Πλησιάζει η επέτειος του “Πολυτεχνείου” και ήδη κάποιοι επιχειρούν να στήσουν ένα πανηγύρι ανυπακοής εν μέσω πανδημίας και απαγόρευσης των συγκεντρώσεων. Η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας βρίσκεται απέναντι σε κάθε είδους τυμβωρύχους της θυσίας των ηρώων του “Πολυτεχνείου”. Για κάποια κόμματα, ωστόσο, η επέτειος είναι ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε την παρουσία τους, αφού δεν μπορούν να το κάνουν με τις ιδέες και τις προτάσεις τους, που έχουν πάψει από καιρό να συγκινούν.
Χθες το πρωί ήμουν καλεσμένος στην εκπομπή του Γιώργου Αυτιά στον ΣΚΑΪ ΤV. Αναπάντεχα, με περίμενε η Λιάνα Κανέλλη στο διπλανό παράθυρο. Χάρη στη μακρά τηλεοπτική εμπειρία της, είχε επιστρατευτεί από τον Περισσό για να υπερασπιστεί την επικείμενη “ανυπακοή” του ΚΚΕ.
Η αλήθεια είναι ότι οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ χαίρουν συχνά μιας περίεργης ασυλίας στη χώρα μας. Όταν μιλάνε, είτε στη βουλή είτε στα ΜΜΕ, όλοι οι υπόλοιποι περιμένουν με υπομονή να τελειώσουν για να συνεχίσουν τη συζήτηση από κει που είχε σταματήσει. Τις περισσότερες φορές, ουδείς δείχνει να ενοχλείται από τα απίστευτα και ανυπόστατα που ακούγονται και η ζωή συνεχίζεται…
Κάπως έτσι θα ήταν ίσως και η χθεσινή μου συνάντηση με την Λιάνα Κανέλλη. Αφού την άκουσα με υπομονή και ευγένεια επί ώρα, ρωτήθηκα για την Τουρκία και τον Μπάιντεν. Επιχείρησα εν συντομία να περιγράψω τι πιστεύω για τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο. Η Λιάνα Κανέλλη όμως, που θέλει να έχει πάντα τον τελευταίο λόγο και που τα 15′ που μίλησε χωρίς διακοπή δεν της έφτασαν, θέλησε να σχολιάσει τα λεγόμενά μου.
Μου έδωσε έτσι την ευκαιρία να της θυμίσω ότι γενοκτονίες διέπραξαν όλοι οι ολοκληρωτισμοί του 20ου αιώνα, της Σοβιετικής Ένωσης συμπεριλαμβανομένης, κάτι που εμείς οι Έλληνες (και η οικογένειά μου) το γνωρίζουμε καλά, πως στο “Πολυτεχνείο” (και, γενικότερα, στην αντίσταση εναντίον της χούντας) βρέθηκαν Έλληνες όλων των πεποιθήσεων (παρά την απόσταση που είχε κρατήσει για τις κινητοποιήσεις στο “Πολυτεχνείο” τότε η κομματική οργάνωση του ΚΚΕ), πως, εν πάση περιπτώσει, κανείς δεν μπορεί να καπηλεύεται το “Πολυτεχνείο” και πως ο νόμος θα εφαρμοστεί.
Ταυτόχρονα, μου έδωσε την ευκαιρία να καταστήσω σαφές ότι η ευπρέπεια και η ευγένεια κάποιων εξ’ ημών των εκπροσώπων της “αστικής παράταξης” δεν είναι αφέλεια ή άγνοια. Όταν πρέπει, απαντάμε, όπως πρέπει, σε αυτούς που θέλουν να λοβοτομήσουν τη μνήμη μας και να διακινδυνεύσουν το λαϊκό συμφέρον, το οποίο τώρα είναι η διαφύλαξη της δημόσιας υγείας και ο περιορισμός της πανδημίας.
Ήταν, με λίγα λόγια, ένα ενδιαφέρον Σαββατιάτικο πρωινό!
Ολόκληρη η συζήτηση εδω: