Η φωτογραφία που διάλεξα για να αποχαιρετήσω το Σαββατοκύριακο έρχεται από την παγωμένη Μόσχα. Αποτυπώνει τέσσερα φωτεινά πρόσωπα νέων Ρώσων, που συμμετείχαν στις χθεσινές αντικαθεστωτικές διαδηλώσεις και σημειώθηκαν σε πολλές πόλεις της αχανούς χώρας. Κορίτσια και αγόρια που μεγάλωσαν στη Ρωσία του Πούτιν και που διαδήλωσαν, με θάρρος και κόστος, ζητώντας ελευθερία και δημοκρατικά δικαιώματα.
Θα μπορούσαν να είναι και φοιτητές στο φημισμένο τουρκικό Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου, όπου κι εκεί είχαμε διαδηλώσεις ενάντια στην απόφαση του Προέδρου Ερντογάν να διορίσει έναν άσχετο καθεστωτικό εγκάθετο στην πρυτανεία του πανεπιστημίου, περιορίζοντας ακόμα περισσότερο την ήδη λιγοστή ακαδημαϊκή ελευθερία στη γειτονική χώρα. Ο Ερντογάν ως κλασικός λαϊκιστής μισεί το “ελιτίστικο” Bogazici και ότι αυτό αντιπροσωπεύει (αριστεία, κοσμοπολιτισμό, ελευθερία πνεύματος και, εν τέλει, μια δυτική Τουρκία).
Αρχίζει αύριο τις εργασίες της η ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπου συμμετέχω εκπροσωπώντας τη Βουλή των Ελλήνων, και το ζήτημα “Ρωσία” και “Τουρκία” είναι στην ημερήσια διάταξη και θα προκαλέσει έντονες αντιπαραθέσεις. Έχω διαβάσει εκατοντάδες σελίδες εκθέσεων εν αναμονή μιας πενθήμερης “μάχης”. Για κάποιους, όπως ο Ορμπάν και η Λεπέν, δεν υπάρχει πρόβλημα, αποδεικνύοντας ότι η “μάχη” δεν αφορά μόνο την ευρωπαϊκή περιφέρεια αλλά την ίδια την καρδιά της Ευρώπης.
Η Δύση έχει μια ευκαιρία να διασώσει ένα μέρος της χαμένης της αξιοπιστίας, μετά και το σκάνδαλο της επίθεσης στο αμερικανικό Καπιτώλιο. Προϋπόθεση είναι εγκαταλείψει την υποκρισία. Ο Πρόεδρος της Πολωνίας ζήτησε από την Ε.Ε., με επιτακτικό τρόπο, κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Όμως, η κυβέρνηση της Πολωνίας δεν είναι η ίδια “αθώα περιστερά” στα ζητήματα της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου!
Στην απελπισία που η υποκρισία προκαλεί, ας θυμηθούμε ότι στη χώρα μας κάποιοι επιμένουν να διαδηλώνουν υπέρ των “ταγμάτων εφόδου” που βεβηλώνουν συστηματικά τα πανεπιστήμια μας και την ακαδημαϊκή ελευθερία και κάποιοι, λίγοι ευτυχώς, πανεπιστημιακοί επιλέγουν να στηρίξουν τα εξωδικαστικά αιτήματα ενός αμετανόητου εκτελεστή της δημοκρατίας μας.
Εκεί παλεύουν για την ελευθερία ενώ εδώ κάποιοι παλεύουν για να την ευτελίσουν, υπηρετώντας ιδιοτελείς σκοπιμότητες και ιδεοληψίες.