Ακολουθεί η ομιλία μου:
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η συζήτηση κάθε φορά για την κύρωση της ελληνοαμερικανικής στρατιωτικής συμφωνίας και στο παρελθόν, αλλά και σήμερα, δίνει την ευκαιρία σε διάφορους και κυρίως, στα μικρά κόμματα που δεν άσκησαν εξουσία, να ξαναξεσκονίσουν και να ξαναγυαλίσουν τα αντιαμερικανικά τους εύσημα. Και τα ακούσαμε όλα αυτά κατά κόρον σήμερα.
Βέβαια σήμερα η ένταση είναι μειωμένη. Και πώς δεν θα ήταν μειωμένη αφού σήμερα η Φινλανδία παρακαλώ, η ουδέτερη για εβδομήντα πέντε χρόνια Φινλανδία, υπέβαλε αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ και σε λίγο και η Σουηδία.
Διότι αν τα εβδομήντα πέντε χρόνια της Φινλανδίας δεν είναι αρκετά, να σας πληροφορήσω, κύριοι της ήσσονος αντιπολίτευσης, ότι η Σουηδία τρεις αιώνες τώρα από την περίφημη Μάχη της Πολτάβας στις αρχές του 18ου αιώνα, όταν ηττήθηκαν οι Σουηδοί από τον Μεγάλο Πέτρο της Ρωσίας, έχει επιδιώξει να μην συμμετέχει σε καμία σύγκρουση και να μένει μακριά από οποιονδήποτε συνασπισμό, αλλάζει τώρα μέχρι και η Σουηδία. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα ψηφίσετε, όταν έρθει η αίτησή της προς κύρωση και στην ελληνική Βουλή.
Προφανώς έχουμε πάρα πολλά παράπονα από τους συμμάχους μας. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία και μπορούμε να μιλάμε κατά κόρον γι’ αυτά. Όμως για να το ξεκαθαρίσουμε, δεν θα υπήρχε ευτυχέστερος από την Τουρκία και τον Ερντογάν, αν η Ελλάδα δεν συμμετείχε στο ΝΑΤΟ και δεν θα ήταν ευτυχέστερος άλλος από την Τουρκία, εάν δεν προχωρούσαμε στην Αλεξανδρούπολη αυτό που ξεκίνησε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να είμαι γενναιόδωρος, και σήμερα εμείς ολοκληρώνουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Ερντογάν το καταγγέλλει σε κάθε ευκαιρία.
Αυτό δείχνει ποιος εξυπηρετεί το εθνικό συμφέρον και ποιος άθελά του -δεν θεωρώ απαραίτητα ότι γίνεται εκ του πονηρού- εξυπηρετεί με αυτόν τον τρόπο αυτό που θα ήθελε η Τουρκία.
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια λαϊκίστικη αντιπολίτευση, η οποία ωστόσο -και αυτή είναι η προβλεψιμότητα, απευθύνομαι στη μείζονα αντιπολίτευση-, όποτε έγινε κυβέρνηση έκανε «κωλοτούμπα» στο θέμα αυτό. Το ζήσαμε τη δεκαετία του ’80 με τον αείμνηστο, όπως μας είπε η Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος, Ανδρέα Παπανδρέου, οι βάσεις φεύγουν αλλά μένουν. Το ζήσαμε και μετά το 2015 με τον Αλέξη Τσίπρα.
Το περίεργο εδώ είναι ότι ενώ το ΚΙΝΑΛ έμεινε στη νέα του φάση, δεν παλινδρόμησε και γι’ αυτό ψηφίζει σήμερα την ελληνοαμερικανική συμφωνία, ο ΣΥΡΙΖΑ με το που ξαναέγινε αντιπολίτευση ξαναγύρισε στα θέσφατα ενός οιονεί αντιαμερικανισμού.
