Σημαντικοί Σταθμοί

Γεννήθηκα την 1η Σεπτεμβρίου του 1969. Ο πατέρας, Κώστας, Πόντιος γεννημένος στο Τουαψέ της Ρωσίας, ήρθε μικρό παιδί πρόσφυγας στη Δράμα. Η μητέρα, Αργυρή (Ρούλα), γηγενής από το Παγγαίο. Είμαστε τρία αδέλφια, ο Νίκος, ο Αλέξης κι εγώ, ο βενιαμίν. Όλοι τους μηχανικοί, πλην εμού…

Tο 1987 τελείωσα το Κολλέγιο Ανατόλια και μπήκα στη Νομική του Α.Π.Θ., με υποτροφία καλύτερης επίδοσης. Το 1991 αποφοίτησα από το πανεπιστήμιο και έφυγα αμέσως για μεταπτυχιακά στις διεθνείς σχέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το 1994 απέκτησα τον μεταπτυχιακό τίτλο Master of Arts in Law and Diplomacy (MALD) από τη Σχολή Fletcher του Πανεπιστημίου Tufts των ΗΠΑ. Οι σπουδές μου στη Βοστώνη, στην παλαιότερη σχολή διεθνών σχέσεων στον κόσμο, μου άνοιξε νέες προοπτικές. Παραμένω ευγνώμων για την οικονομική στήριξη του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών, του Ιδρύματος Λεβέντη και πολλών άλλων που, μαζί με την υποτροφία του Fletcher, μου επέτρεψαν να σπουδάσω στην Αμερική.

Το 1995, έχοντας ήδη ξεκινήσει το διδακτορικό μου στο Fletcher, μου ανατέθηκε, από τον Graham Allison, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Harvard και διάσημο διεθνολόγο, η διοργάνωση του φιλόδοξου συνεδρίου «Greece: The Great Paradox-Promise vs. Performance».  Το συνέδριο έλαβε χώρα στη Σχολή John F. Kennedy School of Government του Harvard. Ταυτόχρονα, προσλήφθηκα στο Institute for Foreign Analysis ως ερευνητής, υπό την επίβλεψη του καθηγητή μου Robert Pfaltzgraff. Μαζί διοργανώσαμε δύο μεγάλα συνέδρια για την Ελλάδα το 1996 και το 1999 στην Ουάσιγκτον και εκδώσαμε από κοινού μελέτες για την Ελλάδα και τις ελληνο-αμερικανικές σχέσεις στη μεταψυχροπολεμική εποχή. Σε όλες αυτές τις δράσεις συμμετείχαν δεκάδες Έλληνες, Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι πολιτικοί και καθηγητές, ενισχύοντας τη φωνή και την παρουσία της Ελλάδας στην Αμερική, καθώς η χώρα διεκδικούσε έναν ολοένα και περισσότερο ηγετικό ρόλο στα Βαλκάνια.

Το 1996, o πρύτανης Joseph Nye, έτερος «γίγαντας» της επιστήμης των διεθνών σχέσεων, μου ανέθεσε τη διεύθυνση του νέο-ιδρυθέντος Προγράμματος Κόκκαλη για τη Νοτιοανατολική και την Κεντροανατολική Ευρώπη στη Σχολή John F. Kennedy School of Government του Harvard. Με τη δύναμη της ακτινοβολίας του Harvard, δημιουργήσαμε την πιο ενεργή εστία μελέτης και προβολής της σύγχρονης Ελλάδας στην Αμερική. Το Πρόγραμμα φιλοξένησε δεκάδες εκδηλώσεις με τη συμμετοχή προέδρων, πρωθυπουργών, υπουργών και διανοητών από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Ταυτόχρονα χρηματοδότησε τις σπουδές δεκάδων φιλόδοξων νέων από την περιοχή που, στη συνέχεια, ανέλαβαν ηγετικές θέσεις στις πατρίδες τους, συμπεριλαμβανομένων αρκετών στελεχών και της κυβέρνησης της ΝΔ, μετά τις εκλογές του 2019. Αναφέρω, ενδεικτικά, την Irina Bokova, πρώην Γενική Διευθύντρια της UNESCO και τον Vuk Jeremic, πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Σερβίας και Πρόεδρο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 2013. Ανάμεσα στις πολλές εκδόσεις που επιμελήθηκα, ξεχωρίζω τον συλλογικό τόμο The Future of Turkish Foreign Policy από τις πανεπιστημιακές εκδόσεις του ΜΙΤ το 2003, που αποτέλεσε σημείο αναφοράς, με την υπογραφή ενός νέου Έλληνα διεθνολόγου, στην παγκόσμια βιβλιογραφία για τη μελέτη της εξωτερικής συμπεριφοράς της σύγχρονης Τουρκίας.

