Έχουν την πλάκα τους στην Κουμουνδούρου. Βάλανε τους 3 “σοφούς” (ο Γαβρόγλου γιατί δεν αξιοποιήθηκε;) να γράψουν 30 σελίδες για να μας ομολογήσουν αυτό που όλοι ξέραμε: ότι το 2015 μας πήραν στον λαιμό τους με τις (αυτ)απάτες, τα ψέμματα και το διχαστικό τους λόγο. Χιλιάδες λέξεις και περικοκλάδες για κάτι τόσο απλό.
Θυμάμαι τον ίδιο τον κ. Δραγασάκη (τον σοβαρό…) να μοιράζεται τις συνήθεις τότε Συριαζαϊκές πομφόλυγες, τις οποίες τώρα καταγγέλει, στο τηλεοπτικό πάνελ του ΣΚΑΙ με τον Σπύρο Μάλλη στις 12 Φεβρουαρίου 2012, το πρωί της Κυριακής που κάηκε η Αθήνα. Τον εκλιπαρούσα να σοβαρευτεί εις μάτην (θα ψάξω να βρω το βίντεο…).
Όμως, ακόμα κι αυτή η αστεία και επιδερμική αυτοκριτική, βουτηγμένη σε μπόλικη κοινωνιολογική και διεθνολογική φλυαρία, ήταν πολύ βαριά για τον κύριο υπεύθυνο της καταστροφής. Με θράσος, ο Αλέξης Τσίπρας, ενώπιον της ΚΕ του Σύριζα, επανέφερε στο προσκήνιο το δόγμα Μπαζιάνα, σύμφωνα με το οποίο “πήραμε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία”.
Σύμφωνα με τον Τσίπρα, οι εκλογές χάθηκαν γιατί το σύστημα τους πολέμησε και γιατί υπήρξε γαλαντόμος απέναντι στους αντιπάλους του αντί να τους εξοντώοσει μια για πάντα. Τελικά, ο Τσίπρας διαφωνεί με το πόρισμα Δραγασάκη-Μπαλτά-Δρίτσα για τις αιτίες της ήττας; Δεν ήταν οι κακοί υπολογισμοί και το απροετοίμαστο τους αλλά το “σύστημα”.
Με τέτοιες απόψεις, ο Σύριζα δείχνει να χάνει και το όποιο λίγο μυαλό η ευθύνη της διακυβέρνησης τον υποχρέωσε να αποκτήσει και ξαναγυρίζει στην Ελλάδα της κρίσης, των άκρων και των ακροτήτων, που οι Έλληνες θέλουν να αφήσουν πίσω τους.