Την Πέμπτη 21 Μαϊου προσκλήθηκα σε μια συζήτηση για τα ελληνο-τουρκικά στην ΕΡΤ. Προηγήθηκε στο πάνελ ο πρώην ΥΠΕΞ, Νίκος Κοτζιάς. Με απογοήτευση τον άκουσα να τερατολογεί για την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και να θριαμβολογεί για τη δική του πολιτεία. Εν ολίγοις, για τον κ. Κοτζιά, αυτός ήταν παλικάρι κι εμείς ενδοτικοί! Το καταπληκτικό ήταν ότι απέναντί του δεν είχε έναν κυβερνητικό για να του απαντήσει αλλά τον ΥΠΕΞ της Κύπρου, κ. Χριστοδουλίδης, ο οποίος υπέμενε αμήχανα το παραλήρημα του κ. Κοτζιά. Ο κ. Κοτζιάς δεν σεβάστηκε ούτε τον συνομιλητή του και τη δύσκολη θέση στην οποία περιήλθε ούτε, βέβαια, την αλήθεια. Χαρακτηριστικά, στην ερώτηση για την οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο έδωσε μια ακαταλαβίστικη απάντηση για να μας πει ότι όλα τα είχε ο ίδιος έτοιμα αλλά δεν πρόλαβε.
Όταν πήρα (επιτέλους) τον λόγο σημείωσα το αυτονόητο: ότι, δηλαδή, τα ελληνο-τουρκικά είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση για να γίνονται πεδίο εκτόνωσης των προσωπικών απωθημένων του καθενός και πως, ειδικά, στα ελληνο-τουρκικά επιβάλλεται η εθνική συνεννόηση. Διαφορετικά, βλάπτεται η εθνική υπόθεση. Ο συγκυβερνήτης του κ. Καμμένου στην ανερμάτιστη κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ της διαρκούς κωλοτούμπας, είναι ο τελευταίος που δικαιούται να δίνει μαθήματα εθνικής στρατηγικής.
Αυτή τη στιγμή η Τουρκία “ψάχνει” δολάρια. Προς το παρόν, μόνο το Κατάρ έχει ανταποκριθεί δανείζοντας την Τουρκία 15 δις δολάρια τα οποία ωστόσο δεν φτάνουν προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες της. Η μη ενεργοποίηση των Σ-400 καθώς και η απομάκρυνση του ακραίου εθνικιστή αντιναυάρχου Τζιχάτ Γιαϊτζί, πιθανόν να εντάσσονται στο πλαίσιο μίας προσπάθειας κατευνασμού προς τη Δύση με αντάλλαγμα μία πιστοληπτική γραμμή στήριξης. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία υποχωρεί στα μέτωπα τα οποία έχει ανοίξει. Στη Λιβύη, με την ευρεία χρήση droneς εγχώριας παραγωγής, ο Ερντογάν και η κυβέρνηση Σαράτζ της Τρίπολης έχουν καταφέρει να απωθήσουν τις δυνάμεις του Χαφτάρ, προκαλώντας την άμεση αντίδραση Ρωσίας, Αιγύπτου και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.