Το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών έχει προκαλέσει πολύ μεγάλη θλίψη στο σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Δεν είναι μόνο ο αριθμός των θυμάτων και το νεαρό της ηλικίας τους. Είναι και το γεγονός ότι το τρένο είναι ένα λαϊκό μεταφορικό μέσο που πολλοί έχουμε χρησιμοποιήσει, ιδίως όσοι από εμάς είμαστε από τη βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη.
Πέρα, ωστόσο, από τη θλίψη, στα Τέμπη συγκρούστηκε η χώρα με τον κακό εαυτό της. Και η σταδιακή συνειδητοποίηση της πρόσκρουσης αυτής, προκαλεί ισχυρούς πολιτικούς κλυδωνισμούς που αν αφεθούν ανέλεγκτοι θα προκαλέσουν επικίνδυνες αρνητικές παρενέργειες, όπως αυτές που ζήσαμε την περίοδο 2010-2015 που προκάλεσαν την παράταση της οικονομικής κρίσης μέχρι το 2019.
Στα Τέμπη δεν συγκρούστηκαν μόνο τρένα. Συγκρούστηκαν και δυο διαφορετικές Ελλάδες. Από τη μια, η Ελλάδα των άξιων νέων μας, γεμάτη όνειρα, ελπίδα και αισιοδοξία. Και από την άλλη, η Ελλάδα του κυρ-Βασίλη, του άπειρου σταθμάρχη στη Λάρισα, που ανέλαβε ένα καθήκον που τον ξεπερνούσε και, από ότι φαίνεται από τους ηχογραφημένους διαλόγους, δεν είχε ούτε την αίσθηση ευθύνης ούτε την ευθυκρισία να ασκήσει με στοιχειώδη επάρκεια.
Η εθνική τραγωδία των Τεμπών συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία αλλά, ταυτόχρονα, κλόνισε και την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος συνολικά. Για να μην εξελιχθεί σε κρίση της δημοκρατίας, όπως κάποιοι επιθυμούν, το πολιτικό σύστημα οφείλει να αντιδράσει με ενσυναίσθηση, ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα. Οι ευθύνες θα πρέπει να αποδοθούν συγκεκριμένα και προσωποποιημένα. Και το απόστημα του ΟΣΕ και κάθε ΟΣΕ που κρύβει το παθογόνο ελληνικό δημόσιο να σπάσει και να εξυγιανθεί. Αυτή τη δέσμευση έχει αναλάβει προσωπικά ο πρωθυπουργός.
Καραδοκούν οι καιροσκόποι και οι κερδοσκόποι. Αυτοί που επενδύουν και εκμεταλλεύονται το θυμικό του Έλληνα. Τη δίκαιη οργή του κόσμου. Τηλεπερσόνες που έγιναν γνωστές από εκπομπές χαμηλής αισθητικής, επιχειρούν να καταστούν κήνσορες της σοβαρότητας, κουνώντας με θράσος το δάχτυλο. Πολιτικοί επιχειρηματίες των άκρων και του ανορθολογισμού έχουν βρει ευκαιρία να σηκώσουν ξανά κεφάλι μετά την ύφεση του λαϊκισμού που η νίκη της Νέας Δημοκρατίας το 2019 έφερε.
Η χώρα δεν αντέχει άλλο τη μια Ελλάδα του κυρ-Βασίλη να σκοτώνει την Ελλάδα της ελπίδας και της αισιοδοξίας. Αυτή την κάθαρση τη χρωστάμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας. Τη χρωστάμε στους νεκρούς μας. Και γι΄ αυτήν αξίζει και πρέπει να παλέψουμε.