Ο Δημήτρης Καιρίδης συμμετείχε, ως Εισηγητής της Πλειοψηφίας, στην κοινή συνεδρίαση της Ειδικής Διαρκούς Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Διαρκούς Επιτροπής Δημοσίας Διοίκησης, Δημοσίας Τάξης και Δικαιοσύνης κατά την οποία ο Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Μάκης Βορίδης, ενημέρωσε τις Επιτροπές για το υπό διαμόρφωση κοινό ευρωπαϊκό σύστημα για την επιστροφή των υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν παράνομα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ι. ΠΛΑΚΙΩΤΑΚΗΣ (Προεδρεύων των Επιτροπών – Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Θα δώσω τον λόγο στους Εισηγητές των κομμάτων. Αρχίζουμε με τον κ. Καιρίδη, ο οποίος ήταν και πρώην Υπουργός Μετανάστευσης και γνωρίζει πολύ καλά το θέμα.
Ορίστε, έχετε τον λόγο, κ. Καιρίδη.
Δ. ΚΑΙΡΙΔΗΣ : Εγώ, όπως ο κ. Υπουργός, θα μιλήσω από την έδρα μου για να διευκολύνω τη συζήτηση, αν και θα ήθελα την επιείκεια του Προεδρείου, γιατί είναι αρκετά τα ζητήματα που τέθηκαν. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Υπουργό και την ηγεσία του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, που έρχεται σήμερα εδώ στην Επιτροπή μας, νομίζω για πρώτη φορά, από την στιγμή ανάληψης των καθηκόντων, γι’ αυτήν την ενημέρωση.
Διότι πρόκειται περί ενημέρωσης, για να είμαστε ξεκάθαροι. Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει αυτός, ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός, είναι υπό διαμόρφωση και απομένει να εγκριθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και όπως, προαναγγείλατε επίκειται νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου, για τα ζητήματα των επιστροφών, όπου εκεί προφανώς, θα έχουμε την άνεση και το χρόνο να συζητήσουμε τα ζητήματα αυτά, πολύ εκτενέστερα.
Τούτων δοθέντων, επιτρέψτε μου μερικές εισαγωγικές παρατηρήσεις. Δεν θα πρέπει πρώτον, να υπάρχει στο μυαλό κανενός, ακόμα και επιτρέψτε μου την έκφραση, του πιο «ακραίου δικαιωματιστή», ότι χρειαζόμαστε τις επιστροφές. Ότι για την προστασία του πανταχόθεν βαλώμενου, αν θέλετε σήμερα Διεθνούς Συστήματος Προστασίας των Προσφύγων, χρειαζόμαστε επιστροφές. Χρειαζόμαστε τον διαχωρισμό μεταξύ των προσφύγων, αυτών που δικαιούνται άσυλο και των υπολοίπων που καταχρώνται το Σύστημα Διεθνούς Προστασίας και επιχειρούν να παραμείνουν διά του ασύλου και των απανωτών αιτήσεων ασύλου, εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως οικονομικοί μετανάστες. Σε αυτό συμφωνεί και η Ύπατη Αρμοστεία.
Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να υπάρχει στο μυαλό κανενός, αμφιβολία για τη σημασία, αν θέλουμε να διασώσουμε τη Διεθνή Σύμβαση Προστασίας των Προσφύγων, της Γενεύης, η οποία σήμερα βάλλεται. Χρειάζεται να κάνουμε και τον διαχωρισμό, αλλά να έχουμε έναν αποτελεσματικό μηχανισμό επιστροφών. Αυτό λέει, ακόμα και η Ύπατη Αρμοστεία, ο Ανώτατος Διεθνής Οργανισμός, που έχει επιφορτιστεί με την προστασία των προσφύγων.
Χ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Αυτό ……πρέπει να θεσμοθετηθεί με τον Κανονισμό, δεν μπορεί να γίνει …. (ομιλεί εκτός μικροφώνου )
Δ. ΚΑΙΡΙΔΗΣ: Θα έρθω τώρα, γιατί επιστροφές, ήδη γίνονται, κύριε Αθανασίου. Απλώς, δεν γίνονται αρκετές και δεν είναι αποτελεσματικές και θα πούμε το γιατί.
