2.5.2018
Ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Σερζ Σαργκσιάν παραιτήθηκε οκτώ μόλις μέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, υπό την πίεση, πολυπληθών διαδηλώσεων στην πρωτεύουσα Γιερεβάν. Ο Σαργκσιάν ήταν πρόεδρος της χώρας από το 2008 ως το 2018 και επιχείρησε να μεταπηδήσει στην πρωθυπουργία, όπως έκανε στο παρελθόν ο Βλαντιμίρ Πούτιν, προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία, μετά την εξάντληση των δυο συνεχόμενων προεδρικών θητειών που επιτρέπει το σύνταγμα. Σύμφωνα με τον Economist, η Αρμενία είναι ένα υβριδικό καθεστώς “ημι-δημοκρατίας”, με αρκετές ελευθερίες αλλά και σημαντικούς περιορισμούς στην ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στη διακυβέρνηση της χώρας.
Το κυβερνών Ρεπουμπλικανικό Κόμμα της Αρμενίας κέρδισε τις εκλογές με 49% των ψήφων και η αντιπολίτευση είναι διασπασμένη και χωρίς σοβαρή ηγεσία. Ωστόσο, η κοινωνία παραμένει ανήσυχη απέναντι σε μια απαθή, κατεστημένη και διαπλεκόμενη πολιτική τάξη. Προς το παρόν, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν έχουμε μπροστά μας μια σημαντική πολιτική αλλαγή ή, όπως είναι το πιθανότερο, κατά το κοινώς λεγόμενο, plus ça change, plus c‘est la même chose.
Η Αρμενία είναι μια φτωχή χώρα τριών εκατομμυρίων κατοίκων, η οποία παρά τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης τα τελευταία χρόνια, μαστίζεται από την ανεργία και τη διαφθορά και τελεί υπό την επιρροή της Ρωσίας. Αν και δεν έχει υπάρξει επίσημη ρωσική αντίδραση μέχρι τώρα, το Κρεμλίνο παρακολουθεί με ανησυχία τις εξελίξεις, οι οποίες μακροπρόθεσμα μπορεί να αμφισβητήσουν τον γεωστρατηγικό προσανατολισμό της χώρας. Προς το παρόν, το Αζερμπαϊτζάν δεν φαίνεται διατεθειμένο να εκμεταλλευτεί την εσωτερική πολιτική αστάθεια της Αρμενίας, στην πάγια αντιπαράθεση των δυο γειτόνων που διεκδικούν το Ναγκόρνο Καραμπάχ.