Πέθανε προχθές ο Giorgio Napolitano, ένας σπουδαίος Ιταλός πολιτικός και ο πρώτος (πρώην) κομμουνιστής Πρόεδρος της Ιταλίας, την κρίσιμη περίοδο 2006-2015. Ο ρόλος του στη διάσωση της Ιταλίας και της ευρωζώνης, το φθινόπωρο του 2011, υπήρξε καθοριστικός.
Ο Napolitano ανδρώθηκε στον αντι-φασιστικό αγώνα εναντίον του καθεστώτος του Μουσουλίνι και έζησε από κοντά το δράμα και τον αγώνα μέρους του δυτικο-ευρωπαϊκού κομουνιστικού κινήματος να αποστασιοποιηθεί από τη Μόσχα και τον σταλινισμό. Πρωτοστάτησε στις συγκρούσεις, στο εσωτερικό του Ιταλικού Κομουνιστικού Κόμματος, για την υιοθέτηση της φιλελεύθερης δημοκρατίας και του δυτικού προσανατολισμού της Ιταλίας και τη μετεξέλιξή του κόμματος σε σοσιαλδημοκρατικό. Έγινε Πρόεδρος στα 81 του το 2006 και, χάρη στο κύρος του, 7 χρόνια αργότερα, σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της Ιταλίας επιδίωξε την επανεκλογή του το 2013, παρά τις δικές του αντιρρήσεις.
Στη φωτογραφία, με τον Napolitano στην Ελληνική Πρεσβεία στη Ρώμη στις 19 Σεπτεμβρίου 2016, κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής του βραβείου Τσάτσου. Στη συζήτησή μας είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω από κοντά τη βαθιά γνώση της ιστορίας και τη μεγάλη πολιτική σοφία ενός σπουδαίου Ευρωπαίου ηγέτη. Ίσως επειδή είχε γεννηθεί το 1925, λίγες μέρες μετά τον πατέρα μου, και ανήκε όπως κι εκείνος στην ίδια γενιά που έζησε από κοντά την τραγωδία του πολέμου, τις ιδεολογικές ματαιώσεις αλλά και τη μεταπολεμική πρόοδο που συμβολίζει, κατεξοχήν, η ευρωπαϊκή ιδέα, η κουβέντα μου μαζί του είχε μια αξιοσημείωτη οικειότητα.