Τι μάθαμε από την περίπτωση της Ανεξάρτητης Αρχής Πολιτικής Αεροπορίας; Η υποκρισία, η αναξιοπρέπεια και, εν τέλει, η δουλικότητα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ολόκληρη η ομιλία μου (μέσω τηλεδιάσκεψης) στην Ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση για τη ψήφιση του ΣΝ του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών: «Σύσταση, λειτουργία και αρμοδιότητες Αρχής Πολιτικής Αεροπορίας, ρύθμιση ζητημάτων Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών».
Ακολουθούν τα πρακτικά της ομιλίας μου:
Κοιτάξτε, άκουσα με πολλή προσοχή τη συζήτηση στις συνεδριάσεις που είχαμε στην αρμόδια Επιτροπή και σήμερα εδώ στην Ολομέλεια και, πραγματικά, δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω καμιά φορά -πολύ συχνά θα έλεγα- τον ειρμό σκέψης των εκπροσώπων της αντιπολίτευσης. Και αναφέρομαι στην προλαλήσασα, την καλή εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ από τη Φλώρινα, η οποία αναρωτήθηκε τι θα γίνει με τα warrants αν η Aegean χρεοκοπήσει στο μέλλον. Ταυτόχρονα μας ρώτησε γιατί δεν παίρνουμε τώρα μετοχές. Ήθελα να την ρωτήσω τι θα γίνουν αυτές οι μετοχές αν χρεοκοπήσει αύριο, στο μέλλον η Aegean, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε αυτού του τύπου τον άμεσο διάλογο.
Ακριβώς εναντίον μιας τέτοιας πιθανότητας να πέσει η τιμή της μετοχής έρχεται η Κυβέρνηση και κάνει αυτού του τύπου τη ρύθμιση με τα warrants. Προφανώς, είναι κάτι το οποίο δεν μπορούν να αντιληφθούν στην αντιπολίτευση ή δεν θέλουν να το αντιληφθούν.
Εν πάση περιπτώσει, πάμε τώρα στο κύριο, στο νομοσχέδιο όπου συζητούμε την υπό ίδρυση Ανεξάρτητη Αρχή Πολιτικής Αεροπορίας του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών.
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το νομοσχέδιο είναι απλό και τεχνικό και βασίζεται στο αντίστοιχο που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2016, όπως έχουμε πει κατ’ επανάληψη, αλλά βεβαίως ουδέποτε εφάρμοσε. Κατ’ ελάχιστον, όπως τονίστηκε και πριν, θα περίμενε κανείς από την Αξιωματική Αντιπολίτευση να το υπερψηφίσει επί της αρχής. Δεν το κάνει και έτσι η συζήτησή μας εδώ διευρύνεται και με ευθύνη της αντιπολίτευσης αφορά τα μείζονα, επιτρέψτε μου να πω, της πολιτικής μας ζωής.
Πρώτον αφορά την πολιτική υποκρισία κάποιων πολιτικών δυνάμεων, που άλλα έλεγαν πριν το 2015, άλλα ψήφισαν το 2016 και άλλα έρχονται να υποστηρίξουν σήμερα, νομίζοντας ότι απευθύνονται σε λωτοφάγους.
Η υποκρισία, ωστόσο, κύριε Πρόεδρε, δεν είναι το χειρότερο, αλλά η -και θα είμαι πολύ προσεκτικός στις εκφράσεις μου- γλοιώδης, αναξιοπρεπής και υποτιμητική για τη χώρα μας στάση των ίδιων πολιτικών δυνάμεων που ψήφισαν έναν νόμο υπό πίεση -υπό την πίεση της τρόικας- το 2016, κλείνοντας ταυτόχρονα -κατά τα λεγόμενα του ίδιου του τότε Υπουργού, νυν Εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ- το μάτι στους συνδικαλιστές ότι δεν θα τον εφαρμόσουν, όπως και δεν τον εφάρμοσαν. Αυτή είναι η πολιτική πρακτική του ΣΥΡΙΖΑ: Ψηφίζω ό,τι μου δώσουν, για να πάρω τη δόση και στη συνέχεια κοροϊδεύω, επιβεβαιώνοντας τη χειρότερη εικόνα για το πολιτικό μας σύστημα τόσο στο εσωτερικό όσο και στις Βρυξέλλες.
