Ν.Λ. Λοιπόν σας έλεγα ότι θα είναι μαζί μας ο κύριος Καιρίδης, όπως ξέρετε, ο κύριος Καιρίδης είναι καθηγητής διεθνών σχέσεων, έχει διατελέσει υπουργός μετανάστευσης, έχει μια αρκετά σημαντική πορεία πια στον πολιτικό βίο της χώρας. Καλημέρα σας, κύριε Καιρίδη;
Δ.Κ. Καλημέρα κύριε Λυμπεράκη, σας ευχαριστώ.
Ν.Λ. Ευχαριστούμε εμείς για την ανταπόκριση, είναι τα ανοιχτά μέτωπα πολλά. Θα ξεκινήσω από τη μεγάλη, μεγάλη εικόνα από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Καταρχάς για την Ουκρανία ξέρετε, βλέπω σήμερα το πρωτοσέλιδο των Νέων. Δεν πρόλαβα να το πω. Έχει και οδηγό για το πού είναι τα κοντινότερα τα πλησιέστερα καταφύγια για μας εδώ στην Ελλάδα θέλω να πω. Θέλω να σας ρωτήσω με τη δική σας επιστημονική και νηφάλια ματιά, αν θεωρείτε ότι είμαστε μπροστά στο ενδεχόμενο μιας κλιμάκωσης, μιας και η Ρωσία απειλεί πια και με πυρηνικά ανοιχτά.
Δ.Κ. Κοιτάξτε τέτοιες απειλές, έχουμε δει και στο παρελθόν ήδη από την αρχή της ρωσικής εισβολής. Θέλω να πω ότι είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας και το κάνει συστηματικά η ρωσική προπαγάνδα να δημιουργεί αυτή την ένταση να απειλεί τους Δυτικούς. Την ίδια ώρα που η ίδια φέρνει τους Βορειοκορεάτες, τα ιρανικά drones, τους πυραύλους σε βάρος της Ουκρανίας προκειμένου να αδρανοποιήσει να πούμε τις δυτικές άμυνες και βεβαίως τη στήριξη που λαμβάνει η Ουκρανία και χρειάζεται ακόμα περισσότερη από τη Δύση. Άρα πρέπει λίγο να έχουμε κατά νου και τις πολιτικές σκοπιμότητες. Αυτών των φημών, χωρίς να υποτιμώ βεβαίως το ζήτημα της ενδεχόμενης κλιμάκωσης, αν και από ότι φαίνεται ο νεοεκλεγής πρόεδρος Τραμπ θα επιχειρήσει μία διαπραγμάτευση άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του στις είκοσι, Ιανουαρίου όπως έχει υποσχεθεί, δεν μπορεί να το κάνει τώρα. Ξέρετε, ο αμερικανικός νόμος απαγορεύει σε ιδιώτες πολίτες και προς στιγμήν παραμένει ιδιώτης πολίτης ο Πρόεδρος, ο νεοεκλεγής Πρόεδρος. Θα ορκιστεί στις είκοσι Ιανουαρίου η Αμερική έχει πάντοτε έναν Πρόεδρο, όχι δύο. Αυτή τη στιγμή πρόεδρος, είναι ο Μπάιντεν, δεν μπορεί να κάνει μυστική διπλωματία ή οποιαδήποτε επαφή με ξένους ηγέτες προκαταρκτικά. Θα περιμένουμε λοιπόν μετά τις είκοσι Ιανουαρίου.
Ν.Λ. Παρότι εντάξει, στην πραγματικότητα γίνονται…
Δ.Κ. Στην πραγματικότητα γίνονται έχετε απόλυτο δίκιο. δεν;
Ν.Λ. Δεν είναι θεσμικά βέβαια.
Δ.Κ. Και γίνονται στην άκρη του νόμου να πούμε του αμερικανικού, αλλά βεβαίως αυτά είναι τώρα ψηλά γράμματα. Ενδεχομένως για τη νέα διοίκηση.