Άρα, κατ’ αρχάς να συμφωνήσουμε επί της αρχής, ότι χρειαζόμαστε επιστροφές. Σε διαφορετική περίπτωση, έχουμε τη σημερινή κατάσταση η οποία είναι, ποια;
Οποίος έρχεται και αγγίζει, έστω και για ένα δευτερόλεπτο «Ευρωπαϊκό έδαφος», ούτε καν ευρωπαϊκό έδαφος, ευρωπαϊκά χωρικά ύδατα και εισέρχεται στα ελληνικά ή στα ιταλικά ή στα ισπανικά χωρικά ύδατα, αμέσως υπόκειται στις προστασίες του Δικαίου των Ευρωπαϊκών Κρατών, του Κράτους Δικαίου και εν τέλει μέσα από την περιπλοκότητα, αλλά και την αναποτελεσματικότητα των επιστροφών παραμένει στην Ένωση, διακωμωδώντας τη διαδικασία ασύλου.
Διότι εμείς έχουμε μια Υπηρεσία Ασύλου, εξαιρετική, η οποία κάνει εξαιρετική δουλειά και η οποία ταυτοποιεί, η οποία παίρνει συνεντεύξεις, η οποία ψάχνει και η οποία εν τέλει, απονέμει το άσυλο σε αυτούς που το δικαιούνται, μετά από ένα ενδελεχή έλεγχο, αλλά στο τέλος, αν όλοι παραμένουν δεν έχει νόημα η διαδικασία ασύλου.
Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, όπου το 80% παραμένει και μόλις το 20%, επιστρέφεται, αν και η Ελλάδα έχει από τα καλύτερα ποσοστά και πάνω από το μέσο ορό, κυρίως λόγω των εθελουσία επιστροφών όπου και εκεί, ωστόσο για να τα πούμε όλα, η συντριπτική πλειοψηφία αφορά Γεωργιανούς, – το αφήνω εδώ – για να καταλαβαινόμαστε τι σημαίνει εθελούσια επιστροφή Γεωργιανού. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι, ότι όλες οι χώρες σιγά – σιγά να ψάχνουν εξωχώριες λύσεις, δηλαδή, να θέλουν να εξετάζονται αιτήματα ασύλου εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η Ρουάντα της Μεγάλης Βρετανίας και η Αλβανία της Ιταλίας. Και επειδή στην Ελλάδα έχει περισσέψει η υποκρισία, επιτρέψτε μου να πω προς την Αριστερά, η οποία είναι έτοιμη να καταγγείλει τις εξωχώριες λύσεις ως ανάθεμα, ότι ο πρώτος διδάξας τέτοιων λύσεων, ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Διότι, η Συμφωνία του 2016, μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, προέβλεπε κάτι παραπάνω από αυτό που προβλέπει η συμφωνία της Ρουάντας ή της Αλβανίας. Την εξέταση, δηλαδή, των αιτημάτων ασύλου των παρανόμως εισελθόντων στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου τα ελληνικά, πίσω στην Τουρκία, εξωχώρια, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Να θυμίσω, ότι η Συμφωνία της Ιταλίας με την Αλβανία, δεν προβλέπει την είσοδο των παρανόμως εισελθόντων εντός ιταλικών χωρικών υδάτων. Εάν προλάβει και μπει η βάρκα σε ιταλικά χωρικά ύδατα, αρμόδιες είναι οι ιταλικές αρχές. Μόνο όσοι συλλαμβάνονται, διασώζονται σε διεθνή χωρικά ύδατα, πήγαιναν στην Αλβανία που, εν τέλει, δεν πήγαιναν.