Υπάρχει και κάτι επιπλέον που το παρόν νομοσχέδιο φέρνει στο προσκήνιο και μας καλεί να αναλογιστούμε. Μπορεί το ελληνικό πολιτικό σύστημα από μόνο του να προχωρήσει στις απαραίτητες τομές που θα δώσουν αναπτυξιακή προοπτική στην πατρίδα μας ή λειτουργεί μόνο υπό την πίεση των Ευρωπαίων;
Μας είπε ο κύριος Υπουργός -και σωστά- ότι η αρμόδια ευρωπαϊκή Αρχή μάς απείλησε ότι αν δεν διαχωρίσουμε τον πάροχο από τον ελεγκτή των παρεχόμενων αεροναυτικών υπηρεσιών, θα υποβαθμίσει τα αεροδρόμιά μας, με ό,τι αυτό σημαίνει για την τουριστική μας βιομηχανία. Αυτό μας αναγκάζει να δράσουμε. Είναι, όμως, κάτι που έπρεπε να θέλουμε και να κάνουμε από μόνοι μας. Είναι αυτονόητο ότι ο πάροχος δεν μπορεί να είναι και ελεγκτής του εαυτού του χωρίς κίνδυνο για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και της ασφάλειας των πτήσεων, για την οποία τόσο πολύ κόπτονται οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα, γιατί κάποιοι αντιδρούν; Εδώ τα πράγματα είναι απλά και φανερά. Είναι το επίδομα, προφανώς, του Eurocontrol. Έτσι δεν είναι; Άλλωστε, είναι γνωστό ότι οι αερομεταφορές στην πατρίδα μας λόγω της φύσης τους -δηλαδή έχουμε ακριβά μηχανήματα, τα αεροπλάνα, με μεγάλο κόστος λειτουργίας, που μπορούν να σταματούν και να ακινητοποιούνται από την απεργία ελάχιστων τεχνικών- περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον τομέα της οικονομίας επλήγησαν βάναυσα από τις ευρύτερες παθογένειες της Μεταπολίτευσης, τον ακραίο, εγωιστικό, αντικοινωνικό συνδικαλισμό των «ρετιρέ» και τον κομματισμό.
Κλασικό παράδειγμα υπήρξε η Ολυμπιακή, η χειρότερη, ίσως, πλευρά της Μεταπολίτευσης, η οποία είχε καταστεί μια μηχανή παραγωγής ελλειμμάτων, απεργιών και αναξιοπιστίας που έβαλαν ευθέως εναντίον του τουρισμού και της οικονομίας μας.
Κάποιοι στην αντιπολίτευση επιμένουν ακόμα και σήμερα να υπερασπίζονται το άγος της Ολυμπιακής. Η προσπάθεια θα ήταν κωμική αν δεν μας ξαναθύμιζε ποιες ήταν οι δυνάμεις που πάλεψαν -και από την αντιπολίτευση- με νύχια και με δόντια για τη χρεοκοπία όχι μόνο της Ολυμπιακής, αλλά συνολικά του ελληνικού κράτους και τα κατάφεραν.
Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης στις ελληνικές αερομεταφορές -μην το ξεχνάμε!- μέχρι το 2008, 2009, ήταν ότι ενώ η γειτονική Τουρκία μεταμόρφωνε την Κωνσταντινούπολη σε διεθνή κόμβο και την Turkish σε παγκόσμιο ηγέτη στις αερομεταφορές, η Ελλάδα βυθιζόταν στην απαξίωση και τα χρέη. Μέχρι που και πάλι όχι οι ανάγκες της πραγματικότητας, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση, μας υποχρέωσε σε αλλαγή πορείας, γιατί έκρινε παράνομες τις διαρκείς κρατικές ενισχύσεις στην Ολυμπιακή.
Από την τραγωδία της Ολυμπιακής, που στοίχισε δισεκατομμύρια στον ελληνικό λαό και πέρα από το υλικό είχε και άυλο κόστος, έμμεσο κόστος στην αξιοπιστία του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, γεννήθηκε μια επιτυχία, αυτή της Aegean και των άλλων ελληνικών ιδιωτικών και ανταγωνιστικών εταιρειών που σήμερα κυριαρχούν και οι οποίες προσφέρουν όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στο δημόσιο ταμείο.
