Σαν σήμερα, πριν από 5 χρόνια, διεξήχθη το δημοψήφισμα-φάρσα του Αλέξη Τσίπρα, Νίκου Παππά και Σία. Το βράδυ της 5ης Ιουλίου 2015, πολλοί Έλληνες πανηγύρισαν ξέφρενα όμως, αρκετοί άλλοι, σκυθρωποί, αναρωτιόντουσαν για το αύριο της πατρίδας μας.
Εγώ ανήκα στους δεύτερους. Μαζί με χιλιάδες άλλους, συμμετείχα στο κίνημα του #ΜένουμεΕυρώπη, μια αυθόρμητη λαϊκή αντίδραση που δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει τον αχαλίνωτο λαϊκισμό των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οι “Μένουμε Ευρώπη” χάσαμε πανηγυρικά το δημοψήφισμα. Όμως, συσπειρώσαμε το 40% του ελληνικού λαού, ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό, απέναντι σε μια ετερόκλητη συμμαχία του “όχι” του 60%, που ξεκινούσε από την άκρα αριστερά και κατέληγε στη Χρυσή Αυγή.
Ο στόχος μας επιτεύχθηκε: η Ελλάδα έμεινε στην Ευρώπη. Και, όχι μόνον αυτό. Ο τυχοδιωκτισμός του Αλέξη Τσίπρα αφύπνισε τη φιλελεύθερη, ευρωπαϊκή παράταξη και την οδήγησε στην ανανέωση της ηγεσίας της, με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, τον Ιανουάριο του 2016. Η νίκη μας ολοκληρώθηκε στις 7 Ιουλίου 2019.
Σήμερα, αισθάνομαι μόνο υπερηφάνεια για την προσπάθειά μας που ξεκίνησε μέσα στον ζόφο του Ιουνίου του 2015. Αισθάνομαι όμως, πάνω από όλα, χρέος να τιμήσουμε την εμπιστοσύνη των εκατομμυρίων Ελλήνων που κινητοποιήθηκαν για μια καλύτερη Ελλάδα, των αξιών και όχι των κολλητών. Σε αυτή την Ελλάδα προσβλέπουμε αταλάντευτα και γι’ αυτήν την Ελλάδα οφείλουμε να επιμείνουμε μεταρρυθμιστικά και ανανεωτικά.
Ολοκληρώνοντας τη μετατροπή της καταστροφής του 2015 σε ευκαιρία εθνικής ανάταξης και αναγέννησης.