Τον Νοέμβριο του 1998 απέκτησα το διδακτορικό μου από τη Σχολή Fletcher του Πανεπιστημίου Tufts. Ο τίτλος της διατριβής μου είναι The Foreign Policy of Nationalism: The Case of Serbia (1986-1995) and Greece (1991-1995) [Η Εξωτερική Πολιτική του Εθνικισμού: Η Περίπτωση της Σερβίας (1986-1995) και της Ελλάδος (1991-1995)], υπό την εποπτεία και την καθοδήγηση του Robert L. Pfaltzgraff Jr. Πρόκειται για μια συγκριτική μελέτη ανάλυσης της εξωτερικής πολιτικής και πόσο ο εθνικισμός την επηρεάζει.

Την περίοδο 1998-2001 δίδαξα, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, σε ένα πολυεθνικό ακροατήριο φοιτητών από όλο τον κόσμο, το μάθημα War and Ethnic Conflict in Southeastern Europe [Πόλεμος και Εθνοτικές Συγκρούσεις στη Νοτιοανατολική Ευρώπη], με κύριο αντικείμενο τη βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του 1990.

Επιστρέφω στην Ελλάδα προκειμένου να εκπληρώσω τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις. Παρουσιάζομαι τον Ιούλιο στο Χαϊδάρι, στο κέντρο εκπαίδευσης των διαβιβαστών, και μετά στις Φέρες του Έβρου. Οι συνθήκες στο Χαϊδάρι ήταν χαώδεις εξαιτίας του μεγάλου σεισμού της Αθήνας που είχε προηγηθεί και είχε καταστρέψει μεγάλο τμήμα των εγκαταστάσεων. Η παραμονή μου στον Έβρο υπήρξε το έναυσμα μιας στενής και εγκάρδιας σχέσης με την ακριτική Ελλάδα που διαρκεί μέχρι σήμερα.

Τον Μάιο του 2001 εκλέγομαι επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στη Θεσσαλονίκη. Ανέλαβα αμέσως υπηρεσία, διδάσκοντας ατελείωτες ώρες, στο νεοσύστατο τότε Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών. Με μόλις πέντε μέλη ΔΕΠ έπρεπε να καλυφθεί ένα πλήρες προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Δίδαξα διεθνείς σχέσεις, συγκριτική πολιτική, ελληνική εξωτερική πολιτική, βαλκανική πολιτική και πληθώρα άλλων μαθημάτων. Από την αρχή ανέλαβα σειρά παράλληλων δράσεων, με κορυφαία τα δύο μεγάλα διεθνή συνέδρια που διοργάνωσα, το 2004, για τα 15 χρόνια από την πτώση του τείχους του Βερολίνου και το 2008, για τα 100 χρόνια από την επανάσταση των Νεοτούρκων. Το πρώτο επιχείρησε να το διαλύσει η ΚΝΕ. Το δεύτερο κάποιοι ακροδεξιοί.

Σε συνέχεια της θητείας μου στο Πρόγραμμα Κόκκαλη στο Χάρβαρντ, ανέλαβα τη διεύθυνση του Ιδρύματος Κόκκαλη στην Αθήνα. Κύρια δραστηριότητα του Ιδρύματος ήταν η υποστήριξη των δράσεων του Προγράμματος στην περιοχή.

