Η επικύρωση της ελληνο-γαλλικής συμμαχίας, την περασμένη Πέμπτη, από τη Βουλή (η φωτογραφία με τον Υπ. Άμυνας Nikos I. Panagiotopoulos και τον Markos Dempas (Πρόεδρο του Επιμελητηρίου Καβάλας και, το βασικότερο, πρώτο μου ξάδελφο…), την ημέρα της ψηφοφορίας) είναι μια ιστορική τομή στη μακρά πορεία της ελληνο-γαλλικής φιλίας.
Μέσα σε έναν κόσμο ραγδαίων ανακατατάξεων, η Γαλλία έρχεται να προσθέσει το μεγάλο βάρος της στο πλευρό της Ελλάδας έναντι κάθε επιβουλής και, μαζί με την Ελλάδα, να κάνει ένα βήμα στην ενίσχυση της κοινής ευρωπαϊκής άμυνας.
Επειδή κάποιοι επιχειρούν να κοντύνουν τη σημασία της κίνησης αυτής, να την εντάξουν στους μικρόψυχους μικροκομματικούς ανταγωνισμούς τους, ακόμα, και να παρουσιάσουν τη Γαλλία ως ιμπεριαλιστική δύναμη με κατακτητικές διαθέσεις στην Αφρική και αλλού, καλό είναι να υπενθυμίζουμε τη μακραίωνη σχέση μας.
Η σύγχρονη Ελλάδα γεννήθηκε μέσα από μια μεγαλειώδη επανάσταση που εμπνεύστηκε από τη μεγάλη Γαλλική Επανάσταση που προηγήθηκε. Έκτοτε, οι δυο χώρες πολέμησαν πολλές φορές μαζί και, κατά τη διάρκεια του δύσκολου 20ου αιώνα, βρέθηκαν στην ίδια ιδεολογικο-πολιτική πλευρά της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Είναι γνωστή η σχέση του Κλεμανσώ με τον Βενιζέλο και του Ντε Γκωλ και του Ζισκάρ με τον Καραμανλή. Πιο πρόσφατα, ο Ολάντ έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην αποφυγή ενός Grexit το καλοκαίρι του 2015 και στη διάσωση της χώρας από τις απάτες και τις αυταπάτες του Αλέξη Τσίπρα και, βέβαια, η άμεση παρέμβαση του Μακρόν στην κρίση που προκάλεσε η Τουρκία το καλοκαίρι του 2020.
