Στο πνεύμα της συναίνεσης και της ευρύτερης σύγκλισης που η Πατρίδα μας χρειάζεται και ο λαός απαιτεί, θα σας έλεγα να συμφωνήσουμε σε αυτό -και νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι- ότι δεν υπάρχουν προδότες και πατριώτες. Δεν θεωρεί ούτε η κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά ούτε και κανένας άλλος ό,τι υπάρχουν προδοτικές πολιτικές δυνάμεις.
Ωστόσο, ακούω τους εκπροσώπους της Αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ και ακόμη δεν έχω καταλάβει τη θέση τους δέκα ημέρες μετά, σχετικά με την απόφαση της Ν.Δ. όχι να φυλάξει τα σύνορα, κύριε Φάμελλε, αλλά να κλείσει τα σύνορα και να αναστείλει τις αιτήσεις ασύλου. Είναι κλειστές οι Καστανιές, αν δεν το ξέρετε. Οι Κήποι είναι ανοιχτοί.
Άκουσα τον Αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ να λέει «και εμείς τα κλείσαμε». Καταλαβαίνω, όμως, τη σύγχυσή σας. Υπάρχει σύγχυση, υπάρχει διαρκής παλινδρόμηση. Ο Αρχηγός της Αντιπολίτευσης είπε ότι «και εμείς τα κλείσαμε». Την επομένη ημέρα το «κλείσαμε» έγινε «φυλάξαμε». Είναι άλλο πράγμα το «φυλάξαμε», άλλο πράγμα το «κλείσαμε», άλλο «και εμείς αυτά κάναμε», άλλο «εμείς αυτά δεν τα κάναμε», άλλο «αυτά έκανε ο Ορμπάν», άλλο «είμαστε Ορμπάν», άλλο «καταγγέλλω τον Ορμπάν».
Λοιπόν, εδώ, θα πρέπει να συνεννοηθούμε γιατί καλή η πίστη μας στη Δημοκρατία και στην Πατρίδα, όμως, πάνω απ’ όλα είναι η πίστη μας στην κοινή λογική και στην ειλικρίνεια.
Θέλω να σας δώσω μία συμβουλή. Κλειστείτε σε ένα δωμάτιο, καθήστε κάπου, βρείτε ένα συνεκτικό αφήγημα το οποίο να έχει αρχή, μέση και τέλος, για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε, διότι εδώ θα τρελαθούμε. Ακούω, διαρκώς, διαφορετικά πράγματα από καθέναν εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί έτσι να γίνει αντιπολίτευση. Δεν μπορεί έτσι εποικοδομητικά να «χτίσουμε» την εθνική συναίνεση όλοι μαζί. Πρέπει να υπάρχει συνοχή και συνέπεια και όχι άλλα να λέει ο Αρχηγός σας το βράδυ της Τρίτης στο MEGA, άλλα την Τετάρτη στο κομματικό ακροατήριο, άλλα να λένε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, άλλα να λένε οι κομματικές εφημερίδες του ΣΥΡΙΖΑ.
Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ξεκάθαρη. Κλείσαμε τα σύνορα και αναστείλαμε τις αιτήσεις ασύλου για ένα μήνα. Επ’ αυτού, ναι ή όχι; Αν ναι, πάμε μπροστά. Αν όχι, γιατί; Να το ακούσουμε, όμως, το όχι, δεν είναι κακό. Μην κρυβόμαστε και μην ψάχνουμε δευτερεύοντα και τριτεύοντα ζητήματα, όπως είναι Συμβούλιο εδώ, γιατί Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εκεί, γιατί είπε ο Πέτσας παρακεί.
Το ουσιαστικό, το μείζον, το πρωτεύον, το πρώτο, το κυρίαρχο είναι η απόφαση της ελληνικής Κυβέρνησης της περασμένης Παρασκευής. Ναι ή όχι; Επιτέλους, το «βασανιστήριο» της κοινής λογικής πρέπει να έχει και ένα τέλος. Ειλικρινά σας το λέω. Και ούτε μπορεί να κρυφτεί αυτό το «βασανιστήριο» με καθαρευουσιάνικες εκφράσεις. Στο τέλος – τέλος, το χιούμορ είναι και ένα καταφύγιο. Ευχαριστώ πολύ.
Η παρέμβασή μου στην Επιτροπή Παρακολούθησης των Αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του ανθρώπου, στις 10.03.2020