Οι κυρώσεις επιβάλλουν στην Τουρκία να διαλέξει: ή με τη Δύση, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ ή χωρίς (metarithmisi.gr, 16.12.2020)

Εδώ η συνέντευξη

Στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, αλλά και στις εξελίξεις στην περιοχή με επίκεντρο την Τουρκία, αναφέρεται ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και βουλευτής της ΝΔ κ. Δημήτρης Καιρίδης στη συνέντευξή του στην «Μ» και τον Αντώνη Τριφύλλη.

Σχολιάζοντας την επιβολή κυρώσεων από τις ΗΠΑ στην Τουρκία, σημειώνει πως  αυτες της επιβάλλουν  να διαλέξει αν θα παραμείνει σύμμαχος της Δύσης, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.

Σημειώνει, επίσης πως με την άνοδο του Μπάϊντεν στην εξουσία οι ΗΠΑ επιστρέφουν με πιό ενεργό ρόλο στην περιοχή, και θα επιχειρήσουν να επανέλθουν στη συμφωνία για τον έλεγχο των πυρηνικών του Ιράν, ενώ επίσης αναμένεται να εγκαταλείψουν την πλήρη και άνευ προϋποθέσεων στήριξη στον Νετανιάχου που παρείχε ο Τραμπ.  Τέλος εκτιμά πως αν χρειαστεί η Καμάλα Χάρις, άνετα θα μπορούσε να γίνει η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη

1. Τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε μια δυναμική παρουσία του Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ στην διεύρυνση της ειρηνευτικής πρωτοβουλίας Τραμπ-Νετανιάου. Πόσο επιτυχής είναι κατά την γνώμη σας αυτή η πολιτική; Πόσο θα αλλάξει με την νέα Διοίκηση Μπαίντεν; Η διακηρυγμένη πρόθεση του εκλεγμένου Προέδρου για την στάση των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν και στους Παλαιστίνιους πώς βλέπετε να εξελίσσεται; 

Η αραβο-ισραηλινή προσέγγιση είναι ένας διαχρονικός στόχος της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, τον οποίο στηρίζει και η Ελλάδα, γιατί συμβάλλει στη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής. Αποτέλεσε μια από τις λιγοστές επιτυχίες της προεδρίας Τραμπ, την οποία δικαιολογημένα θέλησε να εκμεταλευτεί ο Μάικ Πομπέο, εν αναμονή και μιας ενδεχόμενης υποψηφιότητάς του για το προεδρικό χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος το 2024. Η νέα κυβέρνηση του Προέδρου Μπάιντεν αναμένεται να επιχειρήσει να επαναφέρει τις ΗΠΑ στη συμφωνία για τον έλεγχο των πυρηνικών του Ιράν, αν βρει ανταπόκριση από την Τεχεράνη. Και, θα απομακρύνει κάπως τις ΗΠΑ από την πλήρη και άνευ προϋποθέσεων στήριξη στον Νετανιάχου που παρείχε ο Τραμπ. 

2. Οι πρόσφατες κυρώσεις των ΗΠΑ στην Τουρκία ξεπέρασαν κατά πολύ τις αναμενόμενες λόγω αποφάσεως του Κογκρέσου με μεγάλη πλειοψηφία λόγω S-400. Δεδομένης της ισιλομορφης προσωπικής σχέσης του κ. Τραμπ με τον κ. Ερντογάν πιστεύετε ότι οι κυρωσεις είχαν την ευλογία του νυν Προέδρου; 

Ο Πρόεδρος Τραμπ εμπόδισε τις κυρώσεις όσο μπορούσε. Όμως, η μεγάλη πλειοψηφία στο Κογκρέσο δεν του άφησε πολλά περιθώρια. Στο μεταξύ, θα έχει ενδιαφέρον και η δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης της Halkbank στη Νέα Υόρκη τον Μάρτιο, που αγγίζει προσωπικά τον Ερντογάν. Η επιβολή κυρώσεων ξαναφέρνει τις ΗΠΑ στο προσκήνιο και, με αυτές, επιβάλλουν στην Τουρκία να διαλέξει: ή με τη Δύση, το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ ή χωρίς. 

3. Η οριστική νίκη του Μπάιντεν μετά την έγκριση των εκλεκτόρων την Δευτέρα που μας πέρασε και την εγκατάλειψή του νυν Προέδρου από στελέχη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και της Κυβέρνησης ( Γενικός Εισαγγελέας κ. Μπάρ και Πρόεδρος της Γερουσίας κ. Μακ Ντόυλ ) ποιά νομίζεται θα είναι η πορεία του κόμματος στην μετά Τραμπ εποχή;

Δύσκολη η πρόβλεψη. Υπάρχουν, ωστόσο, μερικά δομικά χαρακτηριστικά που επιβάλλουν συγκεκριμένες εξελίξεις. Το Ρεπουμπλικανικό κόμμα είναι πλέον το κόμμα της μειοψηφίας. Σημειωτέον ότι δεν έχει κερδίσει ποτέ τη λαϊκή ψήφο σε προεδρικές εκλογές από το 1988 μέχρι σήμερα, με εξαίρεση τις εκλογές του 2004. Μόνο μια φορά. Η πλειοψηφία του στη Γερουσία βασίζεται στις έδρες των αραιοκατοικημένων πολιτειών της ενδοχώρας. Το Ρεπουμπλικανικό κόμμα παραμένει εκλογικά ανταγωνιστικό μόνο χάρη στο περίεργο και αναχρονιστικό εκλογικό σύστημα. Με λίγα λόγια, το Ρεπουμπλικανικό κόμμα έχει μετατραπεί, σε έναν βαθμό, στο κόμμα των θυμωμένων λευκών (κυρίως ανδρών) σε μια Αμερική που σκουραίνει και μορφώνεται. Αν δεν ξανακερδίσει τις γυναίκες, τα προάστια και τους μορφωμένους λευκούς και δεν καταφέρει να διεισδύσει κάπως στους Λατίνους και στους μαύρους θα δυσκολευτεί να ξανακερδίσει τον Λευκό Οίκο. Από την άλλη, στις προκριματικές για το προεδρικό χρίσμα, η θυμωμένη Αμερική της ενδοχώρας και της επαρχίας υπερεκπροσωπείται και γι αυτό το πιθανότερο είναι ο επόμενος Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος να συμβαδίζει περισσότερο με την Αμερική των προκριματικών παρά με την Αμερική των γενικών εκλογών. 

4. Σε περίπτωση αδυναμίας άσκησης των καθηκόντων του εκλεγμένου Προέδρου, τι επιπτ΄β]νσεις μπορεί να έχει η διοίκηση της Αντιπροέδρου Καμάλα Χάρις; 

Η Καμάλα Χάρις είναι η πρώτη γυναίκα και έγχρωμη Αντιπρόεδρος. Άνετα θα μπορούσε να γίνει η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος (έγχρωμος προϋπήρξε ο Ομπάμα). Ωστόσο, όπως και ο Ομπάμα, είναι η πιο λευκή έγχρωμη και η πιο άνδρας γυναίκα πολιτικός, με την έννοια ότι είναι μετριοπαθής, ανήκει στην κεντρώα πτέρυγα του Δημοκρατικού κόμματος, στήριξε την αστυνομία και τον “νόμο και την τάξη” ως Γενικός Εισαγγελέας της Καλιφόρνιας κ.ο.κ. Άρα, ιδεολογικά θα είναι περισσότερο μια συνέχεια παρά μια ρήξη με την προεδρία Μπάιντεν. Με όλη την ενέργεια και τις προσδοκίες ανανέωσης που σωματοποιεί ως πολιτικός.