Απέναντι στην παρατεταμένη κρίση της πανδημίας, με το ιδιαίτερα φονικό δεύτερο κύμα που ταλαιπωρεί και εξουθενώνει όλο τον κόσμο, η χώρα δίνει σήμερα μια μεγάλη μάχη σ’ ένα διαφορετικό πλαίσιο, περισσότερο πολύπλοκο από αυτό του πρώτου κύματος.
Η στρατηγική και η επιχειρησιακή κατεύθυνση όμως, παραμένει ξεκάθαρη: Προτεραιότητα στην υγεία των πολιτών και ταυτόχρονα όταν και όσο μπορούμε άνοιγμα στην οικονομία και στην αγορά, άνοιγμα σε λειτουργικές κοινωνικές ανάγκες, με κορυφαία την εκπαίδευση των παιδιών και, άμεσα, και των εφήβων. Πάντα με τη σύμφωνη εκτίμηση και θέση των ειδικών και πάντα με τη βασική θέση ότι έχουμε να κάνουμε μ’ έναν δυσκολοκατάβλητο και δυναμικά εξελισσόμενο φαινόμενο, το οποίο χρειάζεται διαρκή μελέτη για την αντιμετώπιση του με καθημερινή εγρήγορση και χωρίς κανέναν εφησυχασμό.
Άρα η μέθοδος περιορισμού και ανοίγματος εναλλάξ είναι η μόνη ενδεδειγμένη μέθοδος σ’ όλο τον αναπτυγμένο κόσμο για την διατήρηση των σημαντικών και αλληλεξαρτώμενων σχέσεων υγείας, κοινωνίας , οικονομίας. Η κριτική λοιπόν, κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, για παλινωδίες και μπρος-πίσω, που κατηγορεί την κυβέρνηση, αγνοεί εντελώς τους κανόνες και τις μεθόδους μιας πολύπλοκης διαχειριστικά κρίσης.
Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όχι μόνο στα θέματα της πανδημίας αλλά παντού. Έλλειψη δυνατότητας να κατανοήσει και κυρίως να διαχειριστεί δύσκολες και πολύπλοκες καταστάσεις, όπως είναι οι κρίσεις της εποχής μας, και να προτείνει λύσεις. Γι’ αυτό και καταφεύγει στη ξεπερασμένη μέθοδο της πολιτικής καταστροφολογίας και πολιτικής κερδοσκοπίας. Χωρίς όμως αποτέλεσμα, διότι ο κόσμος πλέον θέλει βελτιώσεις και προτάσεις, που οδηγούν σε διέξοδες λύσεις.
Θέλει και κάτι περισσότερο. Περισσότερη αισιοδοξία και ελπίδα και όχι τον συνεχή αρνητισμό, τη διαρκή μιζέρια και τη μόνιμη προσπάθεια αντιστροφής της πραγματικότητας. Τη στιγμή που η χώρα και όλοι το αντιλαμβανόμαστε αυτό, παρά τις καθυστερήσεις, την κούραση του υγιειονομικού προσωπικού αλλά και το ψυχολογικό και οικονομικό βάρος του πληθυσμού, έχει πολύ ικανοποιητική και συγκριτικά θετική εικόνα απέναντι σε άλλες αντίστοιχες πληθυσμιακά και αναπτυξιακά κοινωνίες.
Και το κυριότερο, ότι ο οποιασδήποτε φόβος, κίνδυνος, φθορά και κούραση απ’ αυτή την παγκόσμια ταλαιπωρία, έχει ορατό ορίζοντα λήξης με τον εμβολιασμό των πολιτών, ιδίως των ευπαθών ομάδων. Αλλά και σε αυτό το θέμα η καταστροφολογία του ΣΥΡΙΖΑ περίσσεψε. Τον Νοέμβριο του 2020 ο αρχηγός του μιλούσε για «εμπόριο ελπίδας» και «για ένα εμβόλιο που δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί». Τον Ιανουάριο του 2021 προεξοφλεί πως «ούτε του χρόνου δεν υπάρχει πιθανότητα για ανοσία της αγέλης».
Είναι θλιβερή για οποιαδήποτε κοινωνία, αλλά κυρίως για την Ελλάδα της δεκαετούς κρίσης, η πολιτική που ποντάρει στη μιζέρια και την καταστροφή. Δεν υπάρχει όμως καμμιά αμφιβολία ότι το εθνικό σχέδιο εμβολιασμού θα υλοποιηθεί, η χώρα μας θα κερδίσει και τη μάχη κατά της πανδημίας και το σημαντικότερο ίσως θα ύπάρξει μια καταλυτική νίκη της αισιοδοξίας απέναντι στη μιζέρια, που τόσο πολύ έχει ανάγκη η Ελλάδα για να προχωρήσει στο μέλλον.