Όλα αυτά, εν τέλει, είναι και θεωρητικά, διότι δεν εφαρμόστηκε, ούτε η Συμφωνία της Ρουάντας, ούτε η Συμφωνία της Αλβανίας, ούτε η ευρωτουρκική κοινή δήλωση του 2016 και δεν υπάρχουν επιστροφές στην Τουρκία. Αλλά, επί της αρχής – θέλω να το πω αυτό, για να μην υποκρινόμαστε – είναι κάτι το οποίο δέχθηκε ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του, ήδη, από το 2016.
Τώρα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έχουμε εθελούσιες, οικειοθελείς και υποχρεωτικές επιστροφές, απελάσεις. Είναι φυσικό και επόμενο να θέλουμε όσο το δυνατόν περισσότερες, γρηγορότερες εθελούσιες. Και γι’ αυτό ο Κανονισμός δίνει κάποια κίνητρα, αλλά, προφανώς, χρειάζεται να υπάρχει και το εργαλείο των απελάσεων, για να έχουμε και εθελούσιες. Να υπάρχει, δηλαδή, ο μηχανισμός ότι, εάν ο άλλος, οικειοθελώς, δεν απομακρύνεται, μπορεί να απομακρυνθεί υποχρεωτικώς.
Εδώ θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι, απέναντι στην Ακροδεξιά, τώρα. Είπαμε για την Αριστερά. Υποχρεωτικές επιστροφές. Επειδή βγαίνουν πάρα πολλοί στα κανάλια και επειδή πάρα πολλοί έχουν ζηλέψει τη δόξα του Ορμπάν και δεν ξέρω ποιανού άλλου, η Μελόνι τα γύρισε άμα την άνοδό της στην εξουσία : «Γυρίστε τους πίσω. Γιατί δεν τους επιστρέφετε; Γιατί δεν τους γυρνάτε; Γιατί δεν τους πετάτε;».
Πρέπει να ακουστεί στο Ελληνικό Κοινοβούλιο καθαρά η αλήθεια. Υποχρεωτικές επιστροφές γίνονται μόνο με τη συναίνεση της χώρας προέλευσης. Μόνο αν δεχθεί η Αίγυπτος, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και όποια άλλη χώρα προέλευσης πίσω τους πολίτες της, μπορούν να γίνουν επιστροφές. Και να θυμίσω, ότι μέχρι σήμερα, κανένας πολιτικός στην Ευρώπη, όσο καραγκιόζης και αν είναι, αλλά κανένας, δεν έχει τολμήσει να πει, ότι θα τους επιστρέφουμε με ειδική στρατιωτική αποστολή, χωρίς τη συναίνεση της ενδιαφερόμενης χώρας και θα τους πετάμε από το αεροπλάνο με αλεξίπτωτα. Αυτό δεν έχει ακουστεί ακόμα. Και στον βαθμό που δεν έχει ακουστεί, παραμένουμε στο ότι χρειαζόμαστε τη συναίνεση των χωρών.
Θ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ : Μην τους δίνετε ιδέες.
Δ. ΚΑΙΡΙΔΗΣ : Ναι, σωστά. Διότι θα βγει και κάποιος και θα πει και χωρίς αλεξίπτωτο. Ναι, έχετε δίκιο. Ζούμε σε έναν τέτοιο κόσμο.
Λέω, λοιπόν, ότι στο βαθμό που δεν έχουμε τέτοιου τύπου προτάσεις, παραμένουμε στη συνεργασία με τις χώρες προέλευσης και ότι αυτή η συνεργασία μπορεί να γίνει καλύτερη σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μόνο η Ευρωπαϊκή Ένωση ενωμένη, με την οικονομική της δύναμη, με τα καρότα και τα μαστίγια τα οποία διαθέτει απέναντι σε μια χώρα σαν το Πακιστάν, ας πούμε, το οποίο εμπορεύεται…
Ν. ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ : Αυτό είναι το πρόβλημα. Τους δίνουμε λεφτά και δεν δέχονται πίσω τους ανθρώπους. Αυτό είναι απαράδεκτο.
Δ. ΚΑΙΡΙΔΗΣ : Η Ελλάδα μόνη της δεν μπορεί να επιβάλει στο Πακιστάν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενωμένη έχει πολύ μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ, να το καταλάβουμε αυτό. Και φάνηκε όταν το επέβαλε στο Ιράκ, που είχαμε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα με το Ιράκ και το Ιράκ άρχισε να δέχεται πίσω επιστρεφόμενους.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο προτεινόμενος κανονισμός είναι προϊόν συμβιβασμού και ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν πάρα πολλές αντιτιθέμενες απόψεις. Υπάρχει μια σύγκλιση προς το ρεαλιστικό, γιατί μέχρι χθες ζούσαμε στον κόσμο της «Πολυάννας». Εάν ακούγατε την αρμόδια επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου, στην οποία αρίστευσαν μερικά από τα στελέχη της αντιπολίτευσης, τη γνωστή Libe και είχατε την υπομονή, όπως την είχα εγώ όταν ήμουν Υπουργός να ακούσω επί ώρες τις ανοησίες που λέγανε διάφοροι, στο ροζ συννεφάκι που ζούσαν, θα τραβούσατε τα μαλλιά σας και θα αναρωτιόσασταν, όχι για την άνοδο της ακροδεξιάς, γιατί η ακροδεξιά δεν έγινε 80%, με τις ανοησίες που λένε κάποιοι από την άλλη πλευρά και κυριαρχούσαν μέχρι χθες στο Ευρωπαϊκό, τουλάχιστον, Κοινοβούλιο.
Χρειαζόμαστε, λοιπόν, στο βαθμό που θέλουμε τη διεθνή προστασία και τα δικαιώματα των προσφύγων, των πραγματικά, δηλαδή, ευάλωτων να τα διαφυλάξουμε, μια ρεαλιστική πολιτική στο ζήτημα αυτό. Ο Κανονισμός, ωστόσο, παρά τη στροφή που έχει γίνει, παραμένει στα κίνητρα, κύριε Υπουργέ. Μιλάει για χρηματικά κίνητρα. Μιλάει για πολιτικές επανένταξης πίσω στις χώρες προέλευσης. Λίγα είναι τα αντικίνητρα. Περιμένουμε τη δική σας νομοθετική πρόταση. Ενδεχομένως, να μας διαφωτίσετε στο ζήτημα αυτό, αλλά το λέω ότι ο κανονισμός, που είναι ένα πρώτο βήμα – ως πρώτο βήμα πρέπει να το εκλάβετε- έπρεπε να είναι μέσα στο Σύμφωνο. Δεν ήταν στο Σύμφωνο, γιατί δεν μπορούσαν οι χώρες να συμφωνήσουν.
Το Σύμφωνο, το οποίο εγκρίναμε τέτοιο καιρό, 13 Απριλίου του 2024. Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου. Έρχεται ο Κανονισμός να συμπληρώσει το Σύμφωνο. Και για μας είναι ζήτημα ζωής και θανάτου ο Κανονισμός, διότι το Σύμφωνο –και πρέπει να ακουστεί και αυτό να το καταλάβουμε- κανονικοποιεί μια σειρά από υποχρεώσεις. Εκεί που οι υποχρεώσεις ήταν διακηρύξεις και υπήρχαν απειλές από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για σταμάτημα της χρηματοδότησης, αλλά όλα αυτά σε πολιτικό επίπεδο, τώρα νομιμοποιούνται και χώρες οι οποίες δεν εφαρμόζουν το Σύμφωνο και τις αυστηρές του προβλέψεις, παραπέμπονται αυτομάτως στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, διότι παραβιάζουν ευρωπαϊκή νομοθεσία. Είναι ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Άρα, για να αντιμετωπίσουμε το διαρκές ζήτημα των δευτερογενών ροών που έχουμε με τη Γερμανία και το οποίο το είδατε και προχθές στην επίσκεψη του Πρωθυπουργού με τον νέο Γερμανό καγκελάριο, είναι απαραίτητο να έχουμε το εργαλείο των επιστροφών, όσο το δυνατόν πιο ενισχυμένο. Όμως, τούτων δοθέντων και κλείνω με το δεύτερο θέμα, η μεταναστευτική πολιτική, κύριε Υπουργέ, οφείλει να συμπληρώνεται πάντα από μία ευχερή, λειτουργική, αποτελεσματική δίοδο νόμιμης μετανάστευσης, όπως τη χρειάζεται η εθνική οικονομία και η ελληνική κοινωνία. Νόμιμης μετανάστευσης.
