H παρέμβασή μου στην Ολομέλεια της Βουλής στο πλαίσιο της συζήτησης για το νομοσχέδιο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για το άσυλο, με τίτλο «Περί Διεθνούς Προστασίας και άλλες διατάξεις» στις 31.10.2019:
“Νομίζω ότι σε αυτήν εδώ την αίθουσα μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι το μεταναστευτικό και το προσφυγικό είναι εδώ για να μείνουν. Είναι η μεγάλη πρόκληση του τώρα και του μέλλοντος. Έχει να κάνει με την παγκοσμιοποίηση και μία σειρά από πλευρές της.
Μας καλεί, λοιπόν, το πρόβλημα να συμφωνήσουμε ως πολιτικό σύστημα σε μία μακροπρόθεσμη στρατηγική. Η αλήθεια είναι -και δεν είμαι αισιόδοξος- ότι σε όλο τον κόσμο το συγκεκριμένο ζήτημα κυριαρχείται από ιδεοληψίες, ευκολίες, λαϊκισμούς. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση. Αυτό στο οποίο είμαστε διαφορετικοί είναι ότι σε αυτήν εδώ τη χώρα -και αυτή είναι η ελληνική ιδιαιτερότητα αν θέλετε- υπάρχει εκτός από τον κυρίαρχο στο εξωτερικό ακροδεξιό λαϊκισμό και αυτό που ίσως θα μπορούσε κανείς να ονομάσει ο «ανθρωπιστικός λαϊκισμός».
Η πρόκληση για μας, τη μεγάλη ευρωπαϊκή παράταξη της πατρίδας μας, τη Νέα Δημοκρατία, είναι να χαράξουμε και να εφαρμόσουμε τη μεσαία οδό, την οδό του ορθού λόγου, την ευρωπαϊκή οδό μεταξύ των δύο άκρων, του ακροδεξιού λαϊκισμού και αυτού που σας είπα πριν, του «ανθρωπιστικού», τη via media, και αυτό καταφέρνει το παρόν νομοσχέδιο.
Θα ήθελα εδώ να αναφερθώ λίγο σε αυτό που είπαμε «ανθρωπιστικό λαϊκισμό» και να το δούμε λίγο πιο προσεκτικά. Πρώτον, θεωρεί το φαινόμενο ως φυσικό, ως έρχεται από τα πάνω και ότι εμείς οι Έλληνες πολιτικοί δεν έχουμε ρόλο να παίξουμε. Δεν είναι φυσικό φαινόμενο η μετανάστευση. Βεβαίως είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα, βεβαίως πρέπει να αντιμετωπιστεί σε συνεργασία και με πίεση των άλλων κρατών για περισσότερη αλληλεγγύη, αλλά κι εμείς ως ελληνικό πολιτικό σύστημα και ως Κυβέρνηση-συμπολίτευση έχουμε ρόλο να παίξουμε και κρίσιμο ρόλο να παίξουμε. Εξάλλου, αυτό μας ζήτα ο ελληνικός λαός. Το πρωτεύον της Κυβέρνησης είναι να κυβερνά.
Ο φόβος και οι αντιδράσεις σήμερα του ελληνικού λαού έχουν να κάνουν ακριβώς με αυτό, την αίσθηση που έχει εμπεδωθεί στη χώρα ότι η χώρα μας είναι ξέφραγο αμπέλι. Σε αυτό πρέπει εμείς τώρα να απαντήσουμε.
Διακρίνεστε, για να χρησιμοποιήσω δικά σας λόγια, κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, από έναν ιδιότυπο νεοφιλελευθερισμό, στο ζήτημα αυτό τουλάχιστον, την απουσία της κρατικής παρέμβασης των κανόνων της πολιτικής. Εμείς ερχόμαστε και τα φέρνουμε αυτά. Φέρνουμε ξανά το κράτος, το ξαναχτίζουμε, φέρουμε τους κανόνες, φέρνουμε την πολιτική. Αυτό είναι το ένα.
Δεύτερον, να συμφωνήσουμε σε αυτήν εδώ την Αίθουσα ότι υπάρχουν πρόσφυγες, αλλά υπάρχουν -και αυτό είναι το μεγάλο νούμερο- παράτυποι -και χρησιμοποιώ πολύ συγκεκριμένη λέξη- μετανάστες. Αυτοί έχουν δικαιώματα, αλλά έχει δικαίωμα και η χώρα υποδοχής απέναντί τους, η οποία μπορεί να αποφασίσει, ως οργανωμένη κοινωνία, ως οργανωμένη πολιτική κοινότητα, ως ελληνικός λαός, αν θα τους δεχθεί ή θα τους απελάσει. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τους κρατήσουμε και δεν μπορούμε να τους κρατήσουμε, όταν μιλάμε για αυτά τα μεγέθη.
