Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ακούω τις αιτιάσεις της Αντιπολίτευσης, η οποία επιμένει να επιστρέφει, αν μου επιτρέπετε, στον τόπο του εγκλήματος. Είναι γνωστή η δική μας κριτική στην εργαλειοποίηση θεμάτων, όπως η αιγιαλίτιδα ζώνη του απερχόμενου τότε Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά, την ημέρα της παράδοσης του Υπουργείου στον Αλέξη Τσίπρα, όπου πέταξε το πυροτέχνημα. Ουδέν έγινε κατά τη διάρκεια της θητείας του, ουδέν ακολούθησε τον ένα χρόνο μέχρι τις εκλογές του Ιουλίου του 2019 και αυτή είναι η κριτική, την οποία κάναμε τότε υπεύθυνα και σοβαρά.
Συζητούμε σήμερα και καλούμαστε να ψηφίσουμε αύριο για το εθνικά αυτονόητο, την άσκηση δηλαδή του δικαιώματος που μονομερώς μας δίνει το διεθνές δίκαιο, για την επέκταση της αιγιαλίτιδας. Το γεγονός ωστόσο, ότι εδώ και πολύ καιρό δεν το είχαμε κάνει, σηματοδοτεί σήμερα -και είναι σημαντικό αυτό να το υπογραμμίσουμε- την αλλαγή σελίδας στην εξωτερική πολιτική μας και το πέρασμα από την αδράνεια και την παθητικότητα, στην ενεργητική πολιτική και από τη θεωρητική επίκληση, αν θέλετε, του διεθνούς δικαίου, στην πρακτική και άμεση εφαρμογή του και στην αιγιαλίτιδα ζώνη και στις συμφωνίες ΑΟΖ, που υπογράψαμε το προηγούμενο διάστημα.
Η αλλαγή αυτή έχει φυσικά να κάνει με τη μεταβολή των διεθνών συνθηκών και κυρίως της συμπεριφοράς της Τουρκίας, μετά την κατάρρευση της ευρωπαϊκής της προοπτικής, τη στροφή στον αυταρχισμό στο εσωτερικό και τον αναθεωρητισμό στο εξωτερικό, με αιχμή του δόρατος το δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», που πραγματικά βάζει φωτιά στην ειρήνη και τη σταθερότητα της Ανατολικής Μεσογείου και αφορά τη χώρα μας, την Κύπρο και όλες τις παράκτιες χώρες της περιοχής. Και βέβαια έχει να κάνει με τη στρατικοποίηση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, με την εμπλοκή της Τουρκίας άμεσα σε πολέμους στη Λιβύη, στη Συρία, στον Καύκασο, με το άνοιγμα βάσεων σε εννέα χώρες στη Μεσόγειο, στον Ινδικό, στον Περσικό κόλπο κ.ο.κ..
Η χώρα μας, παρά τις απειλές και την πίεση της Τουρκίας, υπήρξε ένας καλή τη πίστει γείτονας, που ήθελε και υποστήριξε την ευρωπαϊκή της προοπτική, θα τολμούσα να πω, όσο καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη. Θέλουμε ειλικρινά τη συνεννόηση με την Τουρκία στη βάση του διεθνούς δικαίου, αλλά είμαστε και απολύτως αποφασισμένοι να μην επιτρέψουμε την παραμικρή αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων όπως αποδείξαμε το 2020. Το 2020 το απέδειξε αυτό η Ελλάδα και ανταποκρίθηκε με αποτελεσματικότητα στις τουρκικές προκλήσεις και στον Έβρο, μην το ξεχνάμε αυτό, και βεβαίως στη θάλασσα, στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η στρατηγική της διεθνοποίησης οικοδομεί νέες συμμαχίες με χώρες της Μέσης Ανατολής, τον Αραβικό κόσμο, το Ισραήλ και διευρύνει τα ερείσματα μας στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί, αύριο ορκίζεται νέος Πρόεδρος, έρχεται νέα κυβέρνηση και νέες ισορροπίες, μακριά από την ιδιάζουσα σχέση που είχε καλλιεργηθεί μεταξύ του μέχρι σήμερα Αμερικανού Προέδρου και του Τούρκου Προέδρου. Ταυτόχρονα, προχωρούμε στην αναβάθμιση της αποτρεπτικής μας ισχύος και στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων μας πέρα από την επίκλησή τους, όπως γίνεται με το παρόν νομοσχέδιο.
Η προσπάθειά μας, κύριε Πρόεδρε, κινείται σε πολλά επίπεδα και σε πολλά μέτωπα και θα πρέπει να γίνει κατανοητή ως μια συνολική στρατηγική. Όσοι αρνούνται για παράδειγμα τις διερευνητικές είτε από άγνοια είτε εκ του πονηρού –είναι κάτι που έγραψα κι εγώ στην Καθημερινή της Κυριακής, αναφερόμενος και στον προλαλήσαντα, ο οποίος αναφέρθηκε μόνο στο άρθρο του καλού συναδέλφου Γιάννη Βαληνάκη- οδηγούν στην υπονόμευση της διπλωματικής μας προσπάθειας και επιδιώκουν να κάνουν ένα μεγάλο δώρο στην Τουρκία του Ερντογάν εντέλει, η οποία από απολογούμενη θα καθίστατο έτσι κατήγορος και από χώρα απολύτως εν αδίκω, θα έβρισκε προσχήματα να εμφανίζει εμάς ως εν αδίκω ενώ είμαστε εν πλήρει δικαίω.
Αυτήν τη λεπτή ισορροπία της ψύχραιμης αποφασιστικότητας οφείλουμε να διαφυλάττουμε κάθε στιγμή, υπηρετώντας υπεύθυνα το εθνικό συμφέρον. Δεν είμαστε ούτε αφελείς, αλλά ούτε και λαϊκιστές.
Στο πλαίσιο αυτό -θέλω να το υπογραμμίσω, κλείνοντας- είναι θετικό πως τα περισσότερα κόμματα της Αντιπολίτευσης, και ο ΣΥΡΙΖΑ, συντάσσονται με την ψήφιση και αυτού και του προηγούμενου νομοσχεδίου για την αγορά των RAFALE που είχαμε την προηγούμενη εβδομάδα. Ενωμένοι στο εσωτερικό, ενεργοποιημένοι στο εξωτερικό όσο ποτέ άλλοτε, δεν έχουμε κανέναν λόγο να μην παραμένουμε αισιόδοξοι για την εθνική μας πορεία απέναντι σε έναν δύσκολο και μακροχρόνιο αντίπαλο, όπως είναι η Τουρκία, ένα πρόβλημα μακράς διαρκείας, το οποίο έρχεται από το παρελθόν και έχει μπροστά του -κατά τη γνώμη μου- αρκετό ακόμα, δυστυχώς, μέλλον.
Νομίζω ότι έτσι μπορούμε να πορευτούμε, με την επιτυχία που είχαμε το 2020 σε αυτήν την αντιμετώπιση της τουρκικής πίεσης, κάνοντας τα δέοντα και στο εσωτερικό και διεθνώς, ώστε να έχουμε το θετικό αποτέλεσμα που θέλει ο ελληνικός λαός.
Σας ευχαριστώ πολύ.