Η παρέμβασή μου στη χθεσινή συνεδρίαση της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, παρουσία του Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών, Miltiadis Varvitsiotis, του Υφυπουργού Δικαιοσύνης, Γιώργος Κώτσηρας και του Αντιπροέδρου της Κ.Ο. του ΕΛΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Vagelis Meimarakis – Βαγγέλης Μεϊμαράκης.
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία μου:
Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ και προσωπικά για την άψογη συνεργασία που είχαμε όλο το προηγούμενο διάστημα. Είχα την τιμή να εκπροσωπήσω τη Βουλή μας μαζί με άλλους τρεις εκλεκτούς συναδέλφους στη συνιστώσα των Εθνικών Κοινοβουλίων στη Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης.
Θέλω, καταρχάς, να τους ευχαριστήσω για την άψογη συνεργασία, όχι μόνο τον καλό συνάδελφο, τον Γιάννη Κεφαλογιάννη, ο οποίος εκλήθη και στο μέσον της θητείας της Διάσκεψης να αντικαταστήσει σε αυτό το θλιβερό, αλλά πολύ απαραίτητο καθήκον, την αείμνηστη Μαριέττα Γιαννάκου, η οποία αρχικά ήταν στην ομάδα μας. Λέγεται συχνά και θέλω να το πω και δημόσια, ότι ουδείς αναντικατάστατος, αλλά δεν ισχύει πάντα.
Η συνεργασία μου με τη Μαριέττα, τον έναν χρόνο, που είχα τη χαρά να δουλέψουμε μαζί στη Διάσκεψη, απέδειξε ότι μερικοί άνθρωποι, μερικοί πολιτικοί είναι πραγματικά ξεχωριστοί. Η ίδια έφερνε μαζί της, κάτι το οποίο δεν το έχει ο καθένας, τη θεσμική μνήμη της ευρωπαϊκής πορείας. Έχοντας δουλέψει στο Ευρωκοινοβούλιο από το 1984 και έχοντας συμμετάσχει σε προηγούμενες διακυβερνητικές, κατ’ εξοχήν αυτή υπό τον Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, για το Σύνταγμα της Ευρώπης στις αρχές της δεκαετίας του 2000, μαζί με τον Γιώργο Παπανδρέου, τότε, εκείνος Υπουργός Εσωτερικών και η Μαριέττα επικεφαλής από την ελληνική πλευρά. Άρα, είχε μια δυνατότητα να θέτει το ιστορικό πλαίσιο από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε με έναν τρόπο, που εμείς οι νεότεροι μόνο να μάθουμε είχαμε.
O κύριος Κεφαλογιάννης, ο οποίος επιτέλεσε άψογα το έργο μεσούσης της θητείας και ο πολύ καλός συνάδελφος από το ΣΥΡΙΖΑ ο Γιάννης ο Μπουρνούς από τη Λέσβο με τον οποίο συνεργαστήκαμε στενά και τον ευχαριστώ πάρα πολύ και βέβαια ο Γεώργιος Παπανδρέου, πρώην πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών, με ότι αυτό σημαίνει για το κύρος και την παρουσία του στη Διάσκεψη. Είχαμε μια πάρα πολύ σοβαρή και έντονη παρουσία εκεί ως Εθνικό Κοινοβούλιο μαζί με τους ευρωβουλευτές μας, τον κύριο Μεϊμαράκη, ο οποίος ήταν πάντοτε παρών και πάντοτε έδινε έτσι το στίγμα και την πορεία του, τον κύριο Παπαδημούλη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Άκουσα με ενδιαφέρον τον κύριο Παπαδημούλη κύριε Πρόεδρε και ότι θα ζούσα τη στιγμή που εκπρόσωπος της Αριστεράς θα εκθείαζε τον Κίσινγκερ, δεν το είχα φανταστεί, δείχνει το πόσο πολύ έχει αλλάξει ο κόσμος, να το πω έτσι μετριοπαθώς, διότι κάνανε καριέρα κάποιοι με τον Κίσινγκερ σύμβολο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, τα θυμάστε αυτά και διεθνώς, για τον Πινοσέτ και για διάφορα άλλα, για την Κύπρο. Ερχονται σήμερα και ξαφνικά το αναπαράγουν με έναν τρόπο όπου ο ρεαλισμός, ο κυνισμός του Κίσινγκερ έχει γίνει Ala mode σε ένα κομμάτι του πολιτικού φάσματος, έχει και αυτό το ενδιαφέρον της εποχής που ζούμε. Από το συμβούλιο, καταρχήν ο κύριος Βαρβιτσιώτης και ο κύριος Κότσιρας με τον οποίο για πρώτη φορά συνεργαστήκαμε εξαιρετικά καλά.
Τώρα τι ήταν η Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης που ολοκληρώθηκε στις 9 Μαΐου υπό γαλλική προεδρία, ευτυχώς, υπό τον Πρόεδρο Μακρόν επανεκλεγέντα στο Στρασβούργο. Ήταν μία πρωτοβουλία καταρχήν της Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με γαλλική παρότρυνση. Αυτό που πολλοί λένε άμεσο δημοκρατική να έρθει η Ευρώπη πιο κοντά στους πολίτες, να ακούσει τους πολίτες, αλλά πέρα από το να ακούσει να μην περιοριστεί σε ένα Listening exercise, σε μια διαδικασία ψυχοθεραπευτική, αλλά να καταλήξει και σε συγκεκριμένες προτάσεις. Δεν ξεκινήσαμε εντελώς καλά κύριε Πρόεδρε οφείλω να ομολογήσω, γιατί δώσαμε μεγάλο αγώνα αρχικά να συμμετέχουν τα εθνικά κοινοβούλια και έχει και αυτό τη σημασία του για το πώς κάποιοι αντιλαμβάνονται τη δημοκρατία, διότι κατά τη γνώμη μου τα εθνικά κοινοβούλια είναι ο θεμελιώδης λίθος της δημοκρατίας στην Ευρώπη και δεν μπορούν να παρακαμφθούν, άλλωστε δεν μπορεί να υπάρξει οποιαδήποτε συζήτηση για αναθεώρηση συνθηκών και προώθηση της ευρωπαϊκής ατζέντας προς τα εμπρός χωρίς την έγκριση των εθνικών κοινοβουλίων. Ήθελαν, λοιπόν, κάποιοι κατά τη γνώμη μου εγώ ασκώντας μια κριτική πάντοτε καλόπιστα, ευρωκράτες των Βρυξελλών διακατεχόμενοι από τη μόνιμη ενοχή ότι υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα, να παρακάμψουν τα εθνικά κοινοβούλια και να πάνε κατευθείαν στους πολίτες, οι οποίοι πώς επιλέχθηκαν μέσα από έναν αλγόριθμο και πώς ήρθαν να εκπροσωπήσουν τον ευρωπαϊκό δήμο είχε και αυτό το ενδιαφέρον του. Εν τέλει καταφέραμε να έχουμε τα εθνικά κοινοβούλια και μάλιστα με λόγο συγκροτημένο και στιβαρό και αυτό ήταν μία επιτυχία. Παρά τις επιφυλάξεις που είχα με τα άμεσα δημοκρατικά, που δεν είναι και της δικιάς μου απαραίτητα πολιτικής φιλοσοφίας γιατί εγώ πιστεύω στους θεσμούς της έμμεσης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, οφείλω να ομολογήσω ότι το πείραμα λειτούργησε, παρά τις αρχικές δυσκολίες και δυσκολίες και λογιστικές, γιατί όλο αυτό το πράγμα για να συντονιστεί υπό εναλλασσόμενες προεδρίες η πορτογαλική, στη συνέχεια η γαλλική δεν ήταν εύκολο και πραγματικά έγιναν πάρα πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις σε έναν υγιή και ειλικρινή διάλογο στην κατεύθυνση να το πω συνοπτικά της περισσότερης Ευρώπης. Αυτό που ζήτησαν οι πολίτες από τις τέσσερις συνιστώσες Επιτροπή, Συμβούλιο, Ευρωκοινοβούλιο και Εθνικά Κοινοβούλια από όλους εμάς τους πολιτικούς τους εκλεγμένους είναι περισσότερη Ευρώπη για την αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων και αυτό είναι κάτι που συνάδει και με τον εθνικό μας προσανατολισμό, το εθνικό μας συμφέρον.
Τώρα εγώ και κλείνω εδώ κύριε Πρόεδρε και με συγχωρείτε, είχα την ευκαιρία να εκλεγώ Συμπρόεδρος σε μία από τις εννέα ομάδες εργασίες που είχε να κάνει με τη μετανάστευση. Πολύ κρίσιμο το ζήτημα μαζί με τον Ιταλό γερουσιαστή ομόλογό μου Allessandro Alfieri και είχαμε εξαιρετική συνεργασία μαζί. Καταλήξαμε σε πολύ συγκεκριμένες προτάσεις, τις οποίες υιοθέτησε και το ΕΛΚ, αλλά υιοθέτησε και η ομάδα εργασίας και εν τέλει η Ολομέλεια και συμπεριλαμβάνονται στα συμπεράσματα, τα οποία συνοπτικά μιλάνε για περισσότερη και καλύτερη προστασία των συνόρων, για περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών ιδίως με τα κράτη στην πρώτη γραμμή που δέχονται την πίεση, περισσότερη Ευρώπη με μια κοινή μεταναστευτική πολιτική και πολιτική ενσωμάτωσης με σεβασμό απόλυτο του δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Άρα, ένας συγκερασμός πραγματικά η μέση οδός που συνδυάζει, είμαστε ανθρωπιστές αλλά δεν είμαστε αφελείς, στο ότι η Ευρώπη χρειάζεται και την προστασία των συνόρων και τον σεβασμό του δικαίου, ακριβώς στη γραμμή την οποία και εμείς ως Νέα Δημοκρατία και Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα έχουμε και υπερασπιστήκαμε και υιοθετήθηκε στο σύνολό της.
Το ζήτημα αυτό διευκολύνθηκε και από την μεταναστευτική κρίση λόγω Λευκορωσίας, διότι όπως είπε ο κ. Μεϊμαράκης πολύ σωστά, ήρθαν χώρες οι οποίες ήταν διστακτικές και επιφυλακτικές, όπως η Πολωνία οι βαλτικές και συνειδητοποίησαν αυτά που τους λέγαμε εμείς από χρόνια εδώ στον νότο. Από εκεί και πέρα, το ζήτημα της Συμφωνίας πάρα πολύ κρίσιμο και σημαντικό το έβαλε στη σωστή του βάση ο κ. Μεϊμαράκης, δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Χρειάζεται ένας ειλικρινής ουσιαστικός διάλογος μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων για να το δούμε σε μια Ευρώπη που αλλάζει.
Να ευχαριστήσω τα στελέχη της Βουλής που βρίσκονται εδώ και σήμερα. Δεν θα τις αναφέρω ονομαστικά, αλλά πίσω από αυτές τις επιτυχίες της επιτυχούς εκπροσώπησης από τα καλύτερα κομμάτια της Βουλής που αξίζουν το χειροκρότημα, διότι δούλεψαν ατελείωτες ώρες με αυταπάρνηση και αφοσίωση και πίσω από αυτή την επιτυχή εκπροσώπηση και της Βουλής των Ελλήνων και συνολικά της χώρας μας κρύβονται αφοσιωμένοι υπάλληλοι, δημόσιοι λειτουργοί, οι οποίοι κάνουν το καθήκον τους και πρέπει να τους το αναγνωρίζουμε. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ κύριε Πρόεδρε.