Η πραγματικότητα σήμερα παραμένει εξαιρετικά δυσάρεστη και εγώ δεν θα κρύψω τα λόγια μου. Δεν έχει η χώρα αποτελεσματικό μηχανισμό νόμιμης μετανάστευσης. Εδώ εσείς, όπως κάθε Υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, αίρετε το σταυρό των αμαρτιών άλλων. Παρεμπιπτόντως, ούτε στις υποχρεωτικές επιστροφές έχετε ρόλο. Οι υποχρεωτικές επιστροφές, να το πούμε, περνάνε από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, είναι ζήτημα της αστυνομίας δηλαδή και από το Υπουργείο Εξωτερικών, που πρέπει να πάρει το laissez-passer από τις χώρες προέλευσης. Δεν αφορά το Υπουργείο Μετανάστευσης, το οποίο όμως βάλλεται και για τα καλά και για τα κακά και για τα χλωρά και για τα ξερά.
Το ίδιο και στη νόμιμη μετανάστευση. Οι δυσχέρειες που αντιμετωπίζουμε με τα προξενεία, Υπουργείο Εξωτερικών, οι δυσχέρειες που αντιμετωπίζουμε με τις αποκεντρωμένες διοικήσεις που δίνουν τις άδειες διαμονής, Υπουργείο Εσωτερικών και ούτω καθεξής. Όμως, μια που είστε εδώ και έχετε τη νομοθετική πρωτοβουλία, αυτό το έχετε. Δεν έχετε τη διοικητική, αλλά έχετε τη νομοθετική. Εμείς εδώ στην Ελληνική Βουλή σας λέμε ότι χρειαζόμαστε τον δίαυλο, ο οποίος θα ισορροπήσει, ώστε να έχουμε και τους νόμιμους μετανάστες που χρειαζόμαστε.
Πού φαίνεται η συνάντηση των επιστροφών με τη νόμιμη μετανάστευση;
Για να μην μιλάμε θεωρητικά, να μιλήσουμε τι γίνεται σήμερα στην Ελλάδα.
Αυτή τη στιγμή έχουμε αυξημένη ροή από τη Λιβύη προς την Κρήτη. Προσέξτε τώρα τι συμβαίνει. Αντιθέτως, έχουμε εξαιρετικά μειωμένες ροές από τη μικρασιατική ακτή από την ακτή της Τουρκίας και εκεί οφείλουμε να πούμε ότι η συνεργασία, την οποία εμείς εγκαινιάσαμε, επιτρέψτε μου, κύριε Υπουργέ, 19 Σεπτεμβρίου του 2023, η πρώτη επαφή με τον ομόλογό μου Αλί Γερλικάγια, Υπουργό Εσωτερικών της Τουρκίας, προχωράει καλά και δεν έχουμε ροές εκεί που είχαμε στο Βορειοανατολικό Αιγαίο στη Λέσβο που ήταν στην προμετωπίδα του προβλήματος, τα ξέρει πολύ καλά ο κ. Αθανασίου βουλευτής Λέσβου, έτσι κι αλλιώς.
