ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΙΡΙΔΗΣ: Η ανάγκη ενίσχυσης της αποτρεπτικής μας ισχύος
Παρά την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης που προκαλεί η πανδημία του κορονοϊού έχει καταστεί σαφές ότι η χώρα χρειάζεται να επενδύσει στην άμυνά της
Η τρέχουσα κρίση στις σχέσεις της Ελλάδας με την Τουρκία, εξαιτίας της επιθετικής συμπεριφοράς της Άγκυρας, επαναφέρει στο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης την ανάγκη ενίσχυσης του αμυντικού οπλοστασίου της χώρας, μέσω ενός νέου εξοπλιστικού προγράμματος.
Στον ολοένα και πιο ανταγωνιστικό κόσμο που ζούμε, με την αποδυνάμωση των διεθνών θεσμών που ο εθνοκεντρισμός και οι οξυμένοι γεωστρατηγικοί ανταγωνισμοί προκαλούν, η διπλωματία από μόνη της, χωρίς την υποστήριξη της απαραίτητης ισχύος, κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να εκφυλιστεί σε «λόγια του αέρα». Η εθνική στρατιωτική ισχύς αποτελεί βασική παράμετρο της αποτρεπτικής μας ικανότητας και γι’ αυτό χρήζει της διαρκούς φροντίδας της πολιτικής ηγεσίας. Όσο χρήσιμες κι αν είναι οι διεθνείς συμμαχίες, την απευκταία ώρα μιας σύγκρουσης, η εθνική δύναμη μετράει το περισσότερο και αυτή είναι που, όταν είναι αξιόπιστη, μπορεί να κινητοποιήσει και τον διεθνή παράγοντα.
Η αλήθεια είναι ότι κατά τη δεκαετή οικονομική κρίση που προηγήθηκε τα κονδύλια για εξοπλισμούς μειώθηκαν δραματικά με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην γίνουν νέες προμήθειες αλλά να παραμεληθεί η συντήρηση του υφιστάμενου υλικού. Η κυβέρνηση της ΝΔ, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας και, πάντως, πριν ξεσπάσει η τρέχουσα κρίση στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις, προχώρησε στη δρομολόγηση μιας σειράς από συμβάσεις, όπως αυτή για τη συντήρηση των Μιράζ, που αποτελούν κρίσιμο συγκριτικό πλεονέκτημα της ελληνικής αεράμυνας.
Παρά την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης που προκαλεί η πανδημία του κορονοϊού έχει καταστεί σαφές ότι η χώρα χρειάζεται να επενδύσει στην άμυνά της. Αυτό προϋποθέτει και εξοικονόμηση πόρων από άλλες δαπάνες και άρα κάποιες δύσκολες επιλογές. Η ρητορική επίκληση της ανάγκης ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων χωρίς τη συγκεκριμενοποίηση εκείνων των περικοπών που θα την καταστήσουν ρεαλιστική δεν αρκεί.
Τέλος, η χώρα οφείλει να επενδύσει τις οικονομίες της με έξυπνο τρόπο, σε πλατφόρμες που με μικρό κόστος θα πολλαπλασιάζουν την αποτρεπτική ισχύ, με δεδομένο τους περιορισμένους πόρους, και μέσα από έξυπνες στρατηγικές συμμαχίες με εταίρους που έχουν μια κοινή συναντίληψη με εμάς για τις προκλήσεις ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο σήμερα. Επιπλέον, θα πρέπει κάτι να γίνει με το όνειδος της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, που παρά τις όποιες εξαιρέσεις, δεν έχει καταφέρει να παίξει τον ρόλο που οι ανάγκες αλλά και οι θυσίες του ελληνικού λαού, για τη στήριξή της στο παρελθόν, απαιτούν.
Ολόκληρο το άρθρο εδώ