Πολύ σύντομος θα είμαι κύριε πρόεδρε. Να σας συγχαρώ, και εγώ, για την πρωτοβουλία και βέβαια τον Υπουργό για την ενημέρωση αλλά και για την όλη προετοιμασία της ελληνικής προεδρίας.
Θα ήθελα να θίξω τρία τέσσερα σημεία. Καταρχήν χαιρετίζω με ιδιαίτερη ικανοποίηση το πνεύμα συναίνεσης, το οποίο διαμορφώνεται και σε αυτή την αίθουσα. Νομίζω, συνάδει με την εποχή του κορωνοϊού και την μετακορωνοϊού εποχή. Ο κόσμος δεν θέλει τις κραυγές, δεν θέλει τις εξαλλοσύνες, δεν θέλει τα εύκολα τα λόγια τα μεγάλα, θέλει την αποτελεσματική διαχείριση των προβλημάτων του, ιδίως όταν κινδυνεύει η ιδιωτική ζωή.
Το βλέπουμε αυτό ότι πολιτικά το κλίμα αλλάζει. Αλλάζει και στη Γερμανία με το ξεφούσκωμα των εθνικό –λαϊκιστών, που ταλαιπωρούν το πολιτικό της σύστημα, το βλέπουμε και εδώ στην Ελλάδα.
Στο πνεύμα της διακομματικής συναίνεσης δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες περαιτέρω, παρά τις όποιες παραφωνίες καμιά φορά που ακούγονται, έχει ενδιαφέρον να το κάνω με μόνο μια φράση αυτοί που κάνανε καριέρα στα φέικ νιούζ, να καταγγέλλουν τα φέικ νιούζ, αυτοί που κάνανε καριέρα στο τελεμάρκετινγκ εθνικών υπηρεσιών να έρχονται εδώ να δίνουν μαθήματα εθνικών ευαισθησιών, αλλά αυτό είναι μια λεπτομέρεια, νομίζω. Το γενικό κλίμα είναι πάρα πολύ σωστό και καλό και έτσι να προχωρήσουμε.
Το δεύτερο σημείο, έχει να κάνει με την Ευρώπη. Δεν έχει προσεχθεί αρκετά η καταλυτική επίδραση που έχει η κρίση του κορωνοϊού στην προώθηση της ευρωπαϊκής ιδέας και νομίζω έχουμε περιοριστεί μόνο στην οικονομική διάσταση των 500 δισεκατομμυρίων – του πακέτου που είναι πολύ μεγάλο και πολύ σημαντικό για την Ελλάδα, η Ελλάδα παίρνει τα περισσότερα κατά κεφαλήν με διαφορά οποτεδήποτε άλλη χώρα, σύμφωνα με την κατανομή την οποία έχει προτείνει η κομισιόν – αλλά πέρα από οικονομικά, νομίζω, είναι εξαιρετικά σημαντικό να υπογραμμίσουμε την πολιτική διάσταση και την γεωστρατηγική διάσταση την οποία φέρνει αυτό το πακέτο. Διότι, η Ευρώπη κάνει το μεγάλο βήμα. Θα πρέπει να γίνουν και πολλά ακόμα, αλλά κάνει ένα μεγάλο βήμα, σίγουρα, για την οικονομική ένωση, πέρα από τη νομισματική και την πολιτική ένωση, στο τέλος – τέλος με γεωστρατηγικό αντίκτυπο. Είδαμε στον Έβρο τι έγινε τον Φεβρουάριο. Τα ελληνικά σύνορα, ως ευρωπαϊκά, μας πάνε όλοι στους θεσμούς. Έχουμε σήμερα αυτό το πακέτο και αυτή την πρόθεση. Έχουμε, λοιπόν, μια νέα κατάσταση, ένα νέο δεδομένο.
Έχει σημασία να το υπογραμμίζουμε και να το λέμε χωρίς θριαμβολογίες, διότι, στη χώρα μας έχει γίνει της μόδας, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, διάφοροι Βουλευτές -Ευρωβουλευτές που θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα να διαβάζουν τον γερμανικό τύπο, να παρακολουθούν τις εξελίξεις στο Βερολίνο, με ευκολία να μιλούν για τη διάλυση της Ευρώπης, ότι δε γίνεται τίποτα, να μεμψιμοιρούν, να προσπαθούν να κρύψουν την άγνοιά τους μέσα σε μια σοβαροφάνεια. Δεν είναι σοβαροί, είναι ασόβαροι στην ανάλυση τους και πρέπει κάποτε, πραγματικά, να παρακολουθήσουμε τις διεθνοπολιτικές εξελίξεις, γι’ αυτό που είναι και σήμερα, αυτό είναι. Είναι ένα μεγάλο βήμα που για εμάς, στην Ελλάδα, που το επιζητούμε, που το θέλουμε, που το διεκδικούμε, είναι μια μεγάλη δικαίωση και έτσι πρέπει να συνεχίσουμε.
Το τρίτο, στο ζήτημα του προσφυγικού – μεταναστευτικού. Τεράστιο το ζήτημα, αναστάτωσε την Ευρώπη τα προηγούμενα χρόνια. Νομίζω ότι αυτό που κάνει η Νέα Δημοκρατία σήμερα, αυτό που έκανε και ο Γιώργος Παπανδρέου, επιτρέψτε μου να πω και με τον Φράκτη και με την Συμφωνία τότε, διμερώς με την Τουρκία, επιστροφών, αλλά και με το σεβασμό στα δικαιώματα των προσφύγων και πρέπει να το υπογραμμίσουμε αυτό, είναι ότι επιχειρούμε να στοιχειοθετήσουμε εκ μέρους όλης της Ευρώπης, διότι, το ζήτημα παίζεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μια μέση οδό, μια μέση γραμμή, μια «Via media», η οποία, λέει, ναι, στην προστασία των προσφύγων, αλλά, όχι, στην παράτυπη μετανάστευση. Λέει ότι είμαστε ανθρωπιστές, αλλά δεν είμαστε αφελείς. Όπως φάνηκε να είμαστε αφελείς στο πρόσφατο παρελθόν.
Νομίζω ότι το στοίχημα για την κυβέρνηση, για την Ελλάδα συνολικά, είναι αυτό. Να δείξει ότι μπορεί να υπάρξει μια μέση οδός μεταξύ των δύο άκρων. Των άκρων των αφελών και των άκρων των εμπόρων, των εμπόρων της εθνικής ευαισθησίας, οι οποίοι, έμποροι κάνουν πάρα πολύ κακό. Έχουν κάνει πολύ κακό στο παρελθόν και είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να κουνάνε το δάχτυλο και σήμερα.
Το τέταρτο που θα τους έλεγα και κλείνω, είναι ότι μπαίνουμε σε μια νέα εποχή με τον κορονοϊο και η Ελληνική Προεδρία, αν σε κάτι στοχεύει και σωστά και δικαίως, είναι ακριβώς αυτό. Τι σημαίνει για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τη Σύμβαση Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Ευρώπη, η νέα αυτή εποχή που έχει έρθει για να μείνει. Στο ζήτημα της ιδιωτικότητας, στο ζήτημα των κοινωνικών ανισοτήτων, στην υγεία, στην παιδεία, στην εργασία, σε όλα αυτά που ακούστηκαν. Νομίζω ότι θα έχουμε ένα πολύ πλούσιο μενού μπροστά μας μέχρι τον Νοέμβριο. Ευελπιστούμε να γίνουν και παράλληλες εκδηλώσεις, τα είπαμε αυτά και στη σύσκεψη που είχαμε χθες. Παράλληλες εκδηλώσεις αναζήτησης ακριβώς και με τον πνευματικό κόσμο, διότι, η πολιτική μόνο να κερδίσει έχει από τη συνάντησή της με τη γνώση. Είδαμε η άγνοια που οδηγεί. Αλλού και σε μας, στο παρελθόν. Πολιτική με γνώση, προκειμένου να δούμε πού πάμε από εδώ και πέρα.
Να συγχαρώ και τον συνάδελφο, κ. Παπανδρέου, για την ανάληψη των καθηκόντων του ως Rapporteur, στο κρίσιμο ζήτημα της Ουγγαρίας που μας απασχολεί πάρα πολύ. Μας απασχολεί ιδιαίτερα εμάς, επιτρέψτε μου να το πάρω πάνω μας, στην κεντροδεξιά, αν θέλετε και μας ενδιαφέρει πάρα πολύ. Είναι πολύ σημαντικό που Έλληνας εκπρόσωπος αναλαμβάνει αυτό το πολύ ακανθώδες πρόβλημα με τις πολλές παραμέτρους, γιατί, εδώ, δεν μιλάμε για μια χώρα, Αζερμπαϊτζάν, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά στην καρδιά, στον πυρήνα της ευρωπαϊκής ενοποίησης και άρα, με πολλές παράπλευρες διαστάσεις. Ευχαριστώ.