Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη των τριών αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού που χάθηκαν στην κρίση των Ιμίων είναι να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα από αυτήν.
Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για εφησυχασμό και αμεριμνησία ούτε για ερασιτεχνισμούς και φθηνή εκμετάλλευση όταν έχουμε να κάνουμε με το διαχρονικό και οξύ πρόβλημα ασφαλείας που είναι η Τουρκία.
Ας θυμόμαστε, για να μην επιτρέψουμε να ξανασυμβεί ότι:
1. Η κρίση προκλήθηκε από κάποια ΜΜΕ και κάποιους τοπικούς παράγοντες που θεώρησαν ότι μπορούν να κάνουν τη δική τους εξωτερική πολιτική,
2. Η κρίση κλιμακώθηκε από ηγεσίες που δεν ήλεγχαν πλήρως την κατάσταση και αιφνιδιάστηκαν (μόλις είχε ορκιστεί ο Σημίτης, υπηρεσιακή κυβέρνηση στην Τουρκία),
3. Η παρέμβαση των ΗΠΑ απέτρεψε ίσως μια περαιτέρω κλιμάκωση, αλλά η τελευταία τετραετία απέδειξε ότι το ενδιαφέρον των ΗΠΑ να παρέμβουν στο μέλλον δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο,
4. Η κρίση οδήγησε σε ένα πάρτυ διαφθοράς γύρω από τους αυξημένους εξοπλισμούς που συνέβαλε, μαζί με το φάρμακο και τις συντάξεις, στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και, εν τέλει, τη χρεοκοπία της Ελλάδας το 2010.
Η χώρα μας πρέπει να επιμείνει στην οικονομική της ανάταξη και τη διπλωματική και στρατιωτική της θωράκιση με σοβαρότητα και πλήρη συναίσθηση της εθνικής ευθύνης, δηλαδή με αποφασιστικότητα και ψυχραιμία. Προϋπόθεση για να τα καταφέρει είναι να κάνει πέρα όσους επενδύουν είτε στην οπισθοδρόμηση είτε στην καπηλεία.