3.12.2018
O Τζωρτζ Μπους, ο 41ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, απεβίωσε, σε προχωρημένο γήρας, την περασμένη Παρασκευή. Ο θάνατός του προκάλεσε τη συγκίνηση όχι μόνο των πολιτικών του φίλων αλλά και των αντιπάλων του. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Μπους υπήρξε η απόλυτη αντιδιαστολή του νυν Πρόεδρου Ντόναλντ Τραμπ, αν και αμφότεροι ανήκαν στο ίδιο κόμμα. Ο Μπους υπήρξε ένας πραγματικός ευπατρίδης της αμερικανικής πολιτικής: ευγενής, μετριοπαθής, συναινετικός, ψύχραιμος. Ότι δεν είναι ο Τραμπ που είναι αγενής, ακραίος, πολωτικός και απρόβλεπτος.
Ο Μπους υπήρξε ο τελευταίος πρόεδρος της ηρωικής γενιάς του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, έχοντας πολεμήσει ως αεροπόρος του αμερικανικού ναυτικού. Διέθετε σπάνια εμπειρία πριν ηγηθεί της υπερδύναμης, έχοντας εκλεγεί βουλευτής και, στη συνέχεια, υπηρετήσει ως πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, πρώτος Αμερικανός πρεσβευτής στην Κίνα, διευθυντής της CIA και, βέβαια, αντιπρόεδρος του Ρόναλντ Ρέηγκαν επί μια οκταετία.
Στην Ελλάδα έγινε γνωστός ως εκείνος που νίκησε τον Μάικλ Δουκάκη, του πρώτου Ελληνοαμερικάνου που κέρδισε το χρίσμα ενός εκ των δυο μεγάλων κομμάτων, στις προεδρικές εκλογές του 1988. Ο Δουκάκης ξεκίνησε ως φαβορί όμως η εξαιρετικά βρόμικη εκστρατεία του Μπους και η αδράνεια του Δούκακη γύρισαν το παιχνίδι.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1992, το πάθημα έγινε μάθημα για τον Μπιλ Κλίντον και τους Δημοκρατικούς που απέτρεψαν την επανεκλογή του Μπους και τον οδήγησαν στην ταπείνωση της πρόωρης συνταξιοδότησης. Οκτώ χρόνια αργότερα, ο γιος του Μπους, Τζωρτζ ο νεότερος, κατάφερε να εκλεγεί ως ο 43ος Πρόεδρος των ΗΠΑ στις αμφιλεγόμενες εκλογές του 2000. Σημειωτέον, ότι οι Μπους πατέρας και υιός είναι οι μόνοι Ρεπουμπλικάνοι που έχουν κερδίσει τη λαϊκή ψήφο σε προεδρικές εκλογές από το 1988 μέχρι σήμερα, ο πατέρας το 1988 και ο υιός το 2004!
Αναμφίβολα η μεγαλύτερη στιγμή του Μπους ήταν η πτώση του τείχους του Βερολίνου και του ανατολικο-ευρωπαϊκού κομουνισμού το 1989 και ο πρώτος πόλεμος του Κόλπου το 1991, για την εκδίωξη του Ιράκ του Σαντάμ Χουσέιν από το Κουβέιτ. Υπήρξε τυχερός που η προεδρία του συνέπεσε με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης όμως, αναμφίβολα, αποδείχτηκε εξαιρετικά επιδέξιος στη διαχείριση της εξωτερικής πολιτικής.
Η νίκη στον Κόλπο ξόρκισε, μια για πάντα, το φάντασμα του Βιετνάμ που κατέτρυχε τους Αμερικάνους για πάνω από δυο δεκαετίες. Οι ψηφοφόροι, ωστόσο, γρήγορα ξέχασαν και θεώρησαν τον Μπους ότι έμεινε απαθής και ότι δεν έκανε αρκετά για την αντιμετώπιση της ύφεσης που έπληξε την αμερικανική οικονομία στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Επιπλέον, τον τιμώρησαν γιατί δεν τήρησε τις υποσχέσεις του για τη μη αύξηση των φόρων.
Στο σημείο αυτό, η πολιτεία Μπους έχει τη σημασία της και για τα καθ’ ημάς. Οι εκλογές κρίνονται στο εσωτερικό, όση στήριξη κι αν έχει ένας πολιτικός από το εξωτερικό, και οι ψηφοφόροι δεν ξεχνούν αν τους κοροϊδέψεις. Μάλιστα, δεν θα διστάσουν να εκλέξουν έναν άγνωστο Κυβερνήτη από το Άρκανσα, τον Κλίντον, προκειμένου να τιμωρήσουν έναν, έστω και δαφνοστολισμένο, Πρόεδρο, όπως ο Μπους. Η Ελλάδα δεν είναι διαφορετική από τις ΗΠΑ. Κι εδώ οι ψηφοφόροι λίγο ενδιαφέρονται αν ο πρωθυπουργός είναι αποδεκτός από τους συμμάχους της χώρας. It’s the economy stupid!