Με κύριο στόχο τη μεταφορά των «καλών πρακτικών» των μεγάλων αμερικανικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, την ενίσχυση της εξωστρέφειας της ελληνικής ακαδημαϊκής κοινότητας και τη διεθνή προβολή της πατρίδας μας, προχώρησα στη διοργάνωση των πρώτων θερινών σεμιναρίων διεθνών σχέσεων στην Αρχαία Ολυμπία. Μέσα από την επιτυχία της πρώτης διοργάνωσης γεννήθηκε η Θερινή Ακαδημία της Ολυμπίας, ένα πρωτοποριακό θερινό σχολείο για μεταπτυχιακούς κυρίως φοιτητές από όλο τον κόσμο που, στην πορεία, αναγνωρίστηκε ως ένα από τα καλύτερα του είδους του παγκοσμίως. Καθοριστική ήταν η συμβολή στη διεθνή ακτινοβολία της Ακαδημίας του Στάθη Καλύβα, καθηγητή συγκριτικής πολιτικής τότε στο Yale και, σήμερα, στην Οξφόρδη. Όταν το 2008 διακόπηκε αιφνίδια η χρηματοδότηση του Ιδρύματος Κόκκαλη, ο Στάθης επέμενε να συνεχίσουμε με μεγαλύτερο πάθος. Ένα χρόνο αργότερα προστέθηκε στη διευθυντική ομάδα ο Ανδρέας Γκόφας, φέρελπις λέκτορας τότε στο Πάντειο. Το 2012 η Ακαδημία μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις της ΔΟΕ και το 2015 στο Ναύπλιο.

Τον Αύγουστο του 2005,  ανέλαβα, για δυο χρόνια, την Έδρα «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής» για την Ελλάδα και την Ευρώπη στη Σχολή Fletcher του Πανεπιστημίου Tufts. Η επιστροφή μου στη Βοστόνη ήταν εξαιρετικά παραγωγική, καθώς, χάρη και στην προηγούμενη εμπειρία μου, προχώρησα σε σειρά νέων δράσεων με την υποστήριξη και του Ιδρύματος Καραμανλή στην Αθήνα. Δίδαξα μαθήματα για την Ελλάδα, τα Βαλκάνια, την Ευρώπη και τη δημοκρατία, με μεγάλη συμμετοχή μεταπτυχιακών και προπτυχιακών φοιτητών, και έζησα από κοντά την παρακμή της δεύτερης θητείας του Προέδρου Μπους εξαιτίας της αποτυχίας της αμερικανικής επέμβασης στο Ιράκ. Προϊόν της παραμονής μου ήταν και η μονογραφία μου με τίτλο: «Η Αμερικανική Εξωτερική Πολιτική και η Συντηρητική Aντεπανάσταση», από τις εκδόσεις Σιδέρη το 2008.

Άμα τη επιστροφή μου στην Ελλάδα, αναλαμβάνω επιστημονικός συνεργάτης στο Ίδρυμα «Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής» στη Φιλοθέη. Μαζί με τον Πρόεδρο του Ιδρύματος, Πέτρο Μολυβιάτη, τον Αντιπρόεδρο, Αχιλλέα Καραμανλή και τον αείμνηστο διευθυντή του, καθηγητή Κωνσταντίνο Σβολόπουλο, διοργανώσαμε ένα παγκόσμιο συνέδριο στο Ζάππειο για το έργο του Καραμανλή, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου ηγέτη.

Τον Οκτώβριο του 2007 εκλέγομαι και τον Απρίλιο του 2008 διορίζομαι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Η απουσία μου για δυο χρόνια από την Ελλάδα επηρέασε αρνητικά τις εσωτερικές ισορροπίες στο τμήμα. Η διαρκής παρέμβαση εξω-θεσμικών παραγόντων στο ακαδημαϊκό, πέραν της διδασκαλίας, έργο, οριστικοποίησαν την απόφασή μου για την ίδρυση ενός ερευνητικού φορέα εκτός πανεπιστημίου, του Δικτύου Ναυαρίνου.

