18.5.2018
Η σύνοδος Ε.Ε.-Δυτικών Βαλκανίων στη Σόφια χθες επιχείρησε να αναστήσει τις ευρωπαϊκές προοπτικές της πολύπαθης περιοχής που περιλαμβάνει τέσσερις πρώην γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες, την Αλβανία και το Κόσοβο. Και μόνον το γεγονός ότι η προηγούμενη σύνοδος είχε διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη το 2003 πριν από δεκαπέντε χρόνια δείχνει το πόσο στο περιθώριο βρέθηκε η περιοχή, ιδίως με το ξέσπασμα της διεθνούς οικονομικής κρίσης το 2008 και της κρίσης του ευρώ το 2010.
Παρά τις ενστάσεις της Ισπανίας για τη συμμετοχή του Κοσόβου, η σύνοδος έληξε με τα συνήθη χαμόγελα επιτυχίας και τα άνευ πολύς σημασίας μεγάλα λόγια. Η Γερμανία της Άνγκελα Μέρκελ έχει αποφασίσει να κλείσει τα μάτια στην υποχώρηση της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου σε χώρες όπως η Σερβία, στο βαθμό που δεν διασαλεύεται η περιφερειακή σταθερότητα και ο ευρωπαϊκός γεωστρατηγικός προσανατολισμός της περιοχής, παρά τα όποια αλληθωρίσματα προς τη Μόσχα. Μεγάλοι απόντες από τη σύνοδο ήταν άλλωστε ο Πούτιν και ο Ερντογάν. Ότι κι αν αυτοί λένε, στο τέλος-τέλος στα Δυτικά Βαλκάνια η Ε.Ε. έχει το πάνω χέρι.
Από τη σκοπιά των Βρυξελλών, η πιο θετική εξέλιξη είναι η προσέγγιση Ελλάδας-ΠΓΔΜ για τη λύση της μεταξύ τους διένεξης. Η λύση θα είναι σπονδυλωτή και θα αποτυπώνεται σε μια διεθνή συμφωνία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Τα Σκόπια φαίνεται να υποχωρούν προκειμένου να εξασφαλίσουν την ευρω-ατλαντική τους προοπτική. Προς το παρόν, οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, ένθεν και κείθεν, παραμένουν ελεγχόμενες και οι προοπτικές για συμφωνία ποτέ δεν ήταν τόσο καλές στα 27 χρόνια που διαρκεί η διένεξη για την ονομασία του κράτους που προέκυψε από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991.