Η Γαλλία συγκλονίζεται από τις αποκαλύψεις της Καμίλ Κουσνέρ. Στο άρτι εκδοθέν βιβλίο της, “Η μεγάλη οικογένεια”, περιγράφει με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη η ίδια και ο δίδυμος αδελφός της, όταν ήταν έφηβοι από τον διάσημο πατριό τους.
Ο πατριός, Ολιβιέ Ντουαμέλ, είναι μέλος της γαλλικής ελίτ, δημοφιλής συγγραφέας, τηλεοπτικός σταρ και πρόεδρος της Sciences Po, της πασίγνωστης Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού. Η μητέρα είναι καθηγήτρια νομικών. Πριν τον Ντουαμέλ ήταν σύζυγος του Μπερνάρ Κουσνέρ, πρώην υπουργού και συνιδρυτή των “Γιατρών χωρίς Σύνορα”. Στα νιάτα της ήταν ερωμένη του Κάστρο.
Η Καμίλ περιγράφει με λεπτομέρειες πως μεγάλωσε μέσα στη γαλλική αριστερόστροφη πνευματική ελίτ, με σουαρέ στο παρισινό διαμέρισμα και διακοπές στη γαλλική ριβιέρα, στη δεκαετία του 1970 και 1980. Στις εκκλήσεις των έφηβων θυμάτων να σταματήσει, ο θύτης ανταπαντούσε, με περισπούδαστα επιχειρήματα και αναφορές στην αρχαιότητα, ότι δεν θα πρέπει να είναι “συντηρητικοί”. Το συγκλονιστικό είναι ότι όλοι ήξεραν τις καταχρήσεις του Ντουαμέλ! Και η μητέρα και ο περίγυρος. Αλλά κανείς δεν μιλούσε.
Ήταν βλέπετε όλοι παιδιά του Παρισινού Μάη. Στο πνεύμα της ελευθεριότητας που διακήρυσσε, η κακοποίηση ανηλίκων ακόμα και η αιμομιξία έβρισκε την κατανόηση κάποιων… Το βιβλίο της Κουσνέρ δεν αφορά μια μεμονωμένη ιδιωτική τραγωδία. Είναι ένα κατηγορώ ενάντια στην υποκρισία, τις καταχρήσεις, την ηθική έκπτωση και, εν τέλει, τη χρεοκοπία μέρους μιας γενιάς (στα καθ’ ημάς θα μιλούσαμε για τη γενιά του Πολυτεχνείου), που ήρθε στα πράγματα μετά τον Μάη του 68, οραματίστηκε έναν καλύτερο κόσμο αλλά στρογγυλοκάθισε στην εξουσία και στα προνόμια της και δεν δίστασε να την καταχραστεί ακόμα και σε βάρος των παιδιών της. Το σκάνδαλο Κουσνέρ δένει με τις αποκαλύψεις σε βάρος του Ντομινίκ Στρος Καν πριν δέκα χρόνια και τον ευρύτερο εκτραχηλισμό μέρους της γαλλικής ελίτ.
Κάποιοι θα σπεύσουν να μιλήσουν ότι η εποχή μας κυριαρχείται από μια αγγλοσαξωνική πολιτική ορθότητα που αναζητά εύκολες καταδίκες κάθε παρέκκλισης. Και πως η Γαλλία καλά θα κάνει να μην “αμερικανοποιηθεί”.
Για άλλους, ωστόσο, το θέμα δεν είναι σεξουαλικό ούτε απλώς ποινικό. Είναι βαθιά πολιτικό και αφορά την κατάχρηση εξουσίας από κάποιους που στα νιάτα τους διαδήλωσαν ενάντια στην εξουσία και έγιναν χειρότεροι από τους συντηρητικούς αστούς που ανέτρεψαν.