Σήμερα είναι η διεθνής ημέρα των δικαιωμάτων του παιδιού.
Ανάμεσα στα πολλά δικαιώματα που αναγνωρίζονται στα παιδιά διεθνώς, είναι και το δικαίωμα ανατροφής τους και από τους δύο γονείς.
Στη χώρα μας, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων εκδίκασης διαζυγίων, τα δικαστήρια δίνουν την αποκλειστική επιμέλεια στον έναν γονέα, συνήθως τη μητέρα, με περιορισμένα δικαιώματα συνάντησης, συνήθως 2 Σαββατοκύριακα το μήνα, στον άλλον.
Αυτή είναι μια πρακτική που εγκαταλείπεται στην Ευρώπη και έχει καταδικαστεί και από το Συμβούλιο της Ευρώπης ως αντιπαιδαγωγική.
Ταυτόχρονα, προκαλεί διάφορα οικογενειακά δράματα με την αποστέρηση του ενός γονιού, συνήθως του πατέρα, από το παιδί του. Πολλοί γονείς με έχουν βρει για να μου εκφράσουν την αγωνία και τον πόνο τους, όπως κατεξοχήν οι Ενεργοί Μπαμπάδες – Για τα δικαιώματα του παιδιού.
Στη χώρα μας, επίκειται η αναθεώρηση και ο εκσυγχρονισμός του οικογενειακού δικαίου, που στην παρούσα μορφή του χρονολογείται από το 1983 (θυμάμαι την καθηγήτριά μου στη Νομική Θεσσαλονίκης, Έφη Κουνουγέρη-Μανωλεδάκη, που είχε συμμετάσχει στην τότε αναθεώρηση, με πόση υπερηφάνεια περιέγραφε την κατάργηση του θεσμού της προίκας και της ποινικοποίησης της μοιχείας που μέχρι τότε ίσχυε).
Στο πλαίσιο αυτής της επικείμενης και απαραίτητης αναθεώρησης και προσαρμογής του οικογενειακού δικαίου στις εξελίξεις, τα σύγχρονα πορίσματα της επιστήμης (παιδοψυχολογία, κοινωνιολογία, συγκριτικό δίκαιο κλπ) υποστηρίζουν ότι η συνεπιμέλεια πρέπει να αποτελεί τον κανόνα και η αποκλειστική επιμέλεια την εξαίρεση, που θα επιβάλλεται μόνο αιτιολογημένα όταν ο ένας γονιός αδυνατεί να ασκήσει τη συνεπιμέλεια, στη βάση πάντα του τι συμφέρει το παιδί.
Θα είχε ίσως ενδιαφέρον όσοι θέλουν να γράψουν τη γνώμη τους καθώς σκοπεύω να θέσω το ζήτημα υπόψιν του αρμόδιου υπουργού και να το φέρω στη βουλή με ερώτηση. Σε περίπτωση διαζυγίου, θα πρέπει την επιμέλεια του παιδιού να την έχει ο ένας, όπως γίνεται στην πράξη σήμερα στην Ελλάδα, ή και οι δυο γονείς;