Ακολουθεί η ομιλία μου στο πλαίσιο της συζήτησης του Σ/Ν του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων:
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, υπήρξαν δύο αναφορές από τους προλαλήσαντες στο πρόσωπό μου. Αν ήταν μία, θα μπορούσα να την παραβλέψω. Στις δύο επιτρέψτε μου ένα σχόλιο.
Αν θέλετε να συγκρίνουμε βιογραφικά και να δούμε ποιος έχει δουλέψει σε αυτήν τη ζωή σκληρά, πραγματικά, ποιος έχει πληρώσει φόρους και εισφορές και ποιος έζησε λάθρα προστατευόμενος σε διάφορα πόστα, ευχαρίστως να το κάνουμε. Καλοδεχούμενη η πρόκληση. Αν ήταν τέτοια η πρόκληση.
Εγώ αναφέρομαι λοιπόν και στο από πού προέρχεται ο καθένας. Και ποιος πραγματικά υπήρξε εργαζόμενος σε τούτον εδώ τον τόπο και μπορεί να μιλάει για τους εργαζόμενους και ποιος ήταν προνομιούχος των διαφόρων συστημάτων όλα τα προηγούμενα χρόνια και παριστάνει εδώ τον προστάτη των εργαζομένων. Και ξέρουν πάρα πολύ καλά και οι δύο προλαλήσαντες σε τι αναφέρομαι.
Και έρχομαι τώρα στο κυρίως. Η κοινοβουλευτική και πολιτική μάχη παρουσιάστηκε…
Η κοινοβουλευτική και πολιτική μάχη για το υπό συζήτηση νομοσχέδιο παρουσιάστηκε από μέρος της Αντιπολίτευσης -σίγουρα από τον ΣΥΡΙΖΑ- ως η μητέρα των μαχών. Και γύρω της χτίστηκε μια ευρύτερη ιδεολογική μάχη. Περίσσεψαν οι κραυγές και οι υπερβολές, «Θάτσερ», «Θατσερισμός», νεοφιλελευθερισμός και όλα τα γνωστά. Γνωστό το λεξιλόγιο, σχεδόν μηχανική η επανάληψή του, μια καραμέλα που έχει λιώσει από καιρό.
Δεν θα μιλήσω αναλυτικά για τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Το έχουν κάνει αυτό άλλοι συνάδελφοι της συμπολίτευσης, και βεβαίως ο ίδιος ο Υπουργός για τις διατάξεις που προστατεύουν. Άλλωστε είναι γνωστό ότι τα τέσσερα πέμπτα των άρθρων του νομοσχεδίου θα τα ψηφίσετε όταν τεθούν σε ψηφοφορία έτσι και αλλιώς, κύριοι της αντιπολίτευσης. Εγώ θα ήθελα να επιμείνω ωστόσο στην ευρύτερη ιδεολογική και πολιτική μάχη που έχει μεγάλη σημασία. Καλοδεχούμενη λοιπόν η πρόκληση. Εδώ είμαστε για να τη συζητήσουμε.
Άκουσα την εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ -δεν είναι τώρα στην Αίθουσα- και στην Επιτροπή και σήμερα το πρωί εδώ στην Ολομέλεια, να μιλά για «Θάτσερ», νεοφιλελευθερισμό, Ανατολική Ευρώπη, Λατινική Αμερική. Δείτε τώρα το πρόβλημα. Διαβάζω από τα Πρακτικά της Βουλής: «Αυτό κάνετε, κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης. Το κάνετε μόνο και μόνο για να μπορούν οι ευνοούμενοί σας και ο Σύνδεσμος Ελλήνων βιομηχάνων, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο να καταφέρουν μέσα από αυτήν την κρίση να βγουν και κερδισμένοι από πάνω. Και πώς θα γίνει αυτό; Διαλύοντας τις εργασιακές σχέσεις. Θεσμοθετώντας τη ζούγκλα στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων. Εξευτελίζοντας τους εργαζόμενους. Αλλά βέβαια τι να περιμένει κανείς από τους φανατικούς νεοφώτιστους του νεοφιλελευθερισμού; Φτιάχνοντας εργασιακές σχέσεις τύπου «Λατινικής Αμερικής» και μετατρέποντας την Ελλάδα από χώρα της Ευρωζώνης σε χώρα της Ανατολικής Ευρώπης». Από τα πρακτικά. Το πρόβλημα είναι ότι αυτά δεν τα είπε η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ. Τα άκουσε η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ από τον Αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέξη Τσίπρα, το 2010. Τότε η κυρία Ξενογιαννακοπούλου, μαζί με τον κ. Ραγκούση βέβαια, ήταν στην κυβέρνηση. Τότε κατηγορούνταν για νεοφιλελευθερισμό και «Θατσερισμό» και «Λατινική Αμερική» και «Ανατολική Ευρώπη». Σήμερα ως ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τους άλλους για νεοφιλελευθερισμό και «Θατσερισμό».