Ο Αμερικανός Πρέσβης, να σας θυμίσω, ο κ. Πάιατ, που μόλις αποχώρησε, είχε μόνο καλά λόγια να πει για την κυβέρνηση Τσίπρα και δεν θυμάμαι ποτέ άλλον Αμερικανό Πρέσβη να έχει τόσο καλά λόγια να πει για το κυβερνητικό δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου. Στη συνέχεια βέβαια, τον τελευταίο καιρό εγκαλεί την μείζονα αντιπολίτευση για «κωλοτούμπα» ή καλύτερα για ανάποδη «κωλοτούμπα». Η πρώτη έγινε το 2015, τώρα ξανά πίσω το 2022. Κομανέτσι!
Προσωπικά δεν θέλω να πιστέψω τον Αμερικανό Πρέσβη και δεν θέλω να πιστέψω ποτέ κανέναν ξένο σε σχέση με την υπεύθυνη πολιτική της χώρας μου. Όμως τόσο ως Έλληνας όσο και ως μέρος του ελληνικού πολιτικού συστήματος, σας λέω ότι αισθάνομαι προσβεβλημένος όταν κάποιος ξένος πρέσβης μεγάλης χώρας εγκαλεί την τότε κυβέρνηση και νυν μείζονα αντιπολίτευση για «κωλοτούμπα». Δεν είναι ωραία εικόνα.
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με ένα ζήτημα, τη διαρκή αμφισημία και αμφιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ. Μας τα είπε ο Υπουργός Άμυνας. Ψήφισαν τα μισά RAFALE, αλλά όχι τα υπόλοιπα. Ζήτησαν τη ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής, αλλά όταν ήρθε, την καταψήφισαν. Διαπραγματεύτηκαν την αναβάθμιση των F-16 σε VIPER και όταν φέραμε εμείς την κύρωση της συμφωνίας, την καταψήφισαν. Ξεκίνησαν την Αλεξανδρούπολη, αλλά τώρα δεν τη θέλουν. Απόλυτη περιδίνηση. Αχταρμάς θα έλεγε κάποιος. Μένω στο κόσμιο: περιδίνηση.
Όπως και στο ουκρανικό, όπου καταγγέλλουν με στόμφο την επιθετικότητα της Ρωσίας, αλλά χωρίς ουσιαστική αρωγή στους μαχόμενος Ουκρανούς και με πολύ κλάμα για τα Μπολσόι. Περίσσεψε ο πόνος για τα Μπολσόι, ξέρετε, την ώρα που οι Τσετσένοι σφάζουν ομόδοξους και ομοεθνείς στη Μαριούπολη. Λοιπόν να είμαστε ξεκάθαροι. Ποιος ο στόχος στην Ουκρανία; Ούτε ο μαξιμαλισμός κάποιων που βλέπουν Regime Change, αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία του Πούτιν, ωσάν να μην διδάχτηκαν τίποτα από ό,τι συνέβη στο Ιράκ και αλλού τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ούτε και η υποκρισία και ηθική χρεοκοπία κάποιων που ζητούν ειρήνη, τα εύκολα τα λόγια τα μεγάλα χωρίς όμως αποκατάσταση της ακεραιότητας, της ανεξαρτησίας και της ελευθερίας της μαχόμενης Ουκρανίας, μιας ειρήνης που εξυπηρετεί τον κάθε αναθεωρητή, που θα την ήθελε πάρα πολύ ο Πούτιν.