Κι εδώ έγκειται το επόμενο οξύμωρο της αντιπολίτευσης. Ενώ με χαρά ήθελαν στο παρελθόν να πετάξουν τα δισεκατομμύρια του ελληνικού λαού στην Ολυμπιακή, δεν θέλουν τη στήριξη του σημερινού εθνικού μας αερομεταφορέα, παρόλο που σε αυτή συμμετέχει με ίδια κεφάλαια η ίδια η Aegean, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη -όπως εξήγησε ο Υπουργός- και ενώ η κρατική στήριξη την οποία δίνουμε, είναι υποπολλαπλάσια του τι συμβαίνει αλλού. Θα άγγιζε το ένα δισεκατομμύριο αν κάναμε αναλογικά ό,τι κάνει η Γερμανία με τη Lufthansa, η Πορτογαλία με την Tap και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Και το Δημόσιο μπορεί ακόμα και να κερδίσει χρήματα, μετατρέποντας την ενίσχυση σε μετοχές στο μέλλον αν το κρίνει πρόσφορο και συμφέρον.
Με λίγα λόγια, το παρόν νομοσχέδιο αποκαλύπτει για άλλη μια φορά, κύριε Πρόεδρε, την υποκρισία και το θράσος κάποιων στην αντιπολίτευση.
Είμαστε έτοιμοι να εφαρμόσουμε ό,τι ψηφίζουμε; Μπορούμε να λειτουργήσουμε υπέρ του δημοσίου συμφέροντος χωρίς εξωτερική πίεση; Τώρα που έχουμε μια ευρύτερη πρόταση μεταρρυθμίσεων της επιτροπής «Πισσαρίδη», θα αρχίσουμε το γνωστό πετροπόλεμο για να μην αλλάξει κανένα κακώς κείμενο ή θα συζητήσουμε ουσιαστικά και με προτάσεις;
Τέλος, αποκαλύπτεται και η αδυναμία μας να συζητήσουμε ουσιαστικά επί πραγματικών και όχι εικονικών δεδομένων και φαντασμάτων. Γιατί εκατόν εβδομήντα και όχι τετρακόσιοι εβδομήντα υπάλληλοι και γιατί όχι επτακόσιοι εβδομήντα ή χίλιοι επτακόσιοι εβδομήντα θα έλεγε κανείς, ένα Δημόσιο υδροκέφαλο που να βολεύει αντί να εξυπηρετεί; Στην εποχή που όλα γίνονται ηλεκτρονικά, εμείς επιμένουμε προσχηματικά στο διά ζώσης που καταλήγει στο μη ζώσης, όπως όλοι γνωρίζουν ότι συμβαίνει σήμερα στα μικρά επαρχιακά αεροδρόμια, για να μην κοροϊδευόμαστε.
Ακούστηκαν πολλά για τα περιφερειακά αεροδρόμια, για τα οποία όλοι στην αντιπολίτευση κόπτονται, ενώ πολέμησαν τη μεγαλύτερη ξένη επένδυση στην πατρίδα μας, αυτήν της Fraport, που αφορά τη ραγδαία, ριζική, ανεπανάληπτη αναβάθμισή τους. Και όποιος έχει πάει αεροπορικώς στην πατρίδα μου, κύριε Πρόεδρε, όπως είπατε, τη Θεσσαλονίκη, το ξέρει και το βλέπει.
Εν ολίγοις, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -και τελειώνω- δεν μπορώ παρά να συγχαρώ τον Υπουργό για το θάρρος, την αποφασιστικότητα, αλλά και την επιμονή του μετά από τέσσερις συνεδριάσεις -πραγματικά «ιώβειος υπομονή»- μετά από αυτά που άκουσε και ακούσαμε όλοι στην αρμόδια Επιτροπή. Οι αντιδράσεις δείχνουν ότι είναι στο σωστό δρόμο, στον απολύτως σωστό δρόμο και επιβεβαιώνουν την παράδοση ριζοσπαστικού μεταρρυθμισμού, για την οποία έγινε γνωστός ο διάσημος θείος του.
Εύγε, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, και συνεχίστε έτσι. Εμείς, η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, είμαστε εδώ για να σας στηρίξουμε υπέρ των συμφερόντων του ελληνικού λαού και όχι των ολίγων. Προχωρήστε και υπερψηφίζουμε και αυτό το νομοσχέδιο.
Ευχαριστώ.