Το πράγμα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον -δεν θέλω να επιμείνω επί προσωπικού- και στο ζήτημα της πολιτικής συνέπειας και ασυνέπειας. Όμως, το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι την απάντηση κλήθηκε να τη δώσει τότε στον Αλέξη Τσίπρα η τότε υπουργός εργασίας της κυβέρνησης Παπανδρέου, η πολύ γνωστή και δημοφιλής κυρία Λούκα Κατσέλη, η οποία τότε κατήγγειλε τον Αλέξη Τσίπρα για ανακρίβειες, κινδυνολογία, αντιφάσεις, ψεύδη -εδώ είναι όλα στα πρακτικά- υπερβολές, τις οποίες τώρα υιοθετεί η εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ, η τότε κατηγορουμένη από τον Αλέξη Τσίπρα, σήμερα η απολογήτρια να κουνάει το δάχτυλο για νεοφιλελευθερισμό στην ελληνική Βουλή.
Επιτρέψτε μου να γενικεύσω. Εδώ και σαράντα χρόνια -δεν είναι τωρινή η κουβέντα, γίνεται το 2021, έγινε το 2010, έγινε το 2000, έγινε το 1990- καταγγέλλουμε τον «Θατσερισμό» και την Ανατολική Ευρώπη. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι η Βρετανία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι -αν δεν το ξέρατε- σε σχέση με το 1980 έχει αυξήσει την απόστασή της από τη χώρα μας.
Εμείς έχουμε μείνει πίσω. Εμείς καταγγέλλουμε τους θατσεριστές, αλλά αυτοί προχώρησαν μπροστά, πολύ μπροστά. Η προβληματική τότε χώρα της Ευρώπης κατέστη η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης.
Ως προς δε την Ανατολική Ευρώπη, την οποία με τέτοια ευκολία καταγγέλλουμε, σχεδόν αυτογελοιοποιούμενοι, να σας πω είναι ότι το 1990 ήταν στο ένα πέμπτο του ελληνικού μισθού ο πολωνικός και σήμερα είναι στο ίδιο με εμάς και ότι κάποιες χώρες από την Ανατολική Ευρώπη μας έχουν ξεπεράσει, όπως η Σλοβακία, η Σλοβενία, η Τσεχία, οι Βαλτικές. Και εμείς συνεχίζουμε να καταγγέλλουμε τον εργασιακό μεσαίωνα της Ανατολικής Ευρώπης την ώρα που οι μισθοί τους γίνονται καλύτεροι από τους δικούς μας, την ώρα που η ανεργία τους είναι στο ένα τρίτο της δικής μας. Και φυσικά, καταγγέλλουμε δια πάσαν νόσον τον θατσερισμό.
Φτάσατε δε στο σημείο όχι ένας τυχαίος, αλλά ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών σας, να έρθει να μας μιλήσει για την απεργία των ανθρακωρύχων. Να σας πληροφορήσω ότι ουδείς στη Βρετανία το 1984, ούτε στο Εργατικό Κόμμα, υπερασπίζεται την απεργία των ανθρακωρύχων. Όλοι, Αριστεροί και Δεξιοί, τη θεωρούν μέγα λάθος. Στα δε πρώην προπύργια των Εργατικών ανθρακωρύχων στη Βόρεια Αγγλία εκλέγουν σήμερα τους επιγόνους της Θάτσερ και όχι τους Εργατικούς, όπως έκαναν μέχρι πρόσφατα. Αυτά για την ιστορία, για να ξέρουμε τι είναι το καθετί και να μη μιλάμε με τέτοια ευκολία και με τέτοια καραμέλα για πράγματα που δεν γνωρίζουμε στην ουσία.