Ν.Λ. Λοιπόν ήρθε μια απόφαση, ένα ένταλμα για τον Νετανιάχου από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Τώρα όλο αυτό ακούγεται και κάπως τεχνικό. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι όλοι να γνωρίζουμε πώς κινείται η διεθνής δικαιοσύνη, όμως διακρίνει κάνεις μία αμηχανία της ελληνικής κυβέρνησης στο θέμα αυτό, δηλαδή αρχικά ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης πήρε μία θέση, πήρε αποστάσεις από αυτήν την απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Αυτό έβαλε και εσάς σε μια διαδικασία να ζητήσετε να ενημερωθείτε περισσότερο για το τι πιστεύει τελικά η κυβέρνηση. Μπορείτε λίγο να μας εξηγήσετε τι είναι αυτή η ιστορία; Καταρχάς τι σημαίνει υπάρχει ένταλμα από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Δ.Κ. Κοίταξε, είναι μία βαριά πολιτική υπόθεση, η οποία φέρνει και τη Δύση συνολικά σε μία μεγάλη αμηχανία, η οποία έχει παραδοσιακά αυτή είναι που έχει στηρίξει τους διεθνείς θεσμούς, να πούμε και τη θεσμοποίηση κατά το δυνατόν του διεθνούς, του άναρχου κατά τα λοιπά διεθνούς συστήματος. Ιδίως εδώ στην Ευρώπη, οι Αμερικανοί έχουν πολύ πιο ξεκάθαρη θέση. Είναι εναντίον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Δεν το υποστήριξαν όταν πρωτο δημιουργήθηκε το δύο χιλιάδες δύο και έχουν πει ευθαρσώς τόσο ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσουν τις αποφάσεις τους, αν και είχαν χειροκροτήσει τη δίωξη Πούτιν, θυμάστε. Τώρα να δώσουμε το πλαίσιο για πρώτη φορά, γιατί μέχρι τώρα το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο είχε ασχοληθεί από το δύο χιλιάδες δύο και μετά κυρίως με δικτάτορες της Αφρικής…
Ν.Λ. Και με τη Γιουγκοσλαβία, αν θυμάμαι ή λάθος το θυμάμαι;
Δ.Κ. Η Γιουγκοσλαβία, έχετε δίκιο που το λέτε και στη Ρουάντα είχαν δημιουργηθεί δύο ad hoc ποινικά δικαστήρια. Aπό την εμπειρία τους, δηλαδή τις διώξεις εναντίον του Μιλόσεβιτς και της γενοκτονίας τότε στην Ρουάντα, προέκυψε η ανάγκη ενός μόνιμου θεσμού, όχι με βάση την κάθε περίπτωση το οποίο έγινε το δύο χιλιάδες δύο το έχουν υπογράψει…
Ν.Λ. Η Ελλάδα το αναγνωρίζει ως δικαιοδοτικό όργανο, άρα τότε δεν είναι κάπως παράδοξο μία κυβέρνηση να λέει διαφωνώ.
Δ.Κ. Θα σας πω. Η Ελλάδα είναι ιδρυτικό μέλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και έχει στηρίξει το Διεθνές Δικαστήριο και σε ψηφοφορίες που έχουν γίνει και τελευταία η κυβέρνηση Μητσοτάκη, θέλω να πω στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Εδώ όμως έχουμε κάτι το πρωτόγνωρο, αυτό ξεκίνησα να σας λέω, ότι δεν έχουμε μια δίωξη αντι δυτικών ηγετών ή μη δημοκρατικά εκλεγμένων ηγετών. Για πρώτη φορά έχουμε τη δίωξη ενός δυτικού ηγέτη, ενός εν πάση περιπτώσει ηγέτη που υποστηρίζεται από τη Δύση μιας δημοκρατίας, ενός δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη και αυτό έχει φέρει σε τεράστια αμηχανία Θα σας έλεγα όλη την Ευρώπη και μία μεγάλη σύγχυση.
