Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια ευκαιρία για να συζητήσουμε διεξοδικά για τα πεπραγμένα της Κυβέρνησής μας, αλλά και για το συγκεκριμένο ζήτημα των υποκλοπών. Υπό αυτήν την έννοια, καλώς τηνα κι ας άργησε, που λέγει και ο λαός. Προς στιγμήν φοβήθηκα ότι δεν θα την καταθέτατε την πρόταση, αλλά ευτυχώς μας κάνατε αυτό το δώρο και έτσι έχουμε τώρα αυτήν την ευκαιρία.
Οι χρεοκοπημένοι της πολιτικής που τέσσερα χρόνια τώρα δεν έχουν καταφέρει να αρθρώσουν αξιόπιστα πολιτικό λόγο και μια αξιόπιστη κυβερνητική εναλλακτική, νομίζουν ότι θα καταφέρουν μέσα από μια εξωθεσμική μεθόδευση -και θα αναφερθώ στο εξωθεσμικόν του πράγματος στη συνέχεια- να επηρεάσουν υπέρ τους το επικείμενο σε βάρος τους εκλογικό αποτέλεσμα.
Αδυνατώντας ο ΣΥΡΙΖΑ να απαλλαγεί από τις αμαρτίες –τις είδαμε εδώ τώρα σε πλήρη εμφάνιση- δομικές και γονιδιακές του παρελθόντος του, ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει για μια ακόμη φορά στην πόλωση και την τοξικότητα. Πρόκειται φοβάμαι για μια παράταξη που στη σημερινή της μορφή γεννήθηκε μέσα από το αντικοινοβουλευτικό κλίμα της περιόδου 2011-2012. Και επειδή οι καθηγητές της άλλης πλευράς μάς κούνησαν το δάχτυλο σε εμάς τους καθηγητές της από εδώ πλευράς, να θυμίσω ότι τότε το 2011-2012 τους δικούς σας καθηγητές, όλους, στα τραπεζάκια της κάτω πλατείας σε αγαστή συνεργασία με την πάνω πλατεία να βρίζουν το Κοινοβούλιο και την ομαλότητα.
Καλλιέργησε στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ τον πιο ακραίο και χυδαίο λαϊκισμό για να κερδίσει την εξουσία. Συγκυβέρνησε με μια ανυπόληπτη και ψεκασμένη ακροδεξιά, απόφυση του πολιτικού συστήματος, οδήγησε τη χώρα ένα βήμα πριν την καταστροφή με την ανερμάτιστη στρατηγική που ακολούθησε το πρώτο εξάμηνο του 2015 και στη συνέχεια υποτάχθηκε ολοκληρωτικά στους δανειστές και στις απαιτήσεις τους που προέβλεπαν ένα μαξιλάρι 36 δισεκατομμυρίων ευρώ μέσα από την υπερφορολόγηση και την υποθήκευση όλης της δημόσιας περιουσίας για ενενήντα εννιά χρόνια, ενώ ταυτόχρονα εξαπέλυε μια πρωτοφανή επίθεση στους θεσμούς και όλα αυτά σήμερα χωρίς ίχνος αυτοκριτικής.
Το 2019 αναλάβαμε τη διακυβέρνηση μιας καταταλαιπωρημένης και πολυτραυματισμένης χώρας και καταφέραμε, παρά τις πολλές και απανωτές εξωγενείς κρίσεις από ουραγοί –επαναλαμβάνω, ουραγοί- να πετύχουμε τις καλύτερες επιδόσεις στην Ευρώπη σε ανάπτυξη, αύξηση των επενδύσεων, των εξαγωγών, μείωση της ανεργίας, του δημόσιου χρέους και μεγάλες μεταρρυθμίσεις στην «πράσινη» και στην ψηφιακή μετάβαση, την παιδεία και σε μια σειρά από άλλους τομείς αντιμετωπίζοντας το μεταναστευτικό, αλλά και την τουρκική υπεροπλία και επιθετικότητα.
Η σύγκριση των δικών μας πεπραγμένων με τα δικά σας αποτελεί το μέτρο της πολιτικής σας αδυναμίας που εκφράζεται όχι μόνο στις δημοσκοπήσεις, αλλά και στο γεγονός ότι δεν σας ακούνε και δεν σας πιστεύουν.
Και εδώ έρχεται η υπόθεση των υποκλοπών. Πιστεύετε ότι μπορεί να δώσει διέξοδο στα αδιέξοδά σας, εργαλειοποιώντας τις Ανεξάρτητες Αρχές που μέχρι χθες περιφρονούσατε και αποστρεφόσασταν.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η Κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή αναγνώρισε το πρόβλημα και ανέλαβε την πολιτική ευθύνη. Παραίτησε τους εμπλεκόμενους, προχώρησε στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου και ζήτησε από τη δικαιοσύνη -τη μόνη αρμόδια- την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης τόσο των παρακολουθήσεων όσο και των διαρροών τους και επαναλαμβάνω, τόσο των παρακολουθήσεων όσο και των διαρροών τους.