Εγώ δεν θέλω ΣΥΡΙΖΑ, αν τυχόν υπάρξει αναθεωρητισμός εδώ, δεν θέλω ΣΥΡΙΖΑ Σουηδίας, ΣΥΡΙΖΑ Γαλλίας, ΣΥΡΙΖΑ Γερμανίας που θα καταδικάζει τον Ερντογάν, αλλά δεν θα συνδράμει ουσιαστικά, όπως μας λέει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Άρα, ούτε το ένα άκρο της αλαζονείας του μαξιμαλισμού ούτε το άλλο άκρο της ηθικής χρεοκοπίας κάποιων φιλειρηνιστών, υπηρετών όμως του θύτη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το πιο σημαντικό το οποίο δεν ακούστηκε και πρέπει να υπογραμμιστεί ενόψει του ταξιδιού του Έλληνα Πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον. Ανοίγει τη Δευτέρα ο Λευκός Οίκος για πρώτη φορά, μετά από δύο χρόνια πανδημίας, να υποδεχθεί τους Έλληνες σε μια μεγάλη γιορτή για την Ελλάδα, που τιμά την Ελλάδα, με πάνω από τριακόσια άτομα, σε συνέχεια των επαφών που θα έχει με τον Πρόεδρο Μπάιντεν.
Αλλά το πιο σημαντικό, την επόμενη μέρα Τρίτη, η κοινή συνεδρίαση των δύο νομοθετικών Σωμάτων, του Κογκρέσου, Βουλής και Γερουσίας, για πρώτη φορά Έλληνας Πρωθυπουργός, εκπρόσωπος της Ελλάδας, τιμάται με αυτόν τον τρόπο. Σηματοδοτεί αυτό κάτι που δεν έχει προσεχθεί και πρέπει να ακουστεί, κύριε Πρόεδρε, την αλλαγή υποδείγματος στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, την αλλαγή «πίστας», μια πραγματική τομή, επανάσταση, αναβάθμιση στρατηγικής της χώρας μας στην Ουάσινγκτον.
Ακούστηκαν πολλά για τα F-16 και το δημοσίευμα του Wall Street Journal όλοι ξαφνικά το ανακάλυψαν, θαρρείς και δεν ξέρουν τις απόψεις της Νούλαντ, του State Department και της γραφειοκρατίας εδώ και μήνες.
Όπως δεν ξέρουμε ότι υπάρχει επιστολή Βουλευτών και Γερουσιαστών, 60 τον αριθμό, που αντιτίθενται ανοικτά σε οποιαδήποτε συνεργασία στον τομέα αυτό με την Τουρκία.
Σας λέω, λοιπόν, τούτο: Για πρώτη φορά η Ελλάδα μπορεί και έχει άμεση παρουσία και παρέμβαση στα τεκταινόμενα στην Ουάσιγκτον, επηρεάζοντας την αμερικανική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο με έναν τρόπο που μέχρι τώρα μόνο το Ισραήλ μπορούσε να κάνει. Αυτό σηματοδοτεί η επίσκεψη και η ομιλία του Έλληνα Πρωθυπουργού την Τρίτη και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος που φέρνει η Ελληνική Κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στα ελληνοαμερικανικά, στα αμερικανοτουρκικά και στα ευρύτερα της περιοχής, υπέρ του εθνικού μας συμφέροντος, της σταθερότητας και της ειρήνης στην περιοχή.
Έτσι πρέπει να προχωρήσουμε, δίνοντας διαρκώς τη μάχη, ούτε θριαμβολογώντας και ενθουσιαζόμενοι, ούτε απογοητευμένοι, παλινδρομώντας σε έναν μηδενισμό, αλλά διαρκώς στοχοπροσηλωμένοι στον αγώνα τον δύσκολο που έχουμε μπροστά μας, με εθνική αυτοπεποίθηση να πετυχαίνουμε να έχουμε αυτές τις νίκες στο Κογκρέσο, ξέροντας πώς παίζεται το παιχνίδι, με το σωστό αφήγημα, ότι «αυτά που κάνει ο Πούτιν επιχειρεί να κάνει κι ο Ερντογάν», πείθοντας εταίρους, συμμάχους και διεθνή κοινή γνώμη για το δίκαιο των ελληνικών θέσεων και απόψεων.
Αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και αυτό θα δούμε όλοι τις επόμενες μέρες, χωρίς εφησυχασμό και χωρίς καμία διάθεση θριαμβολογίας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)