Ν.Λ. Ναι, αλλά έτσι όπως το λέμε κύριε Καιρίδη, είναι σαν να θεωρούμε ότι αρχικό κριτήριο για να εξετάσει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο την πιθανή έκδοση εντάλματος είναι κάποιος να μην είναι δικός μας. Ανεξαρτήτως των πεπραγμένων του, κάπως έτσι δεν είναι;
Δ.Κ. Το είπατε μόνη σας. Στις διεθνές σχέσεις ξέρετε, υπάρχουνε και αυτά, δηλαδή όποιος νομίζει ότι τα πάντα καθορίζουν το διεθνές δίκαιο νομίζω ότι αιθεροβατεί. Είναι καλό να το έχεις με το μέρος σου, προφανώς και η Ελλάδα το έχει κορώνα στο κεφάλι της, αλλά μόνο με το διεθνές δίκαιο και το ξέρουμε αυτό και από την υπόθεση της Κύπρου και από άλλες υποθέσεις δεν είμαστε αφελείς, δεν πας και πάρα πολύ μακριά. Σε κάθε περίπτωση υπήρξε μία δήλωση αρχική του κυβερνητικού εκπροσώπου μια που με ρωτάτε την περασμένη Τρίτη και την Τετάρτη…
Ν.Λ. Είπε διαφωνούμε, η κυβέρνηση διαφωνεί.
Δ.Κ. Είπε ότι είναι λανθασμένη, στη συνέχεια ωστόσο, έκανε δηλώσεις και διευκρίνισε ότι δεν τίθεται θέμα σεβασμού των αποφάσεων του Διεθνούς Δικαστηρίου. Να πούμε λοιπόν τούτο ότι η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου ήρθε στη Βουλή εγώ ήμουνα εισηγητής της πλειοψηφίας της Νέας Δημοκρατίας και είχαμε μια πολύ έτσι ενδελεχή συζήτηση για διάφορα ζητήματα και εξελίξεις και στη συζήτηση αυτή της ζήτησα την παρότρυνα την ενθάρρυνα να διευκρινίσει και η συνολική τοποθέτηση είναι ότι η Ελλάδα είναι ιδρυτικό μέλος του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Η Ελλάδα σέβεται το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, η Ελλάδα έχει ψηφίσει υπέρ του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου στη Γενική Συνέλευση.
Ν.Λ. Να το κάνω λίγο πιο πρακτικό;
Δ.Κ. Όμως υπάρχει και ένα πολιτικό σχόλιο εδώ. Η ενδεχόμενη εξίσωση μιας τρομοκρατικής οργάνωσης της Χαμάς με έναν δημοκρατικά εκλεγμένο ηγέτη, όπως είναι ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου δημιουργεί διάφορους προβληματισμούς.
Ν.Λ. Παρόλα αυτά δεν κρίνεται για την δημοκρατικότητα ή μη της ανάδειξής του, αλλά για τα πεπραγμένα του. Φαντάζομαι από αυτόν εδράζεται το σκεπτικό για την έκδοση εντάλματος έτσι δεν είναι;
Δ.Κ. Ναι, ναι. Και η έκδοση είναι ομόφωνη, έχει προκαλέσει τεράστια αντίδραση στο εσωτερικό του Ισραήλ, όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά και από την αντιπολίτευση.
Ν.Λ. Πρακτικά κύριε Καιρίδη, τι σημαίνει δηλαδή αν μεθαύριο το Ισραήλ είναι σύμμαχο χώρα. Αν ο Νετανιάχου υποθέσουμε ότι κάνει μία επίσκεψη στην Ελλάδα ή σε μία άλλη από τις χώρες που είναι ιδρυτικές ή υποστηρίζουν, αποδέχονται το διεθνές δικαστήριο;
Δ.Κ. Θα είναι σε πολύ δύσκολη Θέση.
Ν.Λ. Θα πρέπει να συλληφθεί. Αυτό σημαίνει έχω ένταλμα που εκκρεμεί από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Δ.Κ. Κοιτάξτε η Γαλλία, η οποία είναι η βασική να πούμε υποστήριξη του Δικαστηρίου και η βασική χρηματοδότρια, διότι δεν το χρηματοδοτούν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Οι βασικοί χρηματοδότες είναι η Γερμανία, η Γαλλία, η Βρετανία και η Ιαπωνία. Αυτές οι τέσσερις χώρες έχουν αναλάβει το κύριο και φυσικά δεν το χρηματοδοτεί ούτε η Κίνα, ούτε η Ρωσία που δεν το έχουν υπογράψει έτσι δεν είναι. Λοιπόν και έχει το ενδιαφέρον του εδώ ότι από τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας με δικαίωμα βέτο μόνο οι ευρωπαϊκές χώρες, οι δύο η Γαλλία, η Βρετανία το έχουνε στηρίξει. Παρόλα αυτά η Γαλλία βγήκε και είπε ότι όσο είναι πρωθυπουργός ο Νετανιάχου δεν θα το εφαρμόσει και έχει ασυλία. Προφανώς αν πάψει να είναι πρωθυπουργός εκεί θα υπάρξουν ζητήματα κοιτάξτε…
Ν.Λ. Άρα δεν υποχρεούται κάθε χώρα να εκτελέσει την απόφαση μπορεί μία χώρα να πει εγώ δεν το εκτελώ;
Δ.Κ. Ε προφανώς το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο δεν έχει δικιά του αστυνομία επαφίεται στην ευχέρεια και στη συμμόρφωση των κρατών μελών. Περί αυτού πρόκειται αν ήτανε εξαναγκαστικές οι αποφάσεις. Για αυτό λέμε ότι το διεθνές δίκαιο δεν έχει τον καταναγκασμό που έχει το εσωτερικό δίκαιο έτσι δεν είναι;
Ν.Λ. Στην εκτελεστότητα, ναι και υπάρχει μία διαφορά.
Δ.Κ. Ναι και που είναι πολύ βασική.
Ν.Λ. Η βασικότερη.
Δ.Κ. Το δίκαιο μέσα στον ορισμό του δικαίου είναι ο καταναγκασμός, είναι η εκτελεστότητα, δεν είναι μία απόφαση.
Ν.Λ. Θέλω να σας ζητήσω να σταθούμε για…
Δ.Κ. Για μας βέβαια που έχουμε μία πολύ στενή σχέση με το Ισραήλ να το πούμε και αυτό και είναι μία από τις πιο σημαντικές εξελίξεις στην ελληνική εξωτερική πολιτική αυτή η Ελληνοϊσραηλινή προσέγγιση τα τελευταία χρόνια που αν θέλετε ξεκίνησε με τον Γιώργο Παπανδρέου. Καλά ξεκίνησε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που αναγνώρισε τελευταία χώρα η Ελλάδα de jure το Ισραήλ το χίλια εννιακόσια ενενήντα αλλά αναζωπυρώθηκε αναπτερώθηκε και μετά το δύο χιλιάδες δέκα και είναι κάτι το οποίο συνέχισε και ο Σαμαράς και προφανώς και ο Αλέξης Τσίπρας είναι μια πολύ σημαντική σχέση αυτή.
Ν.Λ. Με συνέπεια όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις σωστά; Ήθελα να σταθούμε με την άδειά σας για το λίγο χρόνο που μας απομένει και στα ελληνοτουρκικά εδώ έχουμε μία προσέγγιση σε εξέλιξη. Ήθελα να σας ρωτήσω αν μπορούμε να έχουμε προσδοκίες και σε τι θα μπορούσαν να μεταφράζονται οι προσδοκίες στο καλύτερο δυνατό σενάριο κατά τη γνώμη σας;
Δ.Κ. Καλά. Το καλύτερο δυνατό σενάριο είναι να…
Ν.Λ. Ρεαλιστικά, έτσι δεν λέμε ότι το καλύτερο δυνατό σενάριο μπορεί να έχει μονόκερους και ουράνια τόξα. Εγώ εννοώ λίγο πιο ρεαλιστικά εδώ που είμαστε τώρα.