Τον Ιανουάριο του 2010, ιδρύεται στη Θεσσαλονίκη, η αστική μη κερδοσκοπική εταιρία «Δίκτυο Ναυαρίνο/Navarino Network» για την προώθηση της εξωστρέφειας και τη μελέτη της δημόσιας πολιτικής στην πόλη. Την πρωτοβουλία μου αυτή στηρίζουν τρεις φιλοπρόοδοι επιχειρηματίες της πόλης, ο Σταύρος, ο Τζέκης και η Λουκία. Τη δεκαετία 2010-2020, το ΝΝ, με την υποστήριξη της Πολιτιστικής Εταιρίας Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος, θα πραγματοποιήσει πάνω από 120 δράσεις: θερινά σχολεία, συνέδρια, ομιλίες, εκδόσεις και έρευνες. Πιο πρόσφατη επιτυχία του Δικτύου είναι η έκδοση που επιμελήθηκα στα Αγγλικά, από τον διεθνή οίκο Routledge, του συλλογικού τόμου Thessaloniki, A city in transition, 1912-2012 [Θεσσαλονίκη, Μια πόλη σε μετάβαση, 1912-2012].

Τον Ιούνιο του 2011 παντρεύομαι τη Μαριλίζα στην Ολυμπία (ούτε Αθήνα ούτε Θεσσαλονίκη…).

Εκλέγομαι και αναλαμβάνω καθήκοντα στο Πάντειο, στο Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών. Μετά από 11 χρόνια διδασκαλίας και δράσης αφήνω τη Θεσσαλονίκη. Στο Πάντειο διδάσκω θεωρία διεθνών σχέσεων και ελληνική εξωτερική πολιτική και γνωρίζω από κοντά καταξιωμένους συναδέλφους στο παλαιότερο διεθνολογικό τμήμα της πατρίδας μας.

Τον Μάιο του 2012, μεταξύ των δυο εκλογικών αναμετρήσεων, γεννιέται η πρωτότοκη κόρη μου Ίρια.

Το 2012 συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Το Δίκτυο Ναυαρίνο συμμετείχε ενεργά στην εκατονταετηρίδα της πόλης με πολύ σημαντικές εκδηλώσεις που προσέλκυσαν πλήθος κόσμου. Η πρώτη έγινε τον Σεπτέμβριο του 2012. Το Δίκτυο Ναυαρίνο διοργάνωσε, υπό την αιγίδα του Δήμου Θεσσαλονίκης, ένα Διεθνές Συμπόσιο για τις Παγκόσμιες Εξελίξεις. Η επιτυχία της διοργάνωσης οδηγεί στη θεσμοποίηση του Διεθνούς Συμποσίου Θεσσαλονίκης κάθε Οκτώβριο στο Ολύμπιον. Μέχρι τώρα, έχουν πραγματοποιηθεί 8 Συμπόσια με τη συμμετοχή πολιτικών και διανοητών από όλο τον κόσμο.

Έναρξη του μεγάλου επετειακού συνεδρίου «Θεσσαλονίκη, μια πόλη σε μετάβαση: 1912-2012», με τη συμμετοχή δεκάδων επιστημόνων από όλο τον κόσμο. Το συνέδριο χρηματοδοτήθηκε από τον Δήμο Θεσσαλονίκη και διοργανώθηκε από το, υπό τη διεύθυνσή μου, Δίκτυο Ναυαρίνο.

Τον Ιούνιο του 2014 γεννιέται ο γιός μου Νικόλας

Τον Οκτώβριο του 2014 αρχίζει να προβάλλεται στην τηλεόραση του Action 24 η εκπομπή Evening Report, με οικοδεσπότη τον Γιώργο Κουβαρά και σχολιαστές, εκτός από εμένα, τον Αντώνη Παπαγιαννίδη, τη Χριστίνα Κοραή και τη Μαρία Νταλιάνη. Στην πορεία θα προστεθεί η Αγγελική Σπανού, στη θέση της Μαρίας. Για 5 χρόνια, κάθε βράδυ, από Δευτέρα ως Πέμπτη, σχολιάζω την εγχώρια και τη διεθνή επικαιρότητα, με υποδειγματικό μαέστρο τον Γιώργο. Η ειδησεογραφία κυριαρχείται από την άνοδο του Σύριζα και των ΑΝΕΛ στην εξουσία και την έκρηξη του λαϊκισμού, που απείλησε την ευρωπαϊκή θέση της χώρας. Την ώρα που πολλά ΜΜΕ υποκύπτουν στη γοητεία του ανορθολογισμού, το Evening Report αναδεικνύεται σε όαση αδέσμευτης, τεκμηριωμένης και κριτικής ανάλυσης των πολιτικών εξελίξεων και αγαπιέται από χιλιάδες τηλεθεατές. Οι αρχικοί μου δισταγμοί και φόβοι για τις απαιτήσεις μιας τακτικής τηλεοπτικής παρουσίας υποχωρούν μπροστά στην αγάπη ενός κόσμου που ένιωσε να απειλείται από τα δραματικά γεγονότα του 2015. Η εκπομπή του Γιώργου έγινε μια πολύ μαχητική φωνή ενός κόσμου που δεν διανοούνταν την Ελλάδα εκτός Ευρώπης και χωρίς τις δημοκρατικές της ελευθερίες.

