Η μεταπολίτευση διαμόρφωσε ένα ιδιόμορφο καθεστώς στα ελληνικά πανεπιστήμια. Το καθεστώς αυτό ήταν μια ελληνική ιδιαιτερότητα που δεν συναντιόταν πουθενά αλλού στον κόσμο. Ουσιαστικά απέβαλε την αστυνομία από τους πανεπιστημιακούς χώρους καθώς η παρουσία της ήταν εφικτή μόνο μέσα από δύσκολες και πολιτικοποιημένες διαδικασίες σε εντελώς έκτακτες περιπτώσεις.
Έτσι, συν τω χρόνω, πλήθυναν οι παραβατικές συμπεριφορές εντός των ελληνικών πανεπιστημίων, υπό την προστασία ενός κακώς νοούμενου ασύλου, σε βάρος των φοιτητών, των καθηγητών και των υπαλλήλων τους αλλά και του Έλληνα φορολογούμενου που, συχνά, καλούνταν να πληρώσει την αποκατάσταση των ζημιών που οι επαναλαμβανόμενες «ασκήσεις επαναστατικής γυμναστικής» προκαλούσαν. Ταυτόχρονα, γειτονιές που άλλοτε άνθιζαν, χάρη στη γειτνίασή τους με πανεπιστημιακές υποδομές, μαράζωσαν, όπως χαρακτηριστικά τα Εξάρχεια και η πάλαι ποτέ ακμάζουσα εμπορικά και απαξιωμένη σήμερα οδός Στουρνάρη, δίπλα στο ιστορικό κτιριακό συγκρότημα του Μετσόβιου Πολυτεχνείου.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, η Νέα Δημοκρατία αντέδρασε και δεσμεύτηκε προεκλογικά ότι, αμά τη αναλήψει της εξουσίας, θα εφαρμόσει τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές για την εξασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας των πανεπιστημίων, την πάταξη της ανομίας και της παραβατικότητας και την εμπέδωση κλίματος ασφάλειας για την πανεπιστημιακή κοινότητα, όπως επιβάλλεται σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή και δημοκρατική πολιτεία. Τα ελληνικά πανεπιστήμια στηρίζονται από το υστέρημα του ελληνικού λαού και σε αυτά εμπιστεύεται τα παιδιά του και το μέλλον τους. Οφείλουμε, λοιπόν, όλοι, λαός και ηγεσία, πολιτεία και πανεπιστημιακή κοινότητα, κυβέρνηση και κόμματα, να διαφυλάξουμε την ποιότητα και την εικόνα τους.
Η κατάργηση του ασύλου ανομίας, η εξυγίανση του άβατου των Εξαρχείων αλλά και άλλων παρόμοιων χώρων και η εισαγωγή της πανεπιστημιακής αστυνομίας, μόλις ολοκληρωθεί η εκπαίδευσή της, αποτελούν σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση αυτή. Η κυβέρνηση και, συνολικά, η ελληνική κοινωνία θέλουν τα πανεπιστήμια χώρους ελεύθερους και δημιουργικούς. Σε συνεργασία με τις πανεπιστημιακές αρχές, η πολιτεία θα διαθέσει όλα τα εργαλεία για να επιτευχθεί αυτό και να μην επαναληφθούν οι ασχήμιες του παρελθόντος.
Μετά τη μεγάλη κρίση που προκάλεσε η χρεοκοπία του 2010, η Ελλάδα βρίσκεται σε άλλη φάση και ο ελληνικός λαός δεν ανέχεται τις ιδιομορφίες και τις καταχρήσεις του παρελθόντος που τις πλήρωσε ακριβά. Την απόφαση αυτή στηρίζει η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών και οι αντιδράσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης απλώς την περιχαρακώνουν σε μια ακραία και μικρή μειοψηφία που δεν βοηθά ούτε τη χώρα ούτε την ίδια πολιτικά.
Ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, που έχει αφιερώσει την επαγγελματική του δραστηριότητα στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο από το 2000, έχοντας ο ίδιος, προηγουμένως, σπουδάσει και επωφεληθεί από αυτό, σημειώνω με χαρά τη συνεργασία πολιτείας και πρυτανικών αρχών και στον τομέα αυτό. Το πανεπιστήμιό μου, το Πάντειο, το παλαιότερο και σημαντικότερο ακαδημαϊκό ίδρυμα αφιερωμένο στις κοινωνικές επιστήμες στην πατρίδα μας, επαναλειτούργησε, με τη δια ζώσης διδασκαλία, άψογα.
Πέτυχε και στην τηλε-εκπαίδευση τα προηγούμενα τρία εξάμηνα, πέτυχε και στην επαναφορά των δια ζώσης μαθημάτων. Το σύνολο σχεδόν του προσωπικού είναι εμβολιασμένο και ο υγειονομικός έλεγχος όσων προσέρχονται στους χώρους του γίνεται με γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο, χωρίς παράπονα και εντάσεις, όπως κάποιοι φοβόντουσαν. Οι νέες πρυτανικές αρχές του Παντείου αλλά και συνολικά η παντειακή κοινότητα συνεργάστηκε άψογα και απέφυγε όλες τις κακοτοπιές, όπως συνέβη και στα περισσότερα πανεπιστημιακά μας ιδρύματα.
Το παράδειγμα του Παντείου σήμερα, που, συχνά, στο παρελθόν, είχε στείλει το λάθος μήνυμα, δείχνει τον δρόμο της συνεργασίας και της ευταξίας που χρειάζονται τα πανεπιστήμια μας για να επιτελέσουν το δύσκολο έργο τους μέσα στις εξαιρετικά ανταγωνιστικές διεθνείς συνθήκες.