Δ.Κ. Τώρα κοιτάξτε να διατηρηθεί αυτό το κλίμα της ύφεσης που η ένταση δεν κάνει καλό σε κανέναν. Να αναπτυχθούν τα ζητήματα χαμηλής πολιτικής, δηλαδή οικονομικής συνεργασίας, τουριστικής συνεργασίας στο μεταναστευτικό, σε όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή στα οποία υπάρχει σημαντική πρόοδος θα σας έλεγα. Και βεβαίως να διερευνηθεί κατά το δυνατόν πόσο μπορεί αυτή η περίφημη και να σας πω Καρκινοβατούσα εδώ και πενήντα χρόνια διαφορά για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και τώρα πια και της ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να επιλυθεί ώστε να καθοριστούν οι ζώνες σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο με συμφωνία των…
Ν.Λ. Είστε αισιόδοξος γιατί και στις δύο χώρες υπάρχουν φωνές που επιχειρούν να δυναμιτίσουν το κλίμα πολύ συστηματικά.
Δ.Κ. Κοιτάξτε ως πολιτικός, οφείλω να είμαι αισιόδοξος για αυτό είμαι και στην πολιτική. Ως καθηγητής ωστόσο και αναλυτής των διεθνών σχέσεων δε σας κρύβω ότι..
Ν.Λ. Ότι δεν είστε.
Δ.Κ. Οτι η Τουρκία έχει πάει για θέσεις πολύ δύσκολα. Η πίεση και στο εσωτερικό της Τουρκίας ξέρετε, είναι πάρα πολύ μεγάλη. Το βλέπω έναν δύσκολο δρόμο μπροστά μας μην έχουμε προσδοκίες υπερυψηλές και μην προχωράμε σε τέτοιου τύπου να πούμε κορώνες, οι οποίες μάλλον έχουν εσωτερική πολιτική στόχευση παρά την ουσία του θέματος, διότι ακόμα είμαστε στην πολύ αρχή μιας διερευνητικής προσπάθειας διερευνητικής. Το υπογραμμίζω προσπάθειας.
Ν.Λ. Κύριε Καιρίδη είναι μια ερώτηση τώρα που είναι μεν κάπως τεχνική τη θέτω πάντα, όταν έχω απέναντί μου έναν άνθρωπο που έχει αυτό το επιστημονικό αντικείμενο, γιατί νομίζω ότι είναι χρήσιμο για όλους μας να καταλάβουμε εμείς οι πολίτες εννοώ, τι εννοούμε όταν λέμε, ας πούμε, κυριαρχία κυριαρχικά δικαιώματα, τι διαπραγματευόμαστε, τι δεν διαπραγματευόμαστε; Τώρα συζητάμε για παράδειγμα για την ΑΟΖ. Μπορεί να χαραχθεί να οριοθετηθεί ΑΟΖ αν δεν έχουμε τελειώσει εμείς ως χώρα με την απόφασή μας μέχρι που θα φτάνουν τα χωρικά μας ύδατα που είναι θέμα κυριαρχίας.
Δ.Κ. Ναι, κυρία Λυμπεράκη, μπορούμε και έτσι το κάναμε με την Ιταλία να σας θυμίσω δηλαδή σας δίνω ένα πολύ πραγματικό παράδειγμα πρόσφατο με την Ιταλία είχαμε οριοθετήσει υφαλοκρηπίδα ήδη από το χίλια εννιακόσια εβδομήντα εφτά και ΑΟΖ με τη δικιά μας κυβέρνηση θυμάστε τότε στο…
Ν.Λ. Πώς θα ξέρουμε από πού ξεκινάει η ΑΟΖ αν δεν έχουμε;
Δ.Κ. Θα σας πω. Ακολούθησε η επέκταση των χωρικών υδάτων μας στο Ιόνιο στα δώδεκα μίλια από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Καλύτερο θα ήταν το ανάποδο. Έχετε δίκιο όμως, έχει συμβεί και το άλλο θέλω να πω…
Ν.Λ. Η ΑΟΖ δεν ξεκινά από εκεί που τελειώνουν τα χωρικά ή όχι;Όχι πραγματικά σας το ρωτώ, ειλικρινά σας το ρωτώ, ξέρετε, ακούμε οι πολίτες. Προσπαθούμε να καταλάβουμε, αλλά δεν είναι δεδομένο ότι ξέρει ο καθένας μας ας πούμε, ας πούμε το δίκαιο της θάλασσας ούτε είναι και έννοιες που τις συναντάμε στην καθημερινότητά μας για να μπορούμε εύκολα να τις αντιληφθούμε.