Τρίτο, το φαινόμενο της μετανάστευσης βασίζεται σε μια δυναμική, την οποία δεν έχουμε καθόλου αναλύσει εδώ, αλλά είναι χρήσιμο την έχουμε στο μυαλό μας, ιδίως εσείς, κυρίες και κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή της χιονοστιβάδας. Όσο έρχονται μετανάστες τόσο περισσότεροι μετανάστες θα έρθουν. Το πρόβλημα δεν λύνεται με το να δεχτούμε μετανάστες. Επιδεινώνεται.
Η επιστροφή στις χώρες προέλευσης ή στην Τουρκία στέλνει το μήνυμα ότι αυτός που έρχεται εδώ τζάμπα έρχεται, τζάμπα πληρώνει τον διακινητή, τζάμπα πληρώνει τα χρήματα και διακινδυνεύει τη ζωή του να περάσει το Αιγαίο. Γι’ αυτό αποτρέπεται από το να έρθει εξ αρχής. Άρα, πρέπει να το έχουν υπόψη τους αυτό τον ρόλο της χιονοστιβάδας οι ανθρωπιστές οι οποίοι ανοίγουν τις πόρτες, διότι δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, το επιδεινώνουν.
Ποιοι ωφελούνται από τη μετανάστευση; Να το σκεφτούμε κι αυτό. Ποιοι μεταναστεύουν; Δεν μεταναστεύουν οι πιο φτωχοί, όπως θέλετε να πιστεύετε. Διότι για να μεταναστεύσεις χρειάζεσαι χρήματα, χρειάζεσαι δίκτυο, χρειάζεσαι γνώση. Οι πιο φτωχοί παραμένουν φτωχότατοι στην Υποσαχάρια Αφρική, στο Μπαγκλαντές και στο Πακιστάν. Ποιοι ωφελούνται; Ωφελείται ο μετανάστης κατεξοχήν και κυρίως τα παιδιά του. Ποιοι βλάπτονται; Βλάπτεται η κοινωνία από την οποία φεύγουν. Διότι έχουμε τα δυναμικότερα στοιχεία της κοινωνίας αυτής να φέρουν και η ανισότητα μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών του κόσμου επιδεινώνεται από τη μετανάστευση.
Άρα, εσείς πού θέλετε το καλό του Τρίτου Κόσμου και των φτωχών και κατατρεγμένων αυτής της γης, να ξέρετε ότι δεν το κάνετε υποστηρίζοντας τη μετανάστευση, αλλά λειτουργείτε ανάποδα. Γι’ αυτό πιστεύω ότι πολλές φορές αυτή η –εντός πολλών εισαγωγικών- «ανθρωπιστική» ηθική οδηγεί σε απάνθρωπα και ανήθικα αποτελέσματα και καλό είναι να το έχουμε υπόψη μας.
Το παρόν νομοσχέδιο, χέρι-χέρι με την ευρωπαϊκή πολιτική, που την είδαμε με τη δήλωση Ζέεχοφερ, για την αναθεώρηση της Συνθήκης Δουβλίνου, από τη μία η χώρα βάζει κανόνες, γρήγορα εκκαθαρίζει τις αιτήσεις ασύλου, ξεκαθαρίζει ποιοι είναι παράτυποι μετανάστες προς επιστροφή και δίνει την προκαταρκτική ιδιότητα του πρόσφυγα και στη συνέχεια τους κατανέμουμε σύμφωνα με τη δήλωση Ζεεχόφερ και τη συμφωνία των πέντε μεγάλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι το πρώτο βήμα.
Θα ακολουθήσουν και θα χρειαστούν πολλά ακόμα γι’ αυτό το πάρα πολύ δύσκολο πρόβλημα το οποίο έχουμε μπροστά μας και το οποίο η ανερμάτιστη και χαζοχαρούμενη πολιτική ή μάλλον μη πολιτική την οποία είδαμε τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια μόνο επιδείνωνε, προς βλάβη και της χώρας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των φτωχών χωρών του Τρίτου Κόσμου, δημιουργώντας εκρηκτικές συνθήκες και τροφοδοτώντας εν τέλει αυτός ο αριστερόστροφος λαϊκισμός τον ακροδεξιό λαϊκισμό του Όρμπαν. Κάνετε το μεγαλύτερο δώρο στον Όρμπαν. Φτιάξατε τον Όρμπαν, σας θέλει ο Όρμπαν και θέλετε τα δύο άκρα να παίζουν ο ένας με τον άλλον.
Εμείς σε αυτό θα ακολουθήσουμε τη φωνή της λογικής, τη μεσαία οδό.
Ευχαριστώ πολύ.”