Η Άγκυρα δεν κατάφερε, την περασμένη Δευτέρα, να υπογράψει μια συμφωνία ενεργειακής συνεργασίας με τη Λιβύη όπως επεδίωκε, την ίδια ώρα που ο Λίβυος (προσωρινός) πρόεδρος ανακοίνωνε, χθες, την έναρξη συνομιλιών με την Ελλάδα για την οριοθέτηση ΑΟΖ. Το “πάγωμα” του τουρκο-λιβυκού μνημονίου είναι μια θετική εξέλιξη, αν και το “παιχνίδι” παραμένει δυναμικό.
Ταυτόχρονα, ο Μπάιντεν τηλεφώνησε και πρότεινε συνάντηση κορυφής στον Πούτιν αλλά όχι στον Ερντογάν. Η Ουάσιγκτον δεν αναγνωρίζει την Τουρκία ως ισότιμη “μεγάλη δύναμη” (όπως η ίδια φαντάζεται) που μπορεί να διαμεσολαβεί στις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία. Φαίνεται πως η ουκρανική κρίση βαίνει προς εκτόνωση μέσω μιας αμερικανο-ρωσικής συνεννόησης, χωρίς την Τουρκία.
Είναι κρίσιμο να παρακολουθούμε το ευρύτερο γεωστρατηγικό “παιχνίδι” στην περιοχή μας όχι μόνο από τη σκοπιά της Αθήνας αλλά και των υπόλοιπων “παικτών”.