Δ.Κ. Λοιπόν, σας λέω τώρα ένα υποθετικό παράδειγμα ότι η Ελλάδα, καταρχήν η ΑΟΖ να το πούμε αυτό αφορά κατεξοχήν την Ανατολική Μεσόγειο, δηλαδή τον χώρο εκτός Αιγαίου να πούμε γιατί στο Αιγαίο τα πράγματα δεν πας στα διακόσια μίλια δεν υπάρχουν αυτές οι αποστάσεις, λίγο πολύ με τα χωρικά ύδατα καλύπτεται και εκεί μιλάμε για την υφαλοκρηπίδα, κατά βάση. Τώρα στα διακόσια μίλια πείτε ότι γίνεται μία οριοθέτηση μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας με βασικό βασικά επίδικο την επήρεια του Καστελόριζου, έτσι δεν είναι. Σε τίποτα, δεν εμποδίζει αυτό στην πορεία στη συνέχεια τα έξι μίλια χωρικών υδάτων που σήμερα έχει αναγνωρισμένα από όλους και από την Τουρκία, το Καστελόριζο να γίνουν δώδεκα.
N.Λ. Απλά Θα μειωθεί η ΑΟΖ κατά έξι μίλια αυτή είναι η διαφορά;
Δ.Κ. Όχι θα παραμείνει μέσα στην ελληνική ΑΟΖ. Η ΑΟΖ δεν είναι κυριαρχία, είναι κυριαρχικό δικαίωμα έξι μίλια επιπλέον πέριξ του Καστελόριζου θα πάψουν να είναι κυριαρχικό δικαίωμα και θα αναχθούν θα αναβαθμιστούν σε κυριαρχία, όπου εκεί δηλαδή μπορεί το κράτος να ασκήσει πλήρη έλεγχο να ελέγξει…
Ν.Λ. Επομένως γίνεται λέτε, δεν είναι πρωθήστερο, ούτε σημαίνει ότι πρώτα….
Δ.Κ. Μα το αποδεικνύει αυτό η περίπτωση της Ιταλίας με την Ιταλία λοιπόν οριοθετήσαμε το εβδομήντα εφτά επεκτείναμε μίλια μόλις πριν από τρία χρόνια το είκοσι ένα.
Ν.Λ. Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Καιρίδη και για τη βοήθειά σας να καταλάβουμε πράγματα που δεν είναι και ευνόητα πάντα σας ευχαριστώ.
Δ.Κ. Ακούστε.Κάποιοι οι οποίοι είναι πιο καχύποπτοι και θέλουν να βάζουν εμπόδια να πούμε ή εν πάση περιπτώσει, έχουν και δικαιολογημένες επιφυλάξεις, προβάλλουν το ζήτημα των χωρικών υδάτων. Πράγματι υπάρχει, εγώ δεν το προσπερνώ, αλλά ξέρετε, κάναμε περίπου νομίζω εξήντα διερευνητικές επαφές με κύριο επίδικο ακριβώς να δούμε πώς θα προχωρήσουμε. Και ο Βαγγέλης Βενιζέλος το δύο χιλιάδες δεκατέσσερα τα έχει, γράψει αυτά δεν είναι κάτι. Δεν κομίζω Γλαύκα εις Αθήνας. Θεώρησε ότι όσο θα συζητάμε αυτά δεν πρόκειται να προχωρήσουμε καλύτερα να προχωρήσουμε με την οριοθέτηση και αυτό το ζήτημα το αναφαίρετο κυριαρχικό δικαίωμα της Ελλάδας, όπως είναι η πάγια ελληνική όλων των κυβερνήσεων και της κυβέρνησης Σαμαρά και της κυβέρνησης Καραμανλή και της κυβέρνησης Τσίπρα και της κυβέρνησης Παπανδρέου για να μην μπερδευόμαστε θα ασκηθεί εν ευθέτω χρόνω στη βάση του εθνικού συμφέροντος.
Ν.Λ. Σας ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστώ κύριε Καιρίδη. Καλημέρα σας.
Δ.Κ. Να είστε καλά.