Τις τελευταίες εβδομάδες πραγματοποιήθηκαν ογκώδεις (για τα τοπικά δεδομένα) διαδηλώσεις στα Κατεχόμενα στην Κύπρο από Τουρκοκύπριους, με τη συμμετοχή και του πρώην “Προέδρου” Ακιντσί. Οι ΤΚ διαμαρτύρονται για τις ωμές παρεμβάσεις του καθεστώτος Ερντογάν στα εσωτερικά της κοινότητας, όπου με τις ψήφους των εποίκων και με διαφορά μόλις 3000 ψήφων εξελέγη ο εκλεκτός εθνικιστικής Τατάρ στην “προεδρία”.
Οι ΤΚ ανησυχούν τόσο για την ισλαμοποίηση που προωθεί ο Ερντογάν, σε μια κοινότητα παραδοσιακά κοσμική, όσο και για την τουρκοποίηση, με τη συνεχή αλλαγή της δημογραφίας της περιοχής και τη διαρκή πολιτογράφηση και νέων εποίκων. Το αποτέλεσμα είναι ότι πολλοί ΤΚ αισθάνονται την Τουρκία ως απειλή που τους αποκόπτει από την Κύπρο και την Ευρώπη και τους καθιστά μειονότητα μέσα στα ίδια τα κατεχόμενα.
Δυστυχώς τα ελληνικά ΜΜΕ, παρά τις διαρκείς αναφορές τους στην Τουρκία, δεν έχουν προβάλει αυτή τη διάσταση. Συχνά, φαίνονται να παρασύρονται από την προπαγάνδα του Ερντογάν. Η αγνόηση των διαδηλώσεων είναι φυσική και επόμενη για τα τουρκικά ΜΜΕ, όχι όμως για τα ελληνικά.
Εμείς έχουμε κάθε συμφέρον και πρέπει να προβάλουμε διεθνώς το γεγονός ότι η Τουρκία βάλλει ευθέως όχι μόνο εναντίον των Ελληνοκυπρίων και της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και των ίδιων των ΤΚ, τους οποίους κόπτεται ότι θέλει να προστατέψει. Η Τουρκία χρησιμοποιεί τους ΤΚ ως πρόσχημα για να ελέγχει την Κύπρο. Χωρίς του ΤΚ καταρρέει η, έτσι κι αλλιώς σαθρή, επιχειρηματολογία της. Και αποκαλύπτεται γι’ αυτό που είναι: ένας επιθετικός εισβολέας και καταπατητής.
Η αντίδραση των ΤΚ αποτελεί ένα πρόσθετο χαρτί στον “πόλεμο” που διεξάγεται για να πεισθεί η διεθνής και, ιδίως, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη για τον λάθος δρόμο που έχει πάρει η Τουρκία του Ερντογάν και την ανάγκη κυρώσεων στην ανεξέλεγκτη παραβατική της συμπεριφορά.
Ο χρόνος για τους γηγενείς ΤΚ μετράει σίγουρα σε βάρος τους καθώς το ποσοστό τους διαρκώς μειώνεται στον συνολικό πληθυσμό των κατεχομένων. Στο παρελθόν, εκλέγοντας έναν Ταλάτ και έναν Ακιντσί, έδειξαν να προσπαθούν να διαφοροποιηθούν από τις επιταγές του ακραίου τουρκικού εθνικισμού. Ο ίδιος ο Ακιντσί συγκρούστηκε ανοικτά με τον Ερντογάν και το πλήρωσε δια της “εκλογικής” εκπαραθύρωσής του.
Άλλωστε, η όποια λύση του Κυπριακού προϋποθέτει τη συνεννόηση ΕΚ-ΤΚ και την απομόνωση της Τουρκίας και του ακραίου τουρκικού εθνικισμού που υπονομεύει αυτήν ακριβώς τη συνεννόηση.