Υποκρισία και ανοησία (16.11.2020)

Απόψεις

Κάποιοι στην αντιπολίτευση στήνουν ένα σκηνικό σύγκρουσης που αδικεί και τη μνήμη του “Πολυτεχνείου” και την κοινή λογική.

Ο Σύριζα προσυπέγραψε τη διαμαρτυρία του ΚΚΕ (μαζί με το Μέρα 25) για την απαγόρευση της πορείας για το Πολυτεχνείο. Η διαμαρτυρία περιλαμβάνει βαρύτατους χαρακτηρισμούς για κατάλυση του συντάγματος και των δημοκρατικών ελευθεριών.

Ένα θέμα απλό και ξεκάθαρο, η απαγόρευση συναθροίσεων σε καιρό πανδημίας και υγειονομικής κρίσης, με δεκάδες νεκρούς κάθε μέρα και τεράστιο οικονομικό κόστος, πολιτικοποιείται για μικροκομματικούς λόγους.

Αυτό είναι λάθος και προσβάλει την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος συνολικά, έναντι των δεινοπαθούντων πολιτών.

Για τον Σύριζα ειδικά είναι διπλά υποκριτικό: πρώτον, γιατί και ο ίδιος ως κυβέρνηση είχε προχωρήσει σε σχετικές απαγορεύσεις πολλές φορές. Και, δεύτερον, γιατί ενώ συμφωνεί με την ανάγκη να αποφύγουμε τις συναθροίσεις λόγω πανδημίας, δεν μπορεί να αντισταθεί στον πειρασμό να κάνει αντιπολίτευση και να διαγκωνιστεί με το ΚΚΕ σε “αριστερισμό”.

Χάνει, έτσι, μια ακόμα ευκαιρία να γίνει λίγο πιο αξιόπιστος στη μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού που παραμένει μετριοπαθής και καταλαβαίνει τον κίνδυνο για τη “δημόσια ασφάλεια”, που προβλέπει το άρθρο 11 του Συντάγματος, από την πανδημία. Μια πανδημία είναι κατεξοχήν κίνδυνος για την ασφάλεια των πολιτών!

Τέλος, αξίζει ίσως κι ένα σχόλιο για την ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Η Ένωση επιθυμεί να εμφανιστεί όχι μόνο ως συνδικαλιστικό όργανο αλλά και ως θεματοφύλακας της σωστής λειτουργίας της δικαιοσύνης. Αυτό είναι θεμιτό και ευκταίο.

Το βέβαιο είναι ότι τα συνδικαλιστικά όργανα των δικαστικών αποτυγχάνουν στον ρόλο, που έταξαν για τον εαυτό τους, όταν αντιδρούν στην παράταση του δικαστικού έτους ή στην προσπάθεια να συνεχιστεί η έκδοση αποφάσεων (σε υποθέσεις που έχουν ήδη εκδικαστεί και δεν χρειάζονται ακροατήρια) προκειμένου να μην επιβραδυνθούν οι ήδη πολύ αργοί ρυθμοί στην απονομή της δικαιοσύνης εν μέσω πανδημίας. Άλλωστε, δεν μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη (ούτε καλή ούτε κακή) όταν οι υποθέσεις απλά χρονίζουν.