Το Ισραήλ αιφνιδιάστηκε από την κλιμάκωση της βίας. Ιδιαίτερα ανησυχητικό του είναι οι συγκρούσεις Αράβων και Εβραίων πολιτών του στους δρόμους και στις γειτονιές των ισραηλινών πόλεων.
Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού εναντίον της Χαμάς στη Γάζα έχουν στόχο να μην της επιτρέψουν να εμφανιστεί ότι “κερδίζει”. Και να μην τρωθεί η αποτρεπτική αξιοπιστία των ισραηλινών δυνάμεων ασφαλείας, που αποτελεί τη βάση του στρατηγικού δόγματος του Ισραήλ. Εξυπηρετούν βέβαια και τον στόχο του Νετανιάχου να παραμείνει στην εξουσία και, ήδη, η ένταση έχει επιφέρει ένα πλήγμα στην προσπάθεια της αντιπολίτευσης να συνασπισθεί εναντίον του.
Ωστόσο, η διάσπαση των Παλαιστινίων μεταξύ της Φατάχ-Αμπάς και της Χαμάς δεν κάνει κακό στο Ισραήλ. Η Τουρκία, ως αντι-συστημική δύναμη, επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την ένταση, να εμφανιστεί ως υπερασπιστής των Παλαιστινίων και των Αράβων γενικά, να καταγγείλει το Ισραήλ και τη Δύση και να υπονομεύσει τη σταθερότητα και τη νομιμοποίηση των φιλοδυτικών αραβικών καθεστώτων, ιδίως της Αιγύπτου του Αλ Σίσι.
Στο Παλαιστινιακό εύκολα μπορεί κανείς να καταλήξει υποκριτής ή κυνικός. Προσωπικά, απεχθάνομαι την υποκρισία ιδίως των όψιμα ευαίσθητων του Σύριζα (βλ. δήλωση Παπαδημούλη και, πιο πριν, του Τσίπρα) που, αφού αγκάλιασαν τον Νετανιάχου όταν ήταν στην εξουσία, τώρα ξαναθυμούνται τον “αγώνα των Παλαιστινίων”.
Στη φωτογραφία, κατάρριψη πυραύλων της Χαμάς από το σύστημα προστασίας “Iron Dome” του Ισραήλ.