Η Κούβα είναι ένα μακρινό νησί της Καραϊβικής. Εξαιτίας της επανάστασης του 1959, με ηγέτη τον Φιντέλ Κάστρο, και του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ, η Κούβα έχει διαδραματίσει έναν δυσανάλογο ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις σε σχέση με το μέγεθος της.
Για την παγκόσμια Αριστερά, αλλά και τα δικά μας “αριστερά λουλούδια”, η Κούβα είναι ένα σύμβολο του αγώνα των μικρών ενάντια στην καπιταλιστική υπερδύναμη. Η αλήθεια είναι ότι η Κούβα είναι μια στυγνή δικτατορία που κακοδιοικήθηκε από τον Φιντέλ και τους επιγόνους του με αποτέλεσμα σήμερα να πεινάει. Το καθεστώς βασίζεται σε ένα εκτεταμένο δίκτυο κατασταλτικών μηχανισμών και στην εκμετάλλευση του διχασμού μεταξύ των παλιών λευκών “ελίτ” που έφυγαν στο Μαϊάμι και των εναπομείναντων “σκούρων” μη προνομιούχων που υποτίθεται εκπροσωπεί. Η πολιτική των ΗΠΑ εξυπηρέτησε αυτόν τον διχασμό.
Σήμερα, η Κούβα συγκλονίζεται από πρωτοφανείς διαδηλώσεις εξαιτίας της έλλειψης βασικών τροφίμων και φαρμάκων. Κάθε ελεύθερος άνθρωπος δεν μπορεί παρά να είναι απέναντι στο ανελεύθερο καθεστώς της Αβάνας και να καταδικάζει απερίφραστα τις καταχρήσεις του.
Για την Ελλάδα, υπάρχει και μια πιο άμεση διάσταση που αξίζει να προσεχθεί. Οι δυο σημαντικότεροι υποστηρικτές μας στο Κογκρέσο, οι γερουσιαστές Μενέντεζ και Ρούμπιο, είναι κουβανικής καταγωγής και εξαιρετικά επικριτικοί προς το κουβανικό καθεστώς που οδήγησε τους γονείς τους στη μετανάστευση στις ΗΠΑ.
Κατά συνέπεια, για λόγους αρχών αλλά και συμφέροντος, η Ελλάδα οφείλει να είναι απολύτως ξεκάθαρη στην καταδίκη του καθεστώτος της Κούβας. Κάτι που συχνά λησμονούν στην Κουμουνδούρου…