Και ενώ η δικαστική διερεύνηση συνεχίζεται, ο κ. Τσίπρας κατέθεσε ένα παράνομο αίτημα στην ΑΔΑΕ που αποτέλεσε και το εναρκτήριο λάκτισμα για τη σημερινή συζήτηση της πρότασης μομφής. Το αίτημα είναι παράνομο στον βαθμό που ο κ. Τσίπρας δεν ζητούσε στοιχεία για τον ίδιο, αλλά για τρίτους. Ήταν δε και προσχηματικό για να δώσει το κίνητρο στον Πρόεδρο της ΑΔΑΕ να απαντήσει όπως ήθελε ο κ. Τσίπρας.
Έχω, λοιπόν, πέντε ερωτήσεις εδώ, πολύ συγκεκριμένες για το ζήτημα.
Πρώτον. Μπορεί κάποιος να ζητά από την ΑΔΑΕ πληροφόρηση για τηλέφωνα άλλου και όχι του ιδίου; Προφανώς όχι. Ο νόμος είναι ξεκάθαρος. Ο κ. Τσίπρας δικαιούται να ζητήσει μόνο για το δικό του τηλέφωνο και όχι για τηλέφωνα τρίτων, όπως έκανε με το αίτημά του προς την ΑΔΑΕ, το παράνομο, το οποίο αντί να το θεωρήσει παράνομο ο Πρόεδρος της ΑΔΑΕ, το δέχθηκε.
Δεύτερον. Μας είπε σήμερα η κ. Παπανικολάου στον Τσίμα στον ΣΚΑΙ ότι αυτό έγινε γιατί έκαναν στάθμιση στην ΑΔΑΕ μεταξύ της προστασίας του απορρήτου από τη μια και της προάσπισης της δημοκρατίας από την άλλη. Αλήθεια; Από πότε στόχος της ΑΔΑΕ είναι η προάσπιση της δημοκρατίας;
Θέλω να σας θυμίσω ότι τόσο το Σύνταγμα όσο και ο ιδρυτικός της νόμος είναι απολύτως ξεκάθαρα. Η ΑΔΑΕ έναν στόχο έχει, την προάσπιση του απορρήτου. Τα υπόλοιπα περί δημοκρατίας, τα οποία είναι πολύ ευγενή και πολύ σοβαρά αφορούν άλλους θεσμούς, όπως τη δικαιοσύνη. Άρα, δεν μπορεί να σταθμίσει εκτός στόχου και νομικού πλαισίου η ΑΔΑΕ.
Τρίτον. Πότε η ΑΔΑΕ στο παρελθόν έδωσε προσωποποιημένα στοιχεία στους πολιτικούς αρχηγούς; Απάντηση; Ποτέ. Από το 2003 που λειτουργεί μέχρι σήμερα ουδέποτε η ΑΔΑΕ έδωσε προσωποποιημένα στοιχεία και περιέγραψε παρακολουθούμενους και μάλιστα χωρίς τη συναίνεσή τους. Το λέω για να καταλάβουμε τι γίνεται εδώ και τι παιχνίδι παίζεται.
Τέταρτον. Από πού και ως πού η παρακολούθηση για λόγους εθνικής ασφάλειας εμπεριέχει ή προϋποθέτει αναγκαστικά αδίκημα; Εδώ τα έχετε μπερδέψει. Υπάρχουν δύο περιπτώσεις νόμιμης επισύνδεσης. Η μία αφορά αδίκημα. Η άλλη όχι αδίκημα, αλλά λόγους εθνικής ασφάλειας, που μπορεί να έχουν να κάνουν με μια σειρά από πράγματα, ακόμα και την προστασία του παρακολουθούμενου, τυχόν απειλές που δέχεται ο παρακολουθούμενος. Δεν σημαίνει ότι ο παρακολουθούμενος βρίσκεται εν αδίκω για να γίνουν αυτές οι επισυνδέσεις, όπως με μεγάλη ανωριμότητα και με πολύ μεγάλη βιασύνη φαίνεται να αποδέχεται ο κ. Τσίπρας.
