30.5.2019
Το πιο αισιόδοξο μήνυμα των ευρωεκλογών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο είναι η αύξηση του ποσοστού συμμετοχής στο 51%, 8% πάνω από ότι το 2014. Η αύξηση αυτή έχει να κάνει, κυρίως, με την άνοδο του λαϊκισμού. Έχει παρατηρηθεί ότι οι λαϊκιστές ψηφίζονται, σε μεγαλύτερο βαθμό, από πολίτες που, στο παρελθόν, απείχαν από τις εκλογές. Επιπλέον, η άνοδος των λαϊκιστών κινητοποιεί τους αντίπαλους ψηφοφόρους που έσπευσαν να υποστηρίξουν φιλο-ευρωπαϊκά κόμματα, κυρίως, τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους.
Το γενικό συμπέρασμα των ευρωεκλογών του 2019 είναι ότι υπήρξε άνοδος της λαϊκιστικής ακροδεξιάς αλλά όχι στον βαθμό που αναμένονταν. Ο μεγαλύτερος νικητής είναι οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι. Στους ηττημένους συγκαταλέγονται οι δυο μεγαλύτερες ευρωπαϊκές οικογένειες, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και οι Σοσιαλδημοκράτες. Πτώση είχε και η Αριστερά που περιορίζεται σε μόλις 38 έδρες. Κατόπιν τούτου περιπλέκεται η εκλογή νέου Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Σε εθνικό επίπεδο, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών προκάλεσαν άμεσες πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Υπάρχει το ενδεχόμενο κάτι ανάλογο να γίνει στην Ιταλία, όπου ο ακροδεξιός Ματέο Σαλβίνι πρώτευσε και σκέφτεται να προκαλέσει εκλογές ώστε να γίνει πρωθυπουργός ενός δεξιού συνασπισμού και στη Γερμανία, όπου οι Σοσιαλδημοκράτες πέρασαν στην τρίτη θέση, για πρώτη φορά μεταπολεμικά, και τώρα σκέφτονται μήπως θα πρέπει να αποσυρθούν στην αντιπολίτευση για να ανανήψουν.
Ενισχυμένος από τις ευρωεκλογές βγαίνει ο σοσιαλιστής Πέντρο Σάντσεθ στην Ισπανία που συνέτριψε τους Ποδέμος και μένει απόλυτος κυρίαρχος στην αριστερά. Τέλος, ο Εμμανουέλ Μακρόν ήλθε μεν δεύτερος αλλά πέτυχε ένα αξιόπρεπες αποτέλεσμα, δεδομένων των συνθηκών, και κατάφερε να συμπιέσει τους άλλοτε κραταιούς γκωλικούς Ρεπουμπλικάνους σε πολύ χαμηλά ποσοστά. Στη Γαλλία το πολιτικό δίπολο πλέον μετασχηματίζεται και αφορά τη σύγκρουση ενός Μακρόν που μετατοπίζεται προς τα δεξιά και μιας Λεπέν που μετατοπίζεται προς το κέντρο, με την αριστερά στο περιθώριο.
Οι επόμενοι μήνες θα κυριαρχηθούν με την εκλογή της ηγεσίας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, την επόμενη μέρα στη Γερμανία και την Ιταλία και, βέβαια, το δράμα ή την κωμωδία, ανάλογα πως θα το δει κανείς, του Brexit που δεν λέει να τελειώσει.