Μετά από μερικά πολύ παραγωγικά καλοκαίρια, χάρη και στην υπομονή και κατανόηση της γυναίκας μου, δημοσιεύονται τρία νέα βιβλία μου. Μια μονογραφία για τις εθνοτικές συγκρούσεις (το θέμα που με απασχόλησε από την εποχή της διατριβής μου τη δεκαετία του 1990) από τις αγαπημένες εκδόσεις Ι. Σιδέρη, του φίλου μου Ανδρέα και του ξαδέλφου του Γιάννη Σιδέρη, μία έρευνα για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή από τις εκδόσεις Πατάκη και ένας συλλογικός τόμος για την ιστορία της Θεσσαλονίκης από το Επίκεντρο, ο οποίος, κυκλοφόρησε και στα Αγγλικά από τις διεθνείς εκδόσεις Routledge το 2020. Η πρώτη, ήταν ουσιαστικά καρπός της Διεθνούς Ακαδημίας της Ολυμπίας και της πολύχρονης ανταλλαγής απόψεων με μερικούς από τους μεγαλύτερους σύγχρονους διανοητές του εθνικισμού που δίδαξαν εκεί. Η δεύτερη, προέκυψε από την εργασία μου στο Ίδρυμα Καραμανλή ενώ ο τρίτος, από το διεθνές συνέδριο για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

Εκλέγομαι και διορίζομαι τακτικός καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ολοκληρώνοντας μια εξέλιξη που είχα ξεκινήσει το 1998 στο Harvard και το 2001 στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Στην πορεία, συνάντησα και εκτίμησα πολλούς συναδέλφους που με στήριξαν και με καθοδήγησαν. Η αφοσίωσή τους στο ακαδημαϊκό τους έργο και στους φοιτητές είναι το πιο πολύτιμο κεφάλαιο των πανεπιστημίων μας.

Αρχίζει να προβάλλεται στην τηλεόραση του Action 24, η εκπομπή  «Ω, τι κόσμος μπαμπά!». Ο τίτλος ήταν ιδέα του Γιώργου Κουβαρά, η φωνή του σήματος ανήκε στην κόρη μου Ίρια, την αρχισυνταξία είχε η γυναίκα μου Μαριλίζα και το βασικό φορμάτ ήταν εμπνευσμένο από αντίστοιχες εκπομπές της αμερικανικής τηλεόρασης. Η βασική ιδέα ήταν να φτιάξουμε μια εκπομπή αφιερωμένη αποκλειστικά στη διεθνή επικαιρότητα, η οποία, με τρόπο απλό και κατανοητό, να συνδέει τις διεθνείς εξελίξεις με τον Έλληνα τηλεθεατή. Οι αρχικές προβλέψεις ήταν δυσοίωνες: πολλές φορές μου είπαν ότι τα διεθνή «δεν πουλάνε». Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ανέλπιστα θετικό καθώς η εκπομπή αγαπήθηκε πολύ και δικαίωσε την εμπιστοσύνη του καναλάρχη Διονύση Παναγιωτάκη και του Γιώργου. Ποδαρικό μας έκανε ο Αλέξης Παπαχελάς στις 21 Μαρτίου 2018, με εμένα αρκετά νευρικό. Προβλήθηκαν συνολικά 44 εκπομπές μέχρι τις 19 Απριλίου 2019, όταν και διακόψαμε  εξαιτίας της έναρξης της προεκλογικής περιόδου των ευρωεκλογών. Αν κάτι μου λείπει περισσότερο τώρα από την προηγούμενη ζωή μου, πριν τη Βουλή, είναι αυτή η εκπομπή και το κέφι που η γυναίκα μου κι εγώ την κάναμε, προετοιμάζοντάς την.

