Το περασμένο Σάββατο, στην εκπομπή του Γιώργου Αυτιά με τη μεγάλη τηλεθέαση, είχα την ευκαιρία να υπογραμμίσω κάτι που πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό για τη διαχείριση της ελληνο-τουρκικής σχέσης και της τουρκικής επιθετικότητας. Είπα (και έχει σημασία που το είπα) ότι τώρα δεν είναι η ώρα του θυμικού και του συναισθήματος αλλά του ψυχρού και ψύχραιμου υπολογισμού. Η κατάσταση είναι δύσκολη και βαίνει κλιμακούμενη. Οι προσπάθειες της Τουρκίας να δημιουργήσει ένα τουρκικό προτεκτοράτο στη Λιβύη προχωρούν, καθώς η ελεγχόμενη από την Τουρκία, κυβέρνηση Σαράτζ, έχει απωθήσει τις δυνάμεις του Χαφτάρ προς τη Σύρτη. Εξίσου ανησυχητική είναι και η παραλυτική κατάσταση που επικρατεί στις ΗΠΑ. Την τελευταία φορά που έγινε ελληνο-τουρκικός πόλεμος το 1974, η Ουάσιγκτον ταλανιζόταν από το σκάνδαλο Watergate και, λίγες μέρες, μετά την τουρκική εισβολή παραιτήθηκε ο Νίξον. H τρέχουσα παραλυσία ίσως αποτρέψει τις ΗΠΑ από το να συμμετέχουν στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα από την πλευρά της, προχωράει τις διαπραγματεύσεις με Ιταλία και Αίγυπτο για την ΑΟΖ, προκειμένου να ακυρώσει στην πράξη τη τουρκο-λιβυκή συμφωνία.