Την ώρα που καταγγέλλουμε μεταξύ μας τους άλλους αυτοί γελούν, μας έχουν ξεπεράσει και μας έχουν αφήσει πίσω, μερικοί πολύ πίσω. Έχουμε τη χειρότερη επίδοση στην Ευρώπη από το 1981 και μετά και στην ανάπτυξη και στην προστασία του εργαζόμενου. Δεν έχουμε καταφέρει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Με αυτά και με κείνα και με αυτές τις γνωστές ευκολίες, τις οποίες λέμε, όταν είμαστε στην Αντιπολίτευση, ερχόμαστε στην κυβέρνηση, τις ακούμε μετά από τους επόμενους -κουβέντα να γίνεται, δηλαδή- η χώρα έχει μείνει καθηλωμένη.
Ακούσαμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι οι εργαζόμενοι προστατεύονται από τον συνδικαλισμό, από τους νόμους, από το κράτος, από την Επιθεώρηση Εργασίας. Όλα αυτά σωστά και καλά, ιδίως για αυτούς που εργάζονται στην επίσημη οικονομία. Όμως, οι εργαζόμενοι προστατεύονται, πάνω και πρώτα από όλα, από την ανάπτυξη, από την πτώση της ανεργίας. Αν υπάρχει ανεργία και υψηλή ανεργία, ό,τι και να κάνει η πολιτεία, ο εργαζόμενος και κυρίως, ο άνεργος που ψάχνει να βρει εργασία δεν μπορεί να προστατευθεί.
Γι’ αυτό είναι πολύ κρίσιμο, επιτέλους, να συμφωνήσουμε σε αυτόν εδώ τον τόπο ότι δεν υπάρχουν εργαζόμενοι χωρίς επιχειρήσεις και επιχειρήσεις χωρίς εργαζόμενους και ότι τα δύο αυτά πάνε μαζί και χρειαζόμαστε και τα δύο μαζί, χρειαζόμαστε όχι την προστασία της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας, όπως φαίνεται να ενδιαφέρει πολλούς από εσάς, αλλά την ουσιαστική προστασία της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων εργαζόμενων μέσα και από την προστασία και την ανάπτυξη και την πτώση της ανεργίας και την προσέλκυση επενδύσεων, που για να γίνουν, πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις και όλα τα συμπαρομαρτούντα, τα οποία συζητάμε σαράντα χρόνια, αλλά δυστυχώς πολύ λίγες φορές έχουμε την τόλμη να τα κάνουμε.
Εμείς τολμούμε και λέμε «ναι» και στην προστασία του εργαζόμενου και στην ανάπτυξη και στην προσαρμογή της χώρας στον 21ο αιώνα και στις νέες δουλειές που θα φέρει το νομοσχέδιο αυτό και το συνολικό μεταρρυθμιστικό μας πρόγραμμα. Εσείς θα μείνετε με τη λιωμένη καραμέλα. Συνεχίστε να μιλάτε για Θάτσερ, για Ανατολική Ευρώπη και να προκαλείτε τουλάχιστον -είμαι επιεικής μαζί σας, δεν θέλω να είμαι αυστηρός- το γέλιο και την απαξίωση, χωρίς ουσιαστική συμβολή στο πραγματικό πρόβλημα που έχει η χώρα μας σήμερα.
Κύριε Υπουργέ, να σας συγχαρώ για την τόλμη, για το θάρρος, για το νομοσχέδιο και φυσικά και εγώ μαζί με την υπόλοιπη Συμπολίτευση θα το στηρίξω μέχρι τέλος και στην ψηφοφορία και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τι θα κάνουν οι της Αντιπολίτευσης στην ονομαστική ψηφοφορία.
Σας ευχαριστώ.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Δημήτριος Καιρίδης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)