, που πολλές από αυτές πολλές φορές επιβιώνουν χάρη στη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή. Από την άλλη όμως έρχεστε και λέτε να μην μπουν τραπεζικά κριτήρια, να είμαστε πιο κοινωνικά ευαίσθητοι, να μοιράσουμε χρήμα, με άλλα λόγια, για να αναπαράγουμε ακριβώς αυτό το αποτυχημένο οικονομικό μοντέλο, το οποίο στο μεταξύ καταγγέλλετε. Πρέπει να διαλέξετε. Δεν μπορεί να είστε και εκσυγχρονιστές και λαϊκιστές. Κατά τη γνώμη μου, είναι ξεκάθαρο τι είστε, παλαιοκομματικότεροι των παλαιοκομματικών. Θεωρείτε το Ταμείο Ανάκαμψης μοχλό για να μοιράσουμε λεφτά και να μαζέψουμε «ψηφαλάκια», χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σύστημα και χωρίς το προφανές, ότι πρέπει να αφήσουμε επιτέλους πίσω μας τη μεγάλη αποτυχία του παρελθόντος, που και εγώ περιέγραψα μόλις τώρα και να μην την επαναλάβουμε ψηφοθηρώντας. Και τελειώνω με το εξής. Αυτό θα ήταν λάθος. Θα σπαταλούσαμε την ιστορική ευκαιρία που μας δίνει τώρα αυτό το Ταμείο, να μην αναπαράγουμε τον κακό παλιό μας εαυτό, που μας έκανε σήμερα, κύριοι της Αντιπολίτευσης, να συγκρινόμαστε όχι με τους Ισπανούς και με τους Ιρλανδούς -καλά, οι Ιρλανδοί έχουν φύγει πολύ μπροστά- αλλά με τους Πολωνούς και σε λίγο αν επιμείνουμε σε αυτή την πορεία, την οποία εσείς θέλετε, με τους Βούλγαρους.
Ναι, λοιπόν, στη στήριξη της υγιούς επιχειρηματικότητας, που έχει προοπτικές, ακόμα και της μικρής, αλλά υγιούς και με προοπτικές επιχειρηματικότητας, αλλά ναι και στις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος για να προκόψει όπως του αξίζει και όπως μόνο εμείς κάνουμε και εν τέλει, απ’ ό,τι φάνηκε και από τη συζήτησή μας και εδώ και στην Επιτροπή, μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ και ελπίζω να ξανασκεφτείτε το «ΠΑΡΩΝ» και να έχετε τη γενναιότητα να υπερψηφίσετε αυτή τη μοναδική ευκαιρία και να μην είστε απόντες από αυτή την ιστορική στιγμή της πατρίδας μας. Να είστε καλά.