Τουρκία, Ελλάδα και η “ήπια” ισχύς (soft power) (Συμβούλιο της Ευρώπης, 29.06.2020)

Συνεδρίασε σήμερα η Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην οποία συμμετείχα ως τακτικό μέλος και εκπρόσωπος της Ελλάδας, μέσω τηλεδιάσκεψης.

Στη σημερινή συνεδρίαση είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τον Dr. Kerem Altiparmak για τις φυλακίσεις βουλευτών και δημάρχων που ανήκουν στην αντιπολίτευση στην Τουρκία. Πρόκειται για σοβαρές παραβιάσεις του δημοκρατικού κράτους δικαίου στη γείτονα.

Προσωπικά, είχα την ευκαιρία να ρωτήσω για τις πρόσφατες μαζικές αποφυλακίσεις κρατουμένων στην Τουρκία εξαιτίας της πανδημίας του COVID-19. Ωστόσο, τα μέτρα αποσυμφόρισης δεν περιέλαβαν τους καταδικασθέντες για παραβίαση του αντιτρομοκρατικού νόμου, δηλαδή τους πολιτικούς, δημοσιογράφους και ακτιβιστές που συνεχίζουν να παραμένουν στη φυλακή. Το αποτέλεσμα αυτής της διάκρισης είναι να απελευθερώνονται οι κλέφτες αλλά να παραμένουν στη φυλακή όσοι κατήγγειλαν την κυβέρνηση για κλεψιά!

Στην προηγούμενη συνεδρίαση, στις 5 Ιουνίου 2020, συζητήσαμε και εγκρίναμε την έκθεση του Κύπριου βουλευτή και καλού συναδέλφου και φίλου, κ. Κωνσταντίνου Ευσταθίου. Μεταξύ των άλλων η έκθεση αναφέρει “…The Assembly also notes that the Russian Federation, Turkey, Ukraine, Romania, Hungary, Italy, Greece, the Republic of Moldova, Azerbaijan and Bulgaria have the highest number of non-implemented Court judgments and still face serious structural or complex problems, some of which have not been resolved for over ten years. This might be due to deeply rooted problems such as persistent prejudice against certain groups in society, inadequate management at national level, lack of necessary resources or political will or even open disagreement with the Court’s judgment. “

Με άλλα λόγια, η Ελλάδα παραμένει στην κατηγορία των χωρών του Συμβουλίου της Ευρώπης με τον μεγαλύτερο αριθμό υποθέσεων σε βάρος της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η βασική αιτία είναι η πολύ αργή απονομή της δικαιοσύνης στη χώρα μας που οδηγεί σε παραβίαση των δικαιωμάτων των εμπλεκομένων και, εν τέλει, σε αρνησιδικία.

Η χώρα μας έχει την προεδρία του Συμβουλίου από τις αρχές Μαϊου μέχρι τον Νοέμβριο. Είναι μια ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τη θέση μας σε αυτόν τον κορυφαίο θεσμό προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να προχωρήσουμε στις αλλαγές εκείνες που δεν θα μας ξανατοποθετήσουν στην ίδια κατηγορία με χώρες όπως η Τουρκία.

Η ελληνική κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι αποφασισμένοι να βελτιώσουν την κατάταξη της Ελλάδας και να αυξήσουν την ήπια ισχύ της (soft power) ως χώρα στην πρωτοπορία της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Στη στρατηγική αυτή της κυβέρνησης εντάσσεται και η διοργάνωση, την περασμένη Πέμπτη, του παγκόσμιου συνεδρίου για τον σεβασμό της διαφορετικότητας στον εργασιακό χώρο, ένα θέμα που, στο παρελθόν, είχε μονοπωληθεί από τις βόρειες, κυρίως Σκανδιναβικές, χώρες.

Στη σημερινή συνεδρίαση πρωταγωνίστησε ένας έτερος Έλληνας, ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος. Ως μέλος της Επιτροπής της Βενετίας εκλήθη και ανέπτυξε τις απόψεις της Επιτροπής για τις επικείμενες συνταγματικές αλλαγές στη Ρωσία.

Οι διακρατικές “μάχες” δίνονται σήμερα σε πολλά επίπεδα και fora. Το Συμβούλιο της Ευρώπης είναι ο πιο προβεβλημένος θεσμός, παγκοσμίως, για την προστασία της δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με την κατάλληλη στρατηγική μπορεί να γίνει ένας χρήσιμος σύμμαχος στην καταγγελία των αυθαιρεσιών καθεστώτων όπως αυτών του Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν.