Σκληρή γλώσσα κατά του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί ο Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Βουλευτής ΝΔ Βόρειου Τομέα Αθηνών, Δημήτρης Καιρίδης, σημειώνοντας ότι ευτελίζει τη δυνατότητα που δίνει το Σύνταγμα στην αντιπολίτευση να προχωρεί στη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής χωρίς τη συγκατάθεση της πλειοψηφίας. Χαρακτηριστικά ο κ. Καιρίδης αναφέρει: Αντί για τη δύσκολη δουλειά της επεξεργασίας συγκεκριμένων θέσεων και προτάσεων, πετροβολεί, ποντάροντας στην εκμετάλλευση της όποιας λαϊκής δυσαρέσκειας η συγκυρία προκαλεί. Σε άλλη τοποθέτησή του για τη συμπεριφορά της γείτονος, τονίζει ότι επιτέλους η Τουρκία θα πρέπει να κατανοήσει ότι η επιμονή της σε πιέσεις και «λύσεις» εκτός διεθνούς δικαίου όχι μόνο δεν θα έχουν αποτέλεσμα αλλά θα δημιουργούν διαρκώς μία ευρύτερη αντι-τουρκική συσπείρωση.
► Η Αμυντική Συμφωνία με τη Γαλλία δεν περιλαμβάνει την ΑΟΖ που είναι το σημείο τριβής με την Τουρκία. Για ποιο λόγο η Ελληνική ΑΟΖ έμεινε εκτός Συμφωνίας;
Δυστυχώς, η ΑΟΖ δεν είναι το μόνο. Η Τουρκία αμφισβητεί την ελληνική υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο και, βέβαια, ακόμη και την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Επιπλέον, τίποτα δεν μπορεί να αποκλείσει την κλιμάκωση ενός ενδεχόμενου θερμού επεισοδίου στην ελληνική ΑΟΖ στη Μεσόγειο και την επέκτασή του σε μία ευρύτερη σύγκρουση εντός της επικράτειας των δύο χωρών. Κατά συνέπεια, η στρατιωτική εγγύηση της Γαλλίας είναι εξαιρετικά σημαντική. Αφορά την ελληνική επικράτεια. Προσέξτε: τόσο τη σημερινή όσο και τη μελλοντική. Γιατί με την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, σύμφωνα με τις πρόνοιες του διεθνούς δικαίου, επεκτείνεται αντίστοιχα και η ελληνική επικράτεια και, άρα, και η υποχρέωση της Γαλλίας ενώ, ταυτόχρονα, επιλύεται εν πολλοίς και το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας υπέρ μας. Αυτό αποτελεί και μία επιπλέον ισχυρή ελληνική απάντηση στο τουρκικό casus belli. Θα πρέπει να γίνει επιτέλους κατανοητό στη γείτονα ότι η επιμονή της σε πιέσεις και «λύσεις» εκτός διεθνούς δικαίου όχι μόνο δεν θα έχουν αποτέλεσμα αλλά θα δημιουργούν διαρκώς μία ευρύτερη αντιτουρκική συσπείρωση που δεν βοηθά, εν τέλει, την ίδια την Τουρκία.
► Το Αμυντικό Σύμφωνο με τις Η.Π.Α προβλέπει την ενίσχυση της παρουσίας τους αποκλειστικά σε ηπειρωτικό έδαφος. Γιατί οι Αμερικανοί απέφυγαν τη δημιουργία βάσεων στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου όπως στη Σκύρο που πρότεινε η Ελληνική κυβέρνηση;
Η νέα συμφωνία με τις ΗΠΑ, αναβαθμίζει τις ελληνο-αμερικανικές σχέσεις ακόμη περισσότερο και την αμερικανική παρουσία στην Ελλάδα, τόσο στην ηπειρωτική χώρα όσο και στην Κρήτη. Αφήνει δε πλήρως ανοιχτό το βάσιμο ενδεχόμενο να επεκταθεί αυτή η παρουσία και αλλού, όπως στα νησιά του Αιγαίου. Είναι σημαντικό να υπογραμμισθεί ότι την ώρα που οι ΗΠΑ αποδυναμώνουν την παρουσία τους από πολλές χώρες της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ, επέλεξαν να επενδύσουν στην Ελλάδα, αναβαθμίζοντας τη γεωστρατηγική της αξία. Το γεγονός ότι δημιουργούν έναν εναλλακτικό χερσαίο διάδρομο προς την Ανατολική Ευρώπη στην Αλεξανδρούπολη, που παρακάμπτει τα Στενά του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων και, άρα, μειώνει τη στρατηγική αξία της Τουρκίας, μόνο τυχαίο δεν είναι.
► Η εκρηκτική άνοδος του ενεργειακού κόστους «τσακίζει» τα φτωχά νοικοκυριά . Θα πρέπει να ληφθούν πρόσθετα μέτρα ενίσχυσης των χαμηλών εισοδημάτων;
Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία ενεργειακή κρίση. Όχι σε εθνικό αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο. Η κρίση έχει να κάνει με δομικές αλλά και συγκυριακές αρρυθμίες της πράσινης ενεργειακής μετάβασης αλλά και της επαναφοράς της ζήτησης στα προ πανδημίας επίπεδα. Η κυβέρνηση έχει λάβει μία σειρά από γενναία μέτρα ύψους μισού δισεκατομμυρίου υπέρ των νοικοκυριών που πλήττονται από αυτήν. Η πρόβλεψη είναι ότι η αγορά θα επανέλθει σε μία κανονικότητα από την άνοιξη του 2022 και μετά. Ωστόσο, αν και οφείλουμε να επιμείνουμε στους περιβαλλοντικούς στόχους της πράσινης μετάβασης είναι προφανές ότι πρέπει να γίνουν κάποιες προσαρμογές. Και, βέβαια, πέρα από τα νοικοκυριά υπάρχει και η παραγωγή, η μεσαία τάση, η αύξηση του κόστους της οποίας θα μετακυλιστεί, εν τέλει, στον τελικό καταναλωτή, δηλαδή, στα νοικοκυριά. Εκεί, η ανταγωνιστικότητα συνολικά της ευρωπαϊκής μεταποίησης και, ιδίως, εδώ στον ευρωπαϊκό νότο πλήττεται σημαντικά και είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να τύχει της άμεσης φροντίδας.
► Οι εξεταστικές επιτροπές τόσο αυτή που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και αυτή της Νέας Δημοκρατίας πιστεύετε ότι πολώνουν το κλίμα;
Η ΝΔ πρότεινε και ψήφισε τη σχετική συνταγματική αναθεώρηση που επιτρέπει στην αντιπολίτευση, για πρώτη φορά, να προχωρά, χωρίς τη συγκατάθεση της πλειοψηφίας, στη σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Η δυνατότητα αυτή είναι ένα χρήσιμο εργαλείο κοινοβουλευτικού ελέγχου. Για να έχει, ωστόσο, αξία δεν θα πρέπει να ευτελιστεί. Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε στρατηγική αδυναμία και αμηχανία καθώς αντί να ανακάμπτει βυθίζεται. Αντί για τη δύσκολη δουλειά της επεξεργασίας συγκεκριμένων θέσεων και προτάσεων, πετροβολεί, ποντάροντας στην εκμετάλλευση της όποιας λαϊκής δυσαρέσκειας η συγκυρία προκαλεί. Η αδυναμία του αποδεικνύεται και από το θέμα που επέλεξε να εξετάσει. Ποιος πιστεύει ότι οι δημοσκοπήσεις αποτελούν μείζον θέμα για την καθημερινότητα του Έλληνα; Από που κι ως που οι Έλληνες ψηφίζουν με βάση τις δημοσκοπήσεις; Γιατί η κυβέρνηση να επηρεάσει μία δημοσκόπηση, όταν όλες λένε λίγο-πολύ το ίδιο πράγμα; Τι ωφελεί η διαρκής στοχοποίηση πότε των δημοσιογράφων και πότε των δημοσκόπων; Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι οι Έλληνες τρώνε κουτόχορτο και ψήφισαν το 2019, όπως ψήφισαν, εξαιτίας των μέσων ενημέρωσης; Αυτή η παντελής έλλειψη αυτογνωσίας, αυτοκριτικής και διάθεσης αυτοβελτίωσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι πράγματι αινιγματική.
► » Η Πολωνία φαίνεται να ακολουθεί τα χνάρια της Αγγλίας και κανείς δεν αποκλείει την έξοδό της από την Ε.Ε. Ποιες συνέπειες θα έχει μία τέτοια εξέλιξη;
Δυστυχώς, τα πράγματα είναι ίσως χειρότερα. Η Μεγάλη Βρετανία διαφώνησε και έφυγε. Θα μπορούσε να είχε μείνει και να συνεχίσει να δημιουργεί προβλήματα και, ως μεγάλη χώρα και στο πλαίσιο των γνωστών συμβιβασμών, να ικανοποιεί τις απαιτήσεις της. Επέλεξε μία καθαρή λύση, σε βάρος και του δικού της συμφέροντος. Η Πολωνία σήμερα είναι πιο πονηρή. Δεν φεύγει ούτε φαίνεται διατεθειμένη να φύγει. Θέλει να μείνει με τους δικούς της όρους. Σε βάρος του κοινού συμφέροντος και των αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και, άρα, θέτει το ερώτημα αν θα πρέπει εμείς οι υπόλοιποι να τη διώξουμε. Γιατί εκείνη δεν θα φύγει. Θέλει να μείνει και να «αρμέγει» τους ευρωπαϊκούς πόρους για να χρηματοδοτεί το ανελεύθερο καθεστώς που επιχειρεί να χτίσει. Είναι μία απαράδεκτη προοπτική με την οποία κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος.