Ο κίνδυνος και η ευκαιρία
Δημήτρης Καιρίδης
Υπ. Βουλευτής ΝΔ, βόρεια Αθήνα
Οι Έλληνες ψηφίζουν σήμερα για να εκλέξουν κυβέρνηση. Υπάρχει σε κάποιους η ψευδαίσθηση ότι αυτό το έχουν ήδη κάνει στις 21 Μαΐου και ότι το ερώτημα της κυβερνησιμότητας έχει προ πολλού απαντηθεί. Μάλιστα, μεγάλο μέρος της προεκλογικής περιόδου αναλώθηκε στον διαξιφισμό των δυο μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης για την πρωτοκαθεδρία στην κεντροαριστερά. Έχει, λοιπόν, δημιουργηθεί ένας επικίνδυνος εφησυχασμός που έχει στρέψει την προσοχή μακριά από το μείζον, που είναι η εκλογή κυβέρνησης, και που ευνοεί τα μικρότερα κόμματα και την πολυδιάσπαση του κομματικού συστήματος.
Τα προβλήματα που ανακύπτουν είναι πολλά. Πρώτον, τα συγκεκριμένα μικρά κόμματα που διεκδικούν την είσοδό τους στη Βουλή δεν εκπροσωπούν συγκροτημένες πολιτικές προτάσεις αλλά αποτελούν προσωποπαγή σχήματα για την εξυπηρέτηση των φιλοδοξιών των αρχηγών τους, με ακραίο παράδειγμα την «αναδιάταξη» των ψηφοδελτίων ενός κόμματος σύμφωνα με τις προσωπικές προτιμήσεις της αρχηγού του. Και τα πέντε από αυτά απευθύνονται στο θυμικό, ενίοτε εμπορευματοποιώντας την πίστη και την εθνική ευαισθησία, αλλά και την οργή ενός τμήματος της ελληνικής κοινωνίας. Κάποια έχουν υπονοήσει ύποπτες διασυνδέσεις με το εξωτερικό ενώ ένα αποτελεί προκάλυμμα του χρυσαυγίτη έγκλειστου στις φυλακές του Δομοκού.
Μια οκτακομματική ή εννιακομματική Βουλή δεν θα ενισχύσει απαραίτητα την πολυφωνία αλλά την κακοφωνία, περιπλέκοντας αντί να διευκολύνει το πολιτικό πρόβλημα διακυβέρνησης της χώρας, την ώρα που το διεθνές περιβάλλον επιβαρύνεται διαρκώς και η Τουρκία έχει επανεκλέξει Πρόεδρο έναν ενισχυμένο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το χειρότερο είναι ίσως ότι όσα περισσότερα κόμματα τόσο πιο αδύναμη (ή και ανέφικτη) η ενδεχόμενη αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας και τόσο πιο δύσκολες οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις που έχει υποσχεθεί και χρειάζεται ο τόπος.
Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι ενώ στην κάλπη της απλής αναλογικής, ο ελληνικός λαός ψήφισε με την αγωνία της διακυβέρνησης και έδωσε αποτελέσματα ενισχυμένης, τώρα στην κάλπη της ενισχυμένης, φαίνεται να αντιστρέφεται τη λογική του εκλογικού συστήματος και να επιχειρεί να δώσει αποτελέσματα απλής αναλογικής, με πολλά κόμματα εντός και αποδυναμωμένη την πλειοψηφία του πρώτου. Κι όλα αυτά γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι «τώρα που έχουμε Πρωθυπουργό, ας τον κοντύνουμε και λίγο».
Πρόκειται για μια επικίνδυνη λογική που μπορεί να κρύβει δυσάρεστες εκπλήξεις για την επόμενη μέρα. Γιατί ότι κι αν λένε οι δημοσκοπήσεις, η κάλπη είναι άδεια και πρέπει να ξαναγεμίσει από την αρχή. Να γεμίσει από την αρχή, από όλους εμάς που θέλουμε την πρόοδο και την προκοπή του τόπου μας και δεν περιοριζόμαστε στην πολυτέλεια της τυφλής διαμαρτυρίας για την εκτόνωση του όποιου θυμού μας.
Η ψήφος του ελληνικού λαού είναι ιερή και απολύτως σεβαστή. Και στην κυριαρχία του αυτονόητα υποτάσσονται όλοι και όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να περιγραφούν οι κίνδυνοι της σημερινής κάλπης.
Η Ελλάδα έχει μπροστά της μια ιστορική ευκαιρία. Η στρατηγική ήττα των δυνάμεων της καθήλωσης και της οπισθοδρόμησης στις 21 Μαΐου δίνουν τη δυνατότητα, όπως λίγες φορές στο παρελθόν, να απελευθερώσει δυνάμεις και να αξιοποιήσει δυνατότητες για να τρέξει γρήγορα μπροστά. Θα ήταν κρίμα να μην την αξιοποιήσει στο έπακρο προς όφελος το δικό μας και των παιδιών μας.