Έχουμε, όμως, πρόβλημα στην Κρήτη, μικρό μεν, αλλά επικίνδυνο για το μέλλον, γιατί οι ροές αν αρχίσουν πού θα πάνε, από τη Λιβύη. Το 80% των αφιχθέντων στην Κρήτη είναι Αιγύπτιοι, δεν έχουμε πια τους Σύρους, δεν έχουμε τους Αφγανούς που είχαμε από την Τουρκία, Αιγύπτιοι και δείτε τώρα το πρόβλημα. Με την Αίγυπτο ο πρώην Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης υπέγραψε Διακρατική Συμφωνία το 2023 εργασιακής κινητικότητας για εργάτες γης, για να έρχονται εδώ νόμιμα οι Αιγύπτιοι να δουλεύουν στα θερμοκήπια της Ιεράπετρας, στα μποστάνια της Βέροιας, στο Άργος στα πορτοκάλια, στην ελαιοσυγκομιδή και ούτω καθεξής.
Αυτή τη Συμφωνία αυτή δεν έχουμε καταφέρει να την εφαρμόσουμε. Ήρθε ο Αλ-Σίσι και μίλησε για το μεταναστευτικό εδώ, ήταν προχθές το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδος – Αιγύπτου. Με την Αίγυπτο έχουμε μια εξαιρετική σχέση, οι σχέσεις των δύο λαών είναι στενές και ιστορικές από παλιά, είναι πολύ κοντά στην Ελλάδα και άρα μπορεί ο εποχικός εργάτης να πηγαινοέρχεται, ενώ δεν μπορεί ο Βιετναμέζος να πηγαινοέρχεται στο Βιετνάμ και να πληρώνει 1.500 ευρώ το αεροπορικό εισιτήριο, ενώ με την Αίγυπτο που είναι μιάμιση ώρα το πολύ από την Αθήνα είναι εύκολο.
Η Αίγυπτος είναι η μόνη χώρα που έχουμε τη μόνη Διακρατική Συμφωνία που λειτουργεί, όχι αυτή που υπέγραψε ο κ. Βαρβιτσιώτης, μια πολύ πιο περιορισμένη και αφορά τους αλιεργάτες, την οποία υπέγραψε, επιτρέψτε μου να το πω, ο αείμνηστος τότε Υπουργός Εξωτερικών Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, το 1980. Αυτή η Συμφωνία λειτουργεί κάθε φορά, έρχονται δύο χιλιάδες αλιεργάτες και χάρη σε αυτή τη Συμφωνία υπάρχει το πελαγίσιο που τρώμε στις ταβέρνες στην Ελλάδα. Το αντίστοιχο πρέπει να γίνει και στη Διακρατική των εργατών γης.
Αντί, λοιπόν, να έρχονται παράνομα στην Ελλάδα και στη συνέχεια να πρέπει να κάνουμε επιστροφές, καλό θα είναι να δείξουμε την ίδια έμφαση μαζί με τις επιστροφές στη διευκόλυνση της νόμιμης, ιδίως δε, για να μη μιλάμε γενικά και αόριστα, με την Αίγυπτο, με την οποία έχουμε υπογράψει συμφωνία, από την οποία έχουμε το μεγάλο πρόβλημα παράνομης μετανάστευσης σήμερα, σας είπα το 80%, όχι το 10% και το 20%, το 80% είναι Αιγύπτιοι και κατά συνέπεια μπορούμε σχετικά εύκολα, με μια χώρα τόσο φιλική, με την οποία έχουμε αυτή τη στρατηγική σχέση, να προχωρήσουμε πιο καλά.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που με ακούσατε και απολογούμαι για το χρόνο που πήρα.
Ι. ΠΛΑΚΙΩΤΑΚΗΣ (Προεδρεύων των Επιτροπών – Α΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Εγώ θα συμφωνήσω ότι θα πρέπει να οργανώσουμε το θέμα της νόμιμης μετανάστευσης. Προφανώς δεν είναι ένα θέμα που αγγίζει μόνο το Υπουργείο Μετανάστευσης, κυρίως θα έλεγα αφορά το Υπουργείο Εσωτερικών και το Υπουργείο Εξωτερικών, αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να οργανώσουμε κύριε Υπουργέ, αν συμφωνείτε και εσείς, μια τέτοια συνάντηση, διότι είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλούς συναδέλφους και μέσα σε αυτή την αίθουσα.