Ανακοινώθηκε αργά χθες το βράδυ η κατάπαυση του πυρός στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Πρόκειται για μια συμφωνία συνθηκολόγησης της Αρμενίας, μετά από 7 εβδομάδες σκληρών συγκρούσεων. Προ του κινδύνου κατάληψης της πρωτεύουσας της αυτόνομης περιοχής, Στεπανακέρτ, η αρμενική ηγεσία υποτάχθηκε στη διαμεσολάβηση της Ρωσίας.
Το Αζερμπαϊτζάν κερδίζει τα 2/3 από τα διαφιλονικούμενα εδάφη. Οι Αρμένιοι πολέμησαν ηρωικά αλλά ηττήθηκαν από τον απαρχαιωμένο εξοπλισμό τους απέναντι στα σύγχρονα όπλα των Αζέρων, κυρίως τουρκικά drones.
Η Ρωσία απέφυγε να εμπλακεί, παίρνοντας εκδίκηση για την εκλογή του Νικόλ Πασινιάν στην πρωθυπουργία της Αρμενίας, κάτι που εξαρχής δεν ήθελαν. Τώρα, ρωσικά στρατεύματα (και ίσως και τουρκικά) θα επιφορτιστούν με τη διαφύλαξη της εκεχειρίας και των δυο προστατευόμενων διαύλων προς το Στεπανακέρτ και το Ναχιτσεβάν.
Ο Πρόεδρος Αλίεφ έχει κάθε λόγο να πανηγυρίζει ενώ στην Αρμενία έχει ξεσπάσει μια πολιτική κρίση από όσους δεν θέλουν την οικειοθελή παράδοση εδαφών, που συμφώνησε ο Πασινιάν.
Οι Αρμένιοι, ένας ιστορικός, χριστιανικός λαός, με τον οποίο μας συνδέουν πολλά, ξεριζώνεται, για μια ακόμα φορά, από τις εστίες του. Περικυκλωμένοι από εχθρούς, εγκαταλελειμμένοι από τους Ρώσους και την αδιαφορία της διεθνούς κοινότητας, χωρίς πόρους και οπλισμό, υποτάσσονται στις υπέρτερες δυνάμεις των γειτόνων τους.
Πέρα από τον συγκλονισμό με το νέο δράμα των Αρμενίων, οφείλουμε να εξάγουμε τα δέοντα συμπεράσματα και να αφυπνιστούμε έναντι των κινδύνων. Απέναντι σε μια αδίστακτη Τουρκία, καμία γεωστρατηγική αμεριμνησία δεν επιτρέπεται. Η Ελλάδα οφείλει να προετοιμάζεται, φροντίζοντας την οικονομία της για να έχει πόρους για την αξιοπιστία της αποτρεπτικής της ισχύς.
