Βρέθηκα, χθες, μαζί με πολλούς Ευρωπαίους συναδέλφους της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ, στην οποία έχω οριστεί Γενικός Εισηγητής (General Rapporteur), στη Λαμπεντούσα, το νοτιότερο νησί της Ιταλίας, 60 μόλις μίλια από την αφρικανική ακτή. Τα τελευταία χρόνια, το νησί έχει βρεθεί στο επίκεντρο της μεταναστευτικής κρίσης, όπως κάποτε ήταν η Λέσβος, καθώς έχει μετατραπεί σε κύρια πύλη παράνομων εισόδων μεταναστών.
Το γεγονός ότι συνεχίζουν να έρχονται αθρόα και παράνομα οικονομικοί μετανάστες, από το Μπαγκλαντές, το Πακιστάν και την Αίγυπτο, μέσω Βεγγάζης (ελέω Χαφτάρ), οι οποίοι δεν είναι πρόσφυγες, υποβάλλουν καταχρηστικά αιτήματα ασύλου, υπερφορτώνοντας το σύστημα διεθνούς προστασίας, έχοντας πληρώσει χιλιάδες δολάρια στα κυκλώματα των διακινητών και, όταν τα αιτήματα ασύλου τους απορρίπτονται δεν επιστρέφουν και δεν επιστρέφονται στις χώρες προέλευσης τους, αποδεικνύει την αποτυχία της Ιταλίας (και επί Μελόνι…) και, συνολικά, της Ευρώπης,
από την οποία τρέφεται η ακροδεξιά, ο λαϊκισμός και οι πάσης φύσεως εχθροί της Ευρώπης.
Πρόκειται για αποτυχία να πατάξει την παράνομη μετανάστευση και τα κυκλώματα των διακινητών, αποτυχία να προστατεύσει την ανθρώπινη ζωή, καθώς ο κεντρικός μεσογειακός διάδρομος παραμένει η πιο επικίνδυνη και θανατηφόρα διαδρομή στον κόσμο, αποτυχία να επιστρέψει, οικειοθελώς ή υποχρεωτικώς, όταν το πρώτο δεν είναι εφικτό, τους απορριφθέντες ασύλου στη χώρα καταγωγής τους, και, βέβαια, αποτυχία να αποκτήσει μια λειτουργική οδό νόμιμης μετανάστευσης, όπως το απαιτούν οι ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας.
Μόνη παρηγοριά ο επαγγελματισμός και η αυταπάρνηση των αστυνομικών, των λιμενικών και των στελεχών των ανθρωπιστικών οργανώσεων, όπως ο Ιταλικός Ερυθρός Σταυρός, που διαχειρίζονται το πρόβλημα.
Στις φωτογραφίες: α) στο κέντρο υποδοχής αιτούντων άσυλο μαζί με στελέχη της Frontex, β) τα κατασχεμένα σκάφη των διακινητών, παρατεταγμένα κατά δεκάδες στο λιμάνι του νησιού, γ) το στεφάνι που οι Ιταλοί έριξαν στη θάλασσα στη μνήμη των εκατοντάδων νεκρών ναυαγών, δ) το μνημείο που ανήγειρε το ιταλικό κράτος για να «ξορκίσει» το πρόβλημα (
, μια ανοικτή πύλη με σκαλίσματα των προσωπικών αντικειμένων των μεταναστών και προσφύγων που έφτασαν στη Λαμπεντούσα, ε) μέσα στο στρατιωτικό αεροσκάφος της ιταλικής πολεμικής αεροπορίας που μας μετέφερε από το Παλέρμο στο νησί και, τέλος, στ) πάνω στο ταχύπλοο της Ιταλικής Ακτοφυλακής, κατά τον περίπλου του νησιού.
Η μεταναστευτική κρίση βρίσκεται σήμερα σε σχετική ύφεση αλλά δεν έχει λυθεί. Καραδοκεί η επόμενη έξαρσή της. Η λύση δεν μπορεί να είναι ούτε οι αφέλειες της μιας πλευράς ούτε οι κραυγές της άλλης. Άλλωστε, η Λαμπεντούσα επιβεβαιώνει ότι ο λαϊκισμός της «Ακροδεξιάς» έχει «κοντά ποδάρια». Πολλά είπε η Μελόνι προεκλογικά αλλά, τρία χρόνια μετά, το πρόβλημα δεν λύθηκε.
Και για να λυθεί χρειάζεται ρεαλισμός και ευρωπαϊκή συνεργασία. Και, πάνω από όλα, αποφασιστικότητα έναντι των δυνάμεων της σύγχυσης, του ψεύδους και του ανορθολογισμού, που δεν θέλουν τη λύση αλλά το πρόβλημα και τη διόγκωσή του.