Στις 3 Απριλίου 2019, η Νέα Δημοκρατία ανακοίνωσε τη συμμετοχή μου στο ευρω-ψηφοδέλτιο του κόμματος, κατόπιν μιας συνάντησής μου με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην Πειραιώς, σε συνέχεια πολλών συζητήσεων που είχαμε όλο τον προηγούμενο χρόνο. Η πορεία, από εκείνη την Τετάρτη μέχρι το βράδυ των εθνικών εκλογών της Κυριακής 7 Ιουλίου 2019, υπήρξε για μένα γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές. Η κάθοδός μου δεν ήταν «αναίμακτη». Από την επομένη έγινα στόχος μιας αήθους επίθεσης λάσπης από τα δημοσιογραφικά μέσα του Σύριζα και τα ακροδεξιά του παρακλάδια. Χωρίς χρήματα, οργάνωση, κομματικές άκρες, εμπειρία και πανελλαδική δικτύωση το εγχείρημα θα μπορούσε να ήταν αυτοκτονικό. Παρόλα αυτά, χάρη στη γυναίκα μου, κάποιους καλούς φίλους, μια μικρή ομάδα αφοσιωμένων εθελοντών και, κυρίως, την αγάπη και την εμπιστοσύνη του κόσμου, έλαβα 135.000 σταυρούς.

Στις 17 Ιουλίου του 2019 ορκίζομαι βουλευτής. Το βάρος της ευθύνης μεγάλο. Όπως και ο ενθουσιασμός για ότι έχουμε υποσχεθεί να κάνουμε. Είμαι μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου, Α΄ Αντιπρόεδρος της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και μέλος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Παρακολούθησης των Αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ενώ ήμουν μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων από τις 2.10.2020 έως τις 10.10.2021. Επίσης, είμαι Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας Φιλίας της Βουλής των Ελλήνων με το Κοινοβούλιο του Ισραήλ (Κνεσέτ) και μέλος των Κοινοβουλευτικών Ομάδων Φιλίας της Βουλής των Ελλήνων με τα Κοινοβούλια της Αλβανίας και των ΗΠΑ (Κογκρέσο).

Στο πλαίσιο των κοινοβουλευτικών μου καθηκόντων, έχω αναλάβει και σημαντικές ευρωπαϊκές αρμοδιότητες. Είμαι τακτικό μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση (ΚΣ) του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΣτΕ) και, κατά τη διετία 2020-2021, Αντιπρόεδρος στην Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της ΚΣ του ΣτΕ. Τέλος, είμαι εκπρόσωπος της Βουλής των Ελλήνων (ΒτΕ) στη Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης και συμπρόεδρος της Ομάδας Εργασίας για τη Μετανάστευση καθώς και εκπρόσωπος της ΒτΕ στη Συνέλευση των Εθνικών Κοινοβουλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (COSAC).

Στις πρώτες εκλογές της 21ης Μαΐου 2023 ο ελληνικός λαός έδωσε μια μεγάλη νίκη στη ΝΔ και στον Κυριάκο Μητσοτάκη, την οποία επιβεβαίωσε στις δεύτερες εκλογές της 25ης Ιουνίου. Η ευθύνη είναι μεγάλη και η εντολή να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα ξεκάθαρη. Προσωπικά αισθάνθηκα απέραντη συγκίνηση που 50 χιλιάδες πολίτες της βόρειας Αθήνας με “σταύρωσαν” και επέλεξαν να γίνω η δυνατή φωνή τους ΠΑΝΤΟΥ. Τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη τους και δεσμεύομαι ότι θα κάνω τα πάντα για να τιμήσω την εντολή τους.

Στις 27 Ιουνίου 2023, ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, με εμπιστεύτηκε και μου ανέθεσε την ευθύνη του Υπουργού, στο κρίσιμο πόστο του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου. Τον ευχαριστώ προσωπικά για τη μεγάλη τιμή που μου έκανε να με εμπιστευτεί, ήταν μεγάλη η συγκίνηση μου αλλά και βαριά η ευθύνη της ανάληψής του.