Σαν σήμερα, ανήμερα του Σωτήρος, στις 6 Αυγούστου 1945, έγινε η ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας στην ιαπωνική πόλη Χιροσίμα, από δυνάμεις των ΗΠΑ.
Ήταν μια δύσκολη απόφαση του τότε Αμερικανού Προέδρου, Χάρυ Τρούμαν, ο οποίος μόλις είχε διαδεχθεί τον Φράνκλιν Ρούζβελτ. Η αντίσταση των Ιαπώνων ήταν τόσο λυσσαλέα στις προελαύνουσες αμερικανικές δυνάμεις στον Ειρηνικό που μια αμερικανική απόβαση στα ίδια τα ιαπωνικά νησιά θα ήταν εξαιρετικά αιμοβόρα. Στο δίλημμα αυτό δόθηκε η απάντηση της χρήσης του νέου όπλου, προκειμένου να δεχθεί η αυτοκρατορική κυβέρνηση της Ιαπωνίας την παράδοση άνευ όρων. Ακόμα κι έτσι, χρειάστηκε η ρίψη και δεύτερης βόμβας, τρεις μέρες αργότερα, στο Ναγκασάκι, για να καμφθεί το ηθικό των Ιαπώνων.
Πολλοί λένε ότι η απόφαση για τη χρήση της ατομικής βόμβας είχε να κάνει και με τον Στάλιν. Οι Αμερικανοί ήθελαν να στείλουν ένα μήνυμα στη θριαμβεύτρια του “Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου” Σοβιετική Ένωση ότι διαθέτουν την υπεροπλία. Αυτό που δεν ήξεραν ήταν ότι οι Σοβιετικοί είχαν ήδη υποκλέψει μέρος των αμερικανικών μυστικών και σε μικρό διάστημα θα διέθεταν και οι ίδιοι το τρομερό όπλο.
Έτσι, η ανθρωπότητα εισήλθε στην εποχή του πυρηνικού τρόμου. Πολλοί ισχυρίζονται ότι χάρη στα πυρηνικά ο Ψυχρός Πόλεμος παρέμεινε ψυχρός και δεν οδηγηθήκαμε σε έναν Τρίτο (και τελευταίο) Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά το 1989, τα πυρηνικά έπαψαν να πρωταγωνιστούν στη διεθνή σκηνή με εξαίρεση τον ανταγωνισμό Ινδίας-Πακιστάν και του Ισραήλ με το Ιράν.
Σήμερα, ωστόσο, ανακάμπτουν το διεθνές ενδιαφέρον εξαιτίας των ρωσικών απειλών για χρήση τους. Η παραπαίουσα Μόσχα επιχειρεί να διαφυλάξει το τρωθέν διεθνές κύρος της μέσα από την επίδειξη του τεράστιου πυρηνικού οπλοστασίου της.
Ένα είναι βέβαιο: τα πυρηνικά έχουν καταστήσει, για πρώτη φορά, τον πόλεμο μεταξύ των Μεγάλων Δυνάμεων αδύνατον να κερδηθεί, μιας και θα οδηγούσε ευθέως στην καταστροφή της ζωής στον πλανήτη γη. Με άλλα λόγια, από την ημέρα της καταστροφής της Χιροσίμα, η ανθρωπότητα είναι αναγκασμένη να ζήσει υπό τη σκιά του πυρηνικού τρόμου και να τον διαχειριστεί υπέρ της ειρήνης. Και ο μόνος τρόπος γι’ αυτό είναι να θυμόμαστε ότι:
“Αν η ανθρωπότητα ξεχάσει την ιστορία ή πάψει να την κοιτάει καταπρόσωπο, μπορεί να διαπράξουμε άλλο ένα φρικιαστικό λάθος. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να συνεχίσουμε να μιλάμε για τη Χιροσίμα”.
Καζούμι Ματσούι, 2018, Δήμαρχος Χιροσίμα