Τα φετινά Χριστούγεννα τα πέρασα παρέα με ένα κρύωμα, που αποφάσισε να εμφανιστεί το Σάββατο παρείσακτα για να χαλάσει τα σχέδια των παιδιών μου να πάμε μια μεγάλη βόλτα στην Αθήνα.
Περιορισμένος κατ’ οίκον και προσπαθώντας να βάλω σε μια σχετική τάξη τη βιβλιοθήκη μου, ανακάλυψα ένα παλιοκαιρισμένο τομίδιο, υπό τον τίτλο “Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα” του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Με συγκίνηση το διέτρεξα, για να θυμηθώ ξανά τον λόγο και την τέχνη του κορυφαίου μας διηγηματογράφου, και το χάρισα στην κόρη μου. Έχω την ελπίδα ότι στη μάχη με τα τάμπλετς και το διαδίκτυο, ο Παπαδιαμάντης μπορεί να βγει νικητής…
Χθες βράδυ, συμφωνήσαμε με τον γιο μου να δούμε ταινία στην τηλεόραση. Προσπερνώντας τα διάφορα κανάλια, πέσαμε πάνω στην αναμετάδοση της συναυλίας του Σαββόπουλου στο Μέγαρο Μουσικής στην ΕΡΤ1. Ένας διαφορετικός, συμφωνικός Σαββόπουλος αλλά, ταυτόχρονα, γνώριμος και ώριμος, στα καλύτερά του.
Ο ίδιος αυτοσυστήνεται ταπεινά ως τραγουδοποιός. Είναι και πολλά άλλα, αφού στη μουσική και στους στίχους του συμπυκνώνει την ελληνική διαδρομή του 20ου αιώνα. Κι όχι μόνο τη συμπυκνώνει αλλά την αναλύει και τη νοηματοδοτεί, χωρίς εκπτώσεις στις αντιφάσεις και τις συλλογικές μας αποτυχίες. Με έναν τρόπο συγχωρετικό και ανθρώπινο, όπως και ο μέγας Παπαδιαμάντης, και γι’ αυτό χαρμόσυνα χριστουγεννιάτικο.
Για τον μικρό Νικόλα μου ήταν μια γρήγορη εισαγωγή στη Μικρασία, τον πόλεμο, την κατοχή, τα Δεκεμβριανά, τον εμφύλιο, τη χούντα, τη μεταπολίτευση. Δεν είμαι βέβαιος τι συγκράτησε και αν η προσήλωσή του ήταν για να μην στεναχωρήσει τον ενθουσιασμό μου στο άκουσμα των τραγουδιών “με τα οποία μεγαλώσαμε”. Όμως, λίγο πριν αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου, αναφώνησε “Πλατεία Ναυαρίνου-εκεί που έχει σπίτι ο μπαμπάς”, κρατώντας τον ρυθμό με το δεξί ποδαράκι του…
Ζήτω η Ελλάδα και καθετί μοναχικό στον κόσμο αυτό
Ελασσώνα Λειβαδιά Μελβούρνη Μόναχο
Αλαμάνα και Γραβιά Αμέρικα
Βελεστίνο Άγιοι Σαράντα Εσκί Σεχήρ
Κώστας Κώστας Μανώλης Πέτρος Γιάννης Τάκης
Πλατεία Ναυαρίνου Διοικητηρίου κι Εξαρχείων
Αλέκος Βασίλης Άγγελος
Μπιζανίου κι Αναλήψεως Αγίας Τριάδος κι 25ης Μαρτίου
η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει
κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει…
Χρόνια πολλά!