Ο Ντόναλντ Τραμπ ορκίστηκε 47ος Πρόεδρος των ΗΠΑ και ήδη υπέγραψε τα πρώτα προεδρικά διατάγματα ενώ η πρώτη ομιλία του προκαλεί ήδη αντιδράσεις σε όλο τον κόσμο. Για όσα αναμένεται να ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες γράφουν στο libre τέσσερις ειδικοί – διεθνολόγοι αναλυτές.
«Η νέα αμερικανική πολιτική και η αντίδραση της Ευρώπης», του Δημήτρη Καιρίδη, Βουλευτής ΝΔ, Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών
Η 20ή Ιανουαρίου 2025 υπήρξε το απόγειο της δόξας και της δύναμης του νέου Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τράμπ, γιατί, προφανώς, από την επομένη της ορκωμοσίας του ξεκίνησε, όπως συνήθως συμβαίνει, η φθορά της εξουσίας, τα προβλήματα στην άσκηση πολιτικής και, όχι πια μόνο ρητορικής και κριτικής. Ταυτόχρονα, αρχίζουν ίσως να αποκαλύπτονται και, συν τω χρόνω, να οξύνονται οι αντιφάσεις της μεγάλης και πολυσυλλεκτικής εκλογικής συμμαχίας που τον έφερε στην εξουσία.
Μια τέτοια σύγκρουση, με επίκεντρο το μεταναστευτικό, έχει ήδη προαναγγελθεί ανάμεσα στον κατεξοχήν εκπρόσωπο του «τεχνοβιομηχανικού κατεστημένου», Έλον Μασκ, και τους φανατικούς οπαδούς του Τραμπ της βάσης του λαϊκού κινήματος MAGA (Make America Great Again). Βεβαίως, όσο οι Δημοκρατικοί επικεντρώνονται στο φαίνεσθαι και χρησιμοποιούν χιλιοειπωμένα τσιτάτα περί φασισμού, τόσο θα ρίχνουν νερό στον μύλο των άγονων αντιπαραθέσεων περί της woke ατζέντας και των ταυτοτήτων. Με άλλα λόγια, όσο η πολιτική αντιπαράθεση δεν εστιάζει στην όποια ενδεχόμενη ανεπάρκεια των νεοεισερχόμενων, σε αυτά που κάνουν ή δεν κάνουν, και περιορίζεται στο τι εκπροσωπούν, τα πυρά της αντιπολίτευσης θα παραμένουν άσφαιρα και ο Τραμπ θα συνεχίσει να κυριαρχεί.
Για μερικούς αναλυτές, ο Τραμπ αποτελεί κίνδυνο για την αμερικανική δημοκρατία. Ακόμα και αν κάποιος θελήσει ορθά να αποδραματοποιήσει τις δηλώσεις και τις επιλογές του, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η επανεκλογή του, και μάλιστα με νίκη αυτή τη φορά σε επίπεδο λαϊκής ψήφου, αποτελεί μια μεγάλη αλλαγή στο εσωτερικό της Δύσης, με πολλαπλές, άμεσες και έμμεσες συνέπειες για τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες.
Το τελευταίο που χρειάζεται η Ευρώπη είναι η αυτοθυματοποίησή της. Η νέα αμερικανική διοίκηση δεν έχει ούτε ανοχή ούτε υπομονή στα γεωστρατηγικά «κλαψουρίσματα», και αυτό που κατανοεί, και περισσότερο εκτιμά, είναι πόσο χρήσιμη μπορεί να είναι η Ευρώπη για τις ΗΠΑ. Καλά θα κάνουν, λοιπόν, οι Ευρωπαίοι να ξεπεράσουν το αρχικό σοκ των επιθέσεων του Τραμπ εναντίον τους, επιθέσεων που έχουν στοχεύσει τους φίλους και όχι τους αντιπάλους της Αμερικής, και να συσπειρωθούν, αξιοποιώντας την προεδρία Τραμπ ως ευκαιρία χειραφέτησης.
Στο πλαίσιο αυτό, θα είχε ενδιαφέρον η προσέγγιση της Ε.Ε. με τη Μεγάλη Βρετανία, τη Νορβηγία, αλλά ακόμα και τον Καναδά, του οποίου η πολιτική κουλτούρα προσομοιάζει αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντίστοιχες προσαρμογές οφείλει να κάνει και η ελληνική εξωτερική πολιτική, προκειμένου να ενισχύσει την αποτελεσματικότητά της στη νέα εποχή που έχει ανατείλει στην Ουάσιγκτον. Οι επικλήσεις περί διεθνούς δικαίου θα πρέπει διαρκώς να συμπληρώνονται με μια ψυχρή γεωστρατηγική ανάλυση κοινών συμφερόντων. Και, φυσικά, τόσο το πολιτικό σύστημα όσο και η κοινωνία συνολικά θα πρέπει να επιμείνουν στην αύξηση της εθνικής ισχύος, που αποτελεί και την πιο σίγουρη εγγύηση για την ασφάλεια της πατρίδας μας.
Πηγή: https://www.libre.gr/2025/01/21/epochi-ntonalnt-trab-kairidis-vamvak/