14.3.2018
Χρειάστηκαν 6 μήνες διαβουλεύσεων αλλά τελικά τα κατάφερε. Εκεί που περιμέναμε ανατροπές, όλα έμειναν λίγο-πολύ ίδια. Σε έναν κόσμο όπου η κινηματική, αντισυμβατική και αντισυστημική αντίληψη της πολιτικής βρίσκεται σε άνοδο, η Γερμανία παρέμεινε υπό την ηγεσία της μητρικής, καθησυχαστικής, παραδοσιακής, βαρετής και εξαιρετικά υπομονετικής Μέρκελ, που μοιάζει να ανήκει σε άλλη εποχή.
Η σχετική ηρεμία είναι παραπλανητική: αξιωματική αντιπολίτευση γίνεται η ακροδεξιά Αλτερνατίβα. Ο άλλοτε κραταιός γερμανικός δικομματισμός συρρικνώθηκε λίγο πάνω από το 50% των ψήφων και την επόμενη φορά κινδυνεύει να πέσει πολύ κάτω από αυτό.
Για την Ελλάδα αισιοδοξία προκαλεί η ενισχυμένη παρουσία των σοσιαλοδημοκρατών, η αντικατάσταση του Σόιμπλε από τον μετριοπαθή Σολτς και η δέσμευση της νέας κυβέρνησης να υιοθετήσει μέρος των προτάσεων Μακρόν για τη θεσμική ενίσχυση της ευρωζώνης. Όμως, τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών ήδη περιπλέκουν την κατάσταση και καθιστούν τη γενναιοδωρία των βορείων απέναντι στον δοκιμαζόμενο νότο εξαιρετικά επισφαλή.