Χθες το βράδυ, είχα μια διαφορετικού είδους συζήτηση με τον Γιώργο Κουβαρά στην τηλεόραση του Action 24. Με αφετηρία τα σκάνδαλα σεξουαλικής κακοποίησης, περιέγραψα τις πολιτικές τους προεκτάσεις και τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις μεταξύ Γαλλίας και Αμερικής και στο εσωτερικό της Δύσης συνολικά.
Γίνεται πολύς λόγος σήμερα, μετά την εκλογή Μπάιντεν, για την ανάγκη επανασυσπείρωσης της Δύσης και των δυτικών δημοκρατιών απέναντι στα αυταρχικά καθεστώτα που τις απειλούν. Στο μεταξύ, μαίνεται ένας εμφύλιος, καταρχάς, στα πανεπιστήμια και σιγά-σιγά και στα ΜΜΕ, ξεκινώντας από την Αμερική, για το τι είναι η Δύση;
Είναι μόνο το δουλεμπόριο και η αποικιοκρατία, όπως επιμένουν κάποιοι, ή είναι μέγα λάθος να ξεχνάμε τον Διαφωτισμό και τα μεγάλα επιτεύγματα του δυτικού πνεύματος από την ελληνική αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας; Ήταν ο Αριστοτέλης ο πατριάρχης της δυτικής φιλοσοφίας ή, απλώς, ένας “λευκός ρατσιστής φαλλοκράτης”; Καλή η κριτική στις καταχρήσεις των Δυτικών και ακόμα καλύτερη η χειραφέτηση των γυναικών και των μειονοτήτων, όμως, μήπως, υπό τον μανδύα μιας φανατικής “πολιτικής ορθότητας”, κάποιοι προσπαθούν να “αποδομήσουν” συνολικά τον δυτικό πολιτισμό και το οικουμενικό του πνεύμα;
Το ερώτημα μπορεί να φαντάζει κωμικό και ακραίο, ιδίως από όσους δεν έχουν πλήρη γνώση του τι γίνεται αυτή την ώρα σε πολλά αμερικανικά (και αγγλικά) πανεπιστήμια. Την ώρα που ο Ερντογάν επιχειρεί να εκμεταλλευτεί τις ενοχές της Δύσης, μιλώντας για “Ισλαμοφοβία”, είναι κρίσιμο, για παράδειγμα, για μας, και γεωστρατηγικά, ποια θα είναι η θέση της κλασικής αρχαιότητας στο δυτικό και το παγκόσμιο φαντασιακό υποσυνείδητο.