Έρχομαι τώρα στο πέμπτο ερώτημα. Από πού και ως πού ο Πρόεδρος της ΑΔΑΕ ζητά οδηγίες από τον Υπουργό για το πώς θα εφαρμόσει τον νόμο; Είναι μια Ανεξάρτητη Αρχή από την εκτελεστική εξουσία. Τι είδους ανεξαρτησία είναι αυτή; Πώς πήγε ο κ. Τσίπρας να πάρει φάκελο -που δεν ήξερε κανένας άλλος πολιτικός Αρχηγός ότι υπάρχει φάκελος με επιπλέον στοιχεία πέραν της επιστολής- και βρέθηκε ξαφνικά, δεν είχε τι να κάνει, βγήκε περίπατο και πήγε στην ΑΔΑΕ; Τον ειδοποίησε κάποιος; Και πώς, ενώ δεν ήξερε τίποτα για όλα αυτά, κανόνισε ραντεβού με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας την επομένη και πήγε ξέροντας ότι εδώ υπάρχει ζήτημα, το οποίο ακόμα δεν είχε πληροφορηθεί και δεν είχε πάρει τον φάκελο;
Και απευθύνομαι και στο ΠΑΣΟΚ. Είναι αλήθεια αυτό που δημοσιεύεται -και δεν έχει διαψευστεί- στα «ΝΕΑ» ότι ο κ. Ανδρουλάκης πίεσε μέλος της ολομέλειας της ΑΔΑΕ να αλλάξει την ψήφο του, απείλησε και στη συνέχεια το συγκεκριμένο άτομο άλλαξε την ψήφο του; Έτσι αντιλαμβάνεται η Αντιπολίτευση την ανεξαρτησία της Ανεξάρτητης Αρχής; Ερωτήματα όχι δικά μου, αλλά υπήρχαν στα «ΝΕΑ» που δεν έχουν απαντηθεί.
Με λίγα λόγια, όλη η συζήτηση περί συγκεκριμένου τρόπου ενημέρωσης του παρακολουθούμενου που κάναμε εδώ επί μήνες και είπαμε είναι συνταγματικό, αντισυνταγματικό, πρέπει έτσι να γίνεται, κλπ., πήγε στράφι, γιατί στο μεταξύ ο Πρόεδρος της ΑΔΑΕ -όχι η ολομέλεια, ως μονοπρόσωπο όργανο, γιατί ξαφνικά έπαψε να είναι συλλογικό όργανο η ΑΔΑΕ, έγινε μονοπρόσωπο- θεωρεί ότι μπορεί να ενημερώνει τους πολιτικούς Αρχηγούς με προσωποποιημένα στοιχεία, τα οποία στην πορεία διαρρέουν και επιβεβαιώνονται οι διαρροές δια της προσωποποιήσεως των στοιχείων αυτών απ’ αυτόν που τάχθηκε να υπηρετεί το απόρρητο. Έχουμε παραβίαση του απορρήτου από την Αρχή Προστασίας του Απορρήτου.
Άρα, εάν αύριο ο κ. Ράμμος -όπως μας λέει με αυτό το σκεπτικό- ερωτηθεί από έναν άλλον πολιτικό Αρχηγό, ας πούμε τον κ. Κασιδιάρη ή κάποιον παρόμοιο, ώ μη γένοιτο μπει στη Βουλή -υποθετικό το ερώτημα- για να τον ενημερώσει εάν παρακολουθείται ο τάδε Τούρκος ή ο δείνα Βούλγαρος ή δεν ξέρω ποιος άλλος, ο κ. Ράμμος θα σπεύσει να τον ενημερώσει και στο μεταξύ να διαρρεύσουν όλα αυτά στις εφημερίδες και στα sites; Το Σύνταγμα και ο ιδρυτικός νόμος της ΑΔΑΕ είναι ξεκάθαρα. Μιλούν για ΑΔΑΕ και όχι για Πρόεδρο.
Το ζήτημα της αντισυνταγματικότητας της μη ενημέρωσης του παρακολουθούμενου το 2021 λύθηκε από την ολομέλεια, μειοψήφησε ο κ. Ράμμος και ήταν σύννομο το αυστηρό πλαίσιο. Ακόμη πιο σύννομο το χαλαρότερο πλαίσιο που φέραμε το 2022. Όλα αυτά πήγαν «περίπατο», διότι στο μεταξύ όλα αυτά διέρρευσαν, όλα αυτά κοινοποιήθηκαν και σήμερα ήρθε ο κ. Τσίπρας να μας πει και τα ονόματα από το Βήμα της Βουλής.
Ο κ. Ντογιάκος έκανε προσπάθεια να προστατεύσει τη νομιμότητα. Λοιδορήθηκε και κατηγορήθηκε και συνεχίζει ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου. Έτσι αντιλαμβάνεστε την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, να στοχοποιείται από την Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Τελειώνω, αλλά νομίζω ότι ήταν σημαντικά και δεν έχουν ξανακουστεί. Και κάποτε θα πρέπει να ακούμε και κάτι διαφορετικό. Με τέτοιες αντιθεσμικές μεθοδεύσεις και θεατρικές παραστάσεις και την εργαλειοποίηση ενός Προέδρου μιας Ανεξάρτητης Αρχής, αλλά και των πραγματικών παθογενειών στο σύστημα των υπηρεσιών πληροφοριών της χώρας, δεν πρόκειται ο ΣΥΡΙΖΑ να ανανήψει ή να καλύψει τα πολιτικά του ελλείμματα. Το μόνο που θα καταφέρει είναι να οξύνει την πόλωση προς όφελος και του πρώτου Κόμματος, δηλαδή της Νέας Δημοκρατίας, που δεν έχει αντίπαλο τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τον πήχη της αυτοδυναμίας.
